แม่เลี้ยงเดียวผู้ลี้ภัย กับบาดแผลจากสงครามที่เต็มไปด้วยความหวังและรอยยิ้ม

สำหรับแม่เลี้ยงเดียวลูก 4 ชาวซีเรีย การตั้งรกรากในแคนาดายังคงเป็นความท้าทาย

โดย...ชยพล  พลวัฒน์ 

ภาพของผู้ลี้ภัยชาวซีเรียกว่าหลายล้านคนต้องลี้ภัยไปยังหลายประเทศ การลี้ภัยจากสงครามเป็นหนึ่ง วิกฤตด้านมนุษยธรรมที่รุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ พวกเขาคิดเพียงแค่จะลี้ภัยเพียงช่วงสั้นๆเพียงไม่เกินเดือน แต่ปัจจุบันปัญหาผู้ลี้ภัยชาวซีเรียได้เผชิญเป็นปีที่ 7 แล้วเนื่องจากเหตุการณ์ความรุนแรงที่ยืดเยื้อ ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่ที่เป็นผู้หญิง และเด็กต่างบอบช้ำจากการเดินทางเพื่อลี้ภัย อีกทั้งต้องเผชิญหวาดกลัว และสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง และความไม่แน่แน่นอนในชีวิต

เช่นเดียวกับ ฟาติมา อัล เราะญับ แม่เลี้ยงเดียวลูก 4 คนชาวซีเรีย เธอมาถึงแคนานดาครั้งแรกในเดือนมกราคม ปี 2016 ครั้งแรกที่มาถึงนั้นความรู้สึกของเธอเปี่ยมไปด้วยความหวัง แต่ความรู้สึกนั้นก็นำมาสู่ความเข้าใจอย่างท่องแท้ว่า การเริ่มต้นชีวิตใหม่ในสถานที่ที่แวดล้อมไปด้วยคนแปลกหน้าและภาษาอังกฤตที่เธอพูดไม่ได้เลยนั้นมันยากแค่ไหน หลังจากที่สามีของเธอถูกฆ่าตายโดยถูกมือปืนดักยิงในซีเรีย  เธอก็ถูกทิ้งให้เลี้ยงลูกที่ยังเล็กทั้ง 4 คนด้วยตัวของเธอเอง มูราด 6 ขวบ, ฮานาดี 11 ขวบ, อามานี 8 ขวบ และ อาเหม็ด 10 ขวบ ซึ่งถือเป็นความท้าทายที่มากพอสำหรับเธอที่จะต้องเริ่มต้นใหม่โดยไม่มีอะไรเลยในประเทศที่ไม่คุ้นเคย คิดถึงบ้านเกิดในทุกขณะ หลังจากผ่านไปหนึ่งปีครึ่งแม่เลี้ยงเดี่ยวรายนี้ก็เริ่มคุ้นเคยกับบ้านใหม่ของเธอ เธอเริ่มเรียนภาษาอังกฤษและเริ่มที่จะรู้จักระบบขนส่งในประเทศมากขึ้น เธอได้ให้สัมภาษณ์กับ Calgary Herald สื่อท้องถิ่นของแคนาดาที่บ้านของเธอใน Forest Lawn  เธอกล่าวว่า เธอยังคงคิดถึงบ้านในซีเรียและเธอก็หวังที่จะกลับไป เธอกล่าวผ่านล่ามว่า “ฉันรู้สึกเหมือนคนแปลกหน้าเวลาอยู่ที่นี่"

คิดถึงบ้านเกิดในทุกขณะ 

การเดินทางของเธอเริ่มต้นจากเมือง Homs ซึ่งเป็นหนึ่งเมืองในซีเรียที่ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากการสู่รบกับกลุ่มไอเอส ไปสู่แคนาดาเริ่มต้นเพียงไม่กี่เดือนหลังจากที่สามีของเธอถูกฆ่าตาย เธอและลูกๆของเธอใช้เวลาสามปีต่อมาในการย้ายเข้าออกระหว่างค่ายผู้ลี้ภัยในเลบานอน แม้ว่าจะมีสภาพความเป็นอยู่ที่เธออธิบายว่าเป็นสภาพที่ลำบากอย่างมากก็ตาม แต่อันที่จริงแล้วทุกคนในครอบครัวก็รู้สึกอบอุ่นใจเพราะพวกเขายังคงอยู่ใกล้กับประเทศบ้านเกิด "ฉันมีความรู้สึกในทุกขณะว่าอยากกลับไปซีเรีย"

ลูกๆของเธอส่วนใหญ่ยกเว้นลูกสาวคนโตยังเด็กอยู่มากขณะที่พวกเขาลี้ภัยจากซีเรีย พวกเขาไม่สามารถจดจำประเทศบ้านเกิดของตัวเองได้เลยและพวกเขาคิดว่าเลบานอนคือที่ที่พวกเขาจากมา เด็กๆ มีความสุขที่ได้อยู่ใน Calgary ในบ้านใหม่ของพวกเขา  พวกเขามีความสุขที่ได้ทำกิจกรรมในโรงเรียนซึ่งทำให้พวกเขามีอะไรทำมากมาย ทำให้พวกเขาไม่ต้องร้องไห้และลืมว่าพวกเขามาจากค่ายลี้ภัยที่พวกเขาอาศัยอยู่เป็นเวลานาน พวกเขาได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษและมีเพื่อนใหม่ ทั้งที่เป็นเด็กชาวแคนาดาและเด็กชาวซีเรียคนอื่นๆ ซึ่งอยู่ในสถานที่ที่เดียวกับพวกเขา

อัล เราะญับ กล่าวถึงจุดสำคัญบางอย่างในการเดินทางไปยังแคนาดา นอกเหนือจากการที่ลูกๆของเธอมีความสุขในโรงเรียน แต่ยังมีข้อเท็จจริงที่ว่า บ้านที่อยู่นั้นมีสภาพดีกว่ามากและเธอกล่าวว่า  "โดยทั่วไปแล้วสถานที่ก็สวยงามอย่างมาก" นอกจากนี้เธอยังมีเพื่อนซึ่งเป็นหญิงชาวซีเรียคนอื่นๆที่อาศัยอยู่ในระแวกใกล้บ้านและเธอออกมาจากค่ายผู้ลี้ภัยพร้อมๆกับเธอ เธอกล่าวอย่างติดตลกว่า สิ่งแรกที่เธอกังวลเมื่อมา ถึง Calgary คือ การโดยสารรถไฟ CTrain  ซึ่งเป็นขนส่งมวลชนท้องถิ่นด้วยตัวเองในครั้งแรก ซึ่งนอกจากอุปสรรคด้านภาษาของเธอแล้ว การจำแผ่นที่การเดินทางก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ท้าทายของเธอ

ภาพถ่ายของสามีของเธอ

ปลอดภัยจากบ้านเก่า แต่ยังคงท้าทายกับชีวิตใหม่

การตั้งรกรากที่นี้ก็ยังคงเป็นความยากลำบากสำหรับคุณแม่รายนี้  ซึ่งยอมรับว่าถ้าสามีของเธอยังอยู่นั้น   “ชีวิตก็คงง่ายกว่านี้มาก"   เธอคิดถึงครอบครัวของเธอและบางครั้งคิดว่าอยากจะไปจอร์แดน เพื่อไปเยี่ยมแม่ซึ่งอาศัยอยู่ที่นั่นพร้อมกับญาติคนอื่นๆ  นับตั้งแต่ที่เธอมาถึงแคนาดาเธอก็เผชิญกับความเศร้าโศกอีกครั้ง  ซึ่งครั้งนี้เป็นการสูญเสียน้องสาวในเลบานอนเนื่องจากโรคมะเร็ง เธอรู้สึกขัดแย้งระหว่างความต้องการของครอบครัวและความคุ้นเคย และการการแสวงหาความมั่นคงให้กับลูกๆของเธอซึ่งเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตที่นี่แล้ว
ในระหว่างการให้สัมภาษณ์ เด็กๆวิ่งเข้าออกประตูด้านหลังเพื่อเล่นกับเพื่อนที่อยู่ข้างบ้านและนั่งเล่นที่เก้าอี้โซฟาในห้องครัวใกล้กับแม่ของพวกเขา ในขณะที่เธอกำลังเตรียมกาแฟ

“พวกเขารักแคนาดามาก"  อัล เราะญับ กล่าว

เธอยอมรับว่าชีวิตเริ่มง่ายขึ้นแล้วนับตั้งแต่ที่ครอบครัวของเธอเดินทางมาที่แคนาดา  เมื่อถามว่าเธอคาดหวังที่จะพัฒนาสิ่งต่างๆต่อไปหรือไม่ เธอกล่าวว่า "นี่คือสิ่งที่ผู้คนบอกกับฉันอยู่ตลอดเวลา แค่เริ่มต้นเท่านั้น แหละที่เป็นความยากลำบาก จากนั้นทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง"

ที่มา : Calgary Herald.com