ตำนานรถตุ๊กตุ๊ก

เขียนโดย สตีฟ แวน บีคเรียบเรียงโดย รอย ฮาวเวิร์ดจัดทำโดย บริษัท ดุสิตธานี จำกัด (มหาชน)

ตั้งแต่ปี 1871 รถสองล้อลากด้วยคนได้บริการรับส่งผู้โดยสารตามท้องถนน ต่อมาช่วงปี 1930 รถสามล้อได้ถูกนำเข้ามาใช้ ซึ่งรูปแบบของสามล้อไทยจะต่างจากของเวียดนามที่คนขับจะถีบจักรยานอยู่หลังผู้โดยสาร ส่วนผู้โดยสารจะนั่งอยู่ด้านหน้า

ในวันที่ 31 ธ.ค. 1959 รัฐบาลจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ มีคำสั่งประกาศห้ามใช้รถสามล้อวิ่งในถนนสายต่างๆ เนื่องจากปัญหาการจราจร ผู้ประกอบการสามล้อจึงย้ายไปให้บริการยังเมืองอื่นๆ โดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ รถสามล้อหลายคันได้ดัดแปลงโดยได้พ่วงกับรถมอเตอร์ไซค์และเพิ่มสีสันให้กับตัวรถซึ่งมีชื่อเรียกว่ารถสามล้อ

ในกรุงเทพฯ มีความต้องการรถโดยสารแบบอื่นที่มีราคาถูกกว่าแท็กซี่ จึงนำมาสู่ตัวเลือก คือ รถตุ๊กตุ๊ก ซึ่งเป็นรถสามล้อเครื่อง ถูกประดิษฐ์ครั้งแรกในปี 1948 ที่อิตาลี โดยชาวอิตาเลียนชื่อ ปิอาจโจ อาเป ผู้ผลิตรถเวสป้า หลังจากนั้นได้แพร่กระจายมาสู่ญี่ปุ่นในปี 1957 และในปี 1960 บริษัทไทยได้นำเข้ารถสามล้อยี่ห้อไดฮัทสุ (Daihatsu) รุ่นมิดเจ็ตดีเค (Midget DK) จำนวน 30 คัน

ต่อมาปี 1965 รัฐบาลไทยพยายามยกเลิกรถตุ๊กตุ๊ก เนื่องจากเห็นว่ามีกำลังแรงม้าต่ำ แล่นช้า กีดขวางทางจราจร แต่หลังการประท้วง รัฐบาลยอมจำนนและได้ออกใบอนุญาตให้ ในช่วงปี 1980 รถตุ๊กตุ๊กที่เสียงดัง เครื่องยนต์มีเขม่าควันได้ถูกแทนที่ด้วยเครื่องยนต์ที่มีเสียงเงียบกว่าและปล่อยมลพิษน้อยเพราะขับเคลื่อน ด้วยก๊าซธรรมชาติ

ในปี 1972 ญี่ปุ่นหยุดผลิตรถตุ๊กตุ๊กส่งผลให้อะไหล่รถขาดตลาด จากนั้น คุณจำรัส โวอ่อนศรี ได้ตั้งโรงงานและเปลี่ยนป้ายชื่อยี่ห้อท้ายรถตุ๊กตุ๊กจาก "ไดฮัทสุ" เป็นคำว่า "THAILAND" ปัจจุบันได้ใช้อย่างแพร่หลายในเมืองไทยและส่งออกจำหน่ายในหลายประเทศ สำหรับนักท่องเที่ยวทั่วไป การโดยสารรถตุ๊กตุ๊กถือเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่ต้องบรรจุในโปรแกรมการท่องเที่ยว