ดราม่าฉ่ำ! การบินไทย เจอศึก "เช่า A330" เสี่ยงซ้ำรอยเก่า-สะเทือนเก้าอี้บริหาร

"การบินไทย" รักคุณเท่าฟ้า...แต่ดราม่ากลับมาลุกเป็นไฟ!

หลังออกจากแผนฟื้นฟูยังไม่ทันอวดผลงาน กระแสวิจารณ์แผนเช่า A330-200 ปะทุร้อนในรั้วบริษัท

"บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) หรือ THAI" เพิ่งบินออกจากแผนฟื้นฟูกิจการอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2568 ที่ผ่านมา เสียงปรบมือในวันกลับมาเทรดตลาดหลักทรัพย์ฯ 4 สิงหาคม 2568 ยังไม่ทันจางหาย

กลับเกิดกระแสวิพากษ์ร้อนแรงภายในองค์กร เมื่อมีรายงานว่า หนึ่งในผู้บริหารแผนฟื้นฟูพยายามผลักดันให้บริษัทเดินหน้า "เช่าเครื่องบิน Airbus A330-200" เข้ามาเสริมฝูงบิน

โดยให้เหตุผลว่าจะใช้ทดแทนเครื่อง Boeing 777 ที่อาจส่งมอบล่าช้าไปถึงปี 2570 แต่แทนที่จะได้รับเสียงเห็นด้วย กลับเกิดคำถามใหญ่ว่า...

"A330-200 มันแทนกันได้ จริงหรือ ?"

เพราะเครื่องรุ่นนี้ถือเป็น "เทคโนโลยีเก่า" อายุเฉลี่ยราว 8 ปี ต้องใช้งบปรับปรุง (retrofit) และสิ้นเปลืองเชื้อเพลิงมากกว่าเครื่องบินรุ่นใหม่อย่าง Boeing 787 ซึ่งมีประสิทธิภาพและความคุ้มค่ากว่ามาก

แหล่งข่าวภายในสะท้อนว่า แผนนี้อาจ "ขัดต่อยุทธศาสตร์ลดรุ่นฝูงบิน" ที่การบินไทยเพิ่งวางไว้ เพื่อให้การบริหารต้นทุนในระยะยาวมีประสิทธิภาพสูงสุด ขณะเดียวกัน คณะกรรมการบริษัทฯ ก็ยังไม่ตัดสินใจ เนื่องจากเห็นว่าการลงทุนในสินทรัพย์ระยะยาวในช่วงเปลี่ยนผ่านหลังฟื้นฟู ต้อง "รอบคอบเป็นพิเศษ" เพื่อไม่ให้กลายเป็นภาระซ้ำเติมในอนาคต

CEO "ชาย เอี่ยมศิริ" รีบเบรกข่าวร้อน

ท่ามกลางกระแสดราม่า "ชาย เอี่ยมศิริ" ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร THAI ไม่รอช้า ออกแถลงชี้แจงตลาดหลักทรัพย์ฯทันที ว่า ข่าวเรื่องการเปลี่ยนบอร์ดและความเคลื่อนไหวภายในนั้น "ยังไม่มีข้อสรุปใดๆ ทั้งสิ้น"

บริษัทอยู่ระหว่างการเตรียมการประชุมผู้ถือหุ้นประจำปี 2568 ตามกฎหมาย พ.ร.บ. บริษัทมหาชนจำกัดฯ ซึ่งจะเปิดโอกาสให้ผู้ถือหุ้นเสนอระเบียบวาระ และชื่อบุคคลที่เหมาะสมเข้าชิงตำแหน่งกรรมการใหม่ได้ตามหลักธรรมาภิบาล

โดยซีอีโอชาย ย้ำชัดว่า ทุกขั้นตอนดำเนินการ "ตามกฎหมายและข้อบังคับของบริษัทอย่างเคร่งครัด" พร้อมยืนยันว่า บริษัทให้ความสำคัญกับ "สิทธิของผู้ถือหุ้น" และจะไม่ดำเนินการใดๆที่อาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดหรือกระทบต่อภาพลักษณ์ขององค์กรที่เพิ่งกลับมาลงสนามการบินใหม่อีกครั้ง

หลายฝ่ายมองว่า "ดราม่า A330" คือบททดสอบความโปร่งใสครั้งสำคัญของการบินไทยยุคใหม่ บริษัทที่เพิ่งผ่านการฟื้นฟูครั้งใหญ่ ต้องชั่งน้ำหนักระหว่าง "ความจำเป็นทางปฏิบัติ" กับ "ความยั่งยืนทางกลยุทธ์"

เพราะทุกการตัดสินใจในตอนนี้ ไม่ได้มีแค่เรื่องเครื่องบินรุ่นไหนจะบินได้ไกลกว่า แต่หมายถึง "การบินไทยจะบินได้ไกลแค่ไหน" ในเส้นทางแห่งความยั่งยืนหลังยุคฟื้นฟู

"การบินไทย" กำลังเผชิญบททดสอบครั้งใหม่ ไม่ใช่แค่เรื่องเครื่องบินเก่าหรือใหม่ แต่คือการพิสูจน์ว่า องค์กรที่เพิ่งกลับมาจากขอบเหว จะสามารถรักษาหลักธรรมาภิบาล และความเชื่อมั่นของสังคมไว้ได้หรือไม่.