พาหมาเข้าโรง (หนัง)

บรรยากาศของ ด็อกเลิฟเวอร์ยังมีต่อไปตลอดทั้งวัน เพราะ เอสพลานาดใจดีอนุญาตให้เหล่าหมาและ เจ้าของฉายคู่ดูโอ้อยู่ด้วยกันตลอด....

โดย....วันพรรษา อภิรัฐนานนท์

วี๊ด...วิ้ว...กิ้วกิ้ว...แฮ่...แฮ่...อะห้อยๆ...ฮิ้ว... ฮิ้ววววว...เอื๊อก...โบร๋ว...บู๋วววววววว์

เสียงที่ท่านได้ยินได้ฟังอยู่ในขณะนี้ เป็นเสียงตอบรับ (ตัวจริง) ของแฟนภาพยนตร์เรื่อง “เพื่อนซื่อ...ชื่อมาริ” ณ โรงภาพยนตร์เอสพลานาด รัชดาภิเษก ภาพยนตร์ประทับใจหมาที่ เมเจอร์ซีนีแอดร่วมกับเอสพลานาดจัดให้ น้องหมาและคนรักหมาควงคู่มาดูด้วยกันที่ โรงภาพยนตร์เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา เสียงหอนและเสียงสนทนาพูดคุยกันเมื่อครู (แฮ่...ฮึ่ม...แฮ่...หนุกเนอะ...อิอิ) แสดงถึงความพึงพอใจหลังชมภาพยนตร์จบ และสะท้อนได้ดีว่า “ผู้ชม” ชอบภาพยนตร์เรื่องนี้มากขนาดไหน

เพื่อนซื่อ...ชื่อมาริ

ภาพยนตร์ที่ดีคือภาพยนตร์ที่คนดูดูแล้วรู้สึกว่ามีจุดร่วม สำหรับเพื่อนซื่อ...ชื่อมาริ (A Tale of Mari and three puppies) จุดร่วมที่ชัดเจน (เป็นหมาเหมือนกัน) ก็น่าจะเป็นเจ้ามาริ สุนัขผู้อาจหาญในเรื่องนั่นเอง ใครที่เคยดูหนังเรื่องนี้ (และหลั่งน้ำตามาก่อนแล้ว) คงรู้แล้วว่า มารินั้นมีตัวตนจริงๆ เพราะภาพยนตร์สร้างจากเรื่องจริง จากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่ญี่ปุ่นในปี 2547 “ซูเอ็ทสึ” ที่จังหวัดนีงาตะ ประวัติศาสตร์ของแผ่นดินสะเทือนครั้งนี้มีบทแทรกของ วีรกรรมสุดประทับใจของสุนัขมาริ เรื่องราวของมันได้รับการถ่ายทอดเป็นหนังสือก่อนที่จะถูก ตีพิมพ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า กระทั่งถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ในที่สุด

ในเช้ามืดของวันที่ดูเหมือนจะเป็นวันธรรมดาๆ วันหนึ่ง ฉับพลันทันทีก็เกิดแผ่นดินไหวที่วัดแรงสั่นสะเทือนได้ถึง 6.8 ริกเตอร์ จุดศูนย์กลางอยู่ที่เขตซูเอ็ทสึ จังหวัดนีงาตะ แผ่นดินไหวได้ปลุกเมืองเล็กๆ ชื่อยามาโกชิ (ปัจจุบันเรียก นากาโอกะ) ให้ตื่นขึ้นมาพบกับภัยพิบัติที่ไม่มีใครคาดคิด เมืองทั้งเมืองต้องพบกับความหายนะ ทางหลวงสายเข้าเมืองถูกทำลายย่อยยับ หมู่บ้านเล็กๆ หมู่บ้านหนึ่งตั้งอยู่บนภูเขาถูกโดดเดี่ยวและตกอยู่ในความสิ้นหวัง

สุนัขตัวเมียหนึ่งชื่อมาริ คลอดลูกออกมา 3 ตัวในวันที่ทั้งเมืองกำลังโกลาหล หลังเกิดแผ่นดินไหว หน่วยกู้ภัยออกกู้หาผู้รอดชีวิตเพื่อนำไปไว้ยังพื้นที่ปลอดภัย และเกือบจะเลยบ้านหลังหนึ่งไปหากไม่เพราะสุนัขตัวเมียตัวนั้นได้พยายามตะกุยคุ้ยเขี่ย บอกให้รู้ว่ายังมีเจ้านายของมันที่ยังรอดชีวิตอยู่ใต้ซากบ้านทั้งหลังที่พังลงมา เจ้าหน้าที่ได้พยายามช่วยเหลือเจ้านายของมาริจนสำเร็จ แต่เพราะถนนถูกตัดขาด การนำผู้ป่วยออกจากพื้นที่ทำได้ทางเดียวคือทางเฮลิคอปเตอร์

ฉากที่มาริวิ่งไล่ตามเฮลิคอปเตอร์ (ที่พา เจ้านายของมันไป) บีบอารมณ์คนดูและหมาดูทั้งโรง มารินึกว่าเจ้าของทิ้งมันจึงวิ่งไล่ตามอย่างสุดฝีเท้า สายตาของมันจ้องจับฮอฯ ที่บินลับจนสุดสายตา ช่วงนี้น้องหมาร่วม 200 ตัว พร้อมใจกันเห่าระงมไปทั้งโรง (อาจเป็นเพราะซีนนี้มี ใบหน้าของมาริขยายเต็มจอใหญ่มาก-ไม่รู้ว่าเห่าเพราะซึ้ง หรือตกใจหน้ามาริกันแน่) เจ้าของหมากำลังซึ้งอยู่ดีๆ ต้องเปลี่ยนอารมณ์เป็นขำทั้ง น้ำตา...เฮ้อ จะซึ้งก็ไม่บอกกันเล้ย

พาหมาเข้าโรง (หนัง)-เอสพลานาด

หนังฉายตั้งแต่เวลา 12.00 น. ฉายเสร็จประมาณเวลา 14.00 น. แต่บรรยากาศของ ด็อกเลิฟเวอร์ยังมีต่อไปตลอดทั้งวัน เพราะ เอสพลานาดใจดีอนุญาตให้เหล่าหมาและ เจ้าของฉายคู่ดูโอ้อยู่ด้วยกันตลอดทั้งวันในศูนย์การค้าด้วย ในวันนั้นจึงเต็มไปด้วยภาพน่ารักๆ เช่น ภาพการพาน้องหมาเข้าร้านแว่นตา ลองแว่นตาด้วยกัน พาน้องหมาเข้าร้านหนังสือ (อืมห์...เล่มนี้น่าสนใจมาก ซื้อเลยเจ้านาย-การทำเมนูอะหย่อย-อะหย่อยให้สุนัข)

ร้านอาหารในศูนย์การค้าฯ ไม่ว่าจะเป็นสตาร์บัคส์ แมคโดนัลด์ เวิลด์คอฟฟี่และแทบ ทุกร้าน วันนั้นเก้าอี้ไม่ว่างเลย ด้วยถูกน้องหมา 4 ขาจับจองกันเต็ม บางคู่พากันไปช็อปปิ้ง บ้างก็แวะจ่ายของในซูเปอร์มาร์เก็ต น้องหมานั่งมาในรถเข็นเห่าทักทายกันกับน้องหมาที่นั่งสวนมาในรถเข็นอีกคัน เดาว่าพวกมันคงสนุกมาก เนื่องจากส่วนใหญ่คงไม่มีโอกาสแบบนี้บ่อยนัก

เจ้าของไอเดียคือ นิธิ พัฒนภักดี ด้วยความรักชอบต่อโอเว่น-เฟรนช์ บูลด็อกมาดเข้ม จึงอยากพาโอเว่นไปไหนต่อไหนด้วย เพราะคิดว่าหมาคงอยากรู้ว่าวันๆ เจ้าของไปไหนมาบ้าง ปรากฏว่าไอเดียได้รับการตอบ-รับอย่างดี เจอไฮ-ผลิตภัณฑ์อาหารสัตว์ที่มีฐานดาตาเบสเป็นด็อกเลิฟเวอร์ทั่วประเทศ เมื่อทราบข่าวก็ เฮโลสมัครกันถ้วนทั่ว งานแรกจึงขอเลือกน้องหมาไซส์เล็กก่อนก็แล้วกัน งานหน้ามีโอกาสอาจได้เชิญเหล่าหมาไซส์ใหญ่ให้มาร่วมบ้าง

เสียงตอบรับ

ต่อไปนี้เป็นเสียงตอบรับของบรรดาผู้ชม อ่านกันพอขำๆ นะ วิรุฬกานต์ กฤตบุญยาลัย มากับเจ้าโซบะ ชิวาวาน้อยที่ “เราเป็นคนชอบดูหนังมาก ก็อยากพาเขามาดูหนังด้วยตั้งนานแล้ว ใจจริงอยากพาโซบะไปเที่ยวกับเราทุกที่เลย เพราะเขาตัวเล็กใส่กระเป๋าได้”

 

วิชชุตา ลีนุตพงษ์ มากับบราวนี่ “มีสุนัขทั้งหมด 3 ตัว แต่เลือกบราวนี่ให้มาดูหนังด้วยกันก็เพราะเขาไม่เห่า ไม่ซน เหมือนตุ๊กตา วันนี้บราวนี่ตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะได้เจอเพื่อนใหม่หลายตัว แต่ในโรงแอร์เย็นมาก ทำให้บราวนี่หลับเกือบทั้งเรื่อง”

ชมพลอย หลีระพันธ์ ส่วนหมาน้อยชื่อ เจ้าขนมถ้วย เฟรนช์บูลด็อกที่หน้าตาน่ารักมากๆ “ปกติขนมถ้วยจะรอเรากลับบ้านทุกวัน เขาคงอยากรู้ว่าเราไปไหน วันนี้เลยพาขนมถ้วยมาเที่ยวด้วย ถ้วยตื่นเต้นมากที่ได้มาเดินห้างฯ ตอนดูหนังฉากที่มาริวิ่งตามเฮลิคอปเตอร์ ขนมถ้วยเห่าใหญ่พร้อมกับเพื่อนๆ ในโรง มันคงลุ้นมาริเหมือนกันนะ”

ก่อนจะจากกันไปขอเล่าถึงตอนจบของหนังที่ประทับใจหมา-คนไม่รู้ลืม มาริเลี้ยงดูลูกน้อยท่ามกลางความยากลำบากบนภูเขา จิตใจอันทรนงองอาจไม่สิ้นซึ่งความหวัง เจ้าของมาริเมื่อฟื้นขึ้นได้ร่วมกับชาวบ้านออกติดตามหามาริและลูก แม้จะมีความหวังน้อยนิดเพราะแผ่นดินไหวสร้างความเสียหาย มาริถูกทิ้งไว้บนเขาเพียงตัวเดียว มันจะอยู่รอดได้อย่างไรเพราะผู้คนก็ถูกอพยพไปหมด

หลังจากผ่านไป 16 วัน ผู้ค้นหาจึงได้พบ...มาริไม่เพียงอยู่รอด มันยังดูแลลูกน้อยทั้งสามอย่างดี การปรากฏตัวของมันคล้ายกับจะบอกว่า “ฉันรอดชีวิตมาได้พร้อมลูกๆ” ปาฏิหาริย์แห่งความรักของมารินี้ได้มอบความกล้าหาญให้แก่ชาวบ้านที่ตกเป็นเหยื่อของหายนะและกำลังสิ้นหวังกำลังใจ พวกเขาได้ร่วมกันรื้อฟื้นซ่อมแซมหมู่บ้านขึ้นมาได้ใหม่...แฮปปี้เอนดิงจ้ะ