ไปด่าหนัง ชมประวัติศาสตร์ ดูชายหาด เที่ยวเมืองท่า

โดย...ทีมงานโลก 360 องศา

ถ้าใครเคยเข้าใจว่า “เวียดนามก็คือเวียดนาม เหนือ กลาง ใต้ ก็เวียดนามเหมือนกัน ส่วนคนเวียดนามไม่ว่าจะมาจากส่วนไหนของประเทศก็เหมือนกันหมด...” อันนี้คงต้องบอกว่าเป็นความเข้าใจผิดอย่างมาก เพราะเวียดนามเหนือต่างจากเวียดนามใต้โดยสิ้นเชิง ส่วนเวียดนามกลางก็มีความต่างจากเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้โดยสิ้นเชิงเช่นกัน

เวียดนามเหนืออยู่ทางตอนบนของประเทศ มีพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาสูง มี 4 ฤดู คล้ายยุโรป มีวัฒนธรรมที่เรียบง่ายและงดงาม ภายใต้ความหลากหลายของชนเผ่า ส่วนเวียดนามใต้มีภูมิอากาศแบบมรสุม คือ ฤดูร้อนกับฤดูฝน มีภูมิประเทศเป็นที่ราบลุ่ม มีดินแดนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง และมีชายฝั่งทะเลตะวันออกเฉียงใต้

ส่วนเวียดนามกลางนั้นแม้จะมีอากาศคล้ายเวียดนามใต้ แต่ก็มีภูมิประเทศที่แตกต่างออกไป คือ เป็นที่ราบสูง มีหาดทราย และบางที่ก็มีเนินทรายขนาดใหญ่ คล้ายทะเลทรายอีกด้วย

นอกจากความแตกต่างทางภูมิประเทศแล้ว ก็ได้สร้างความโดดเด่นด้านการท่องเที่ยวที่ต่างกันไป เช่น ถ้าอยากสัมผัสลมหนาว ได้บรรยากาศคล้ายเกาหลีใต้ ก็ต้องไปเที่ยวเวียดนามเหนือ แต่ถ้าชอบชีวิตมีสีสันและกิจกรรรมสนุกสนานมากกว่า บวกกับสตรีทฟู้ดที่หลากหลาย ก็ต้องไปที่เวียดนามใต้ ขณะที่เวียดนามกลางจะมีความโดดเด่นด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม เพราะที่นี่เคยเป็นที่ตั้งของอาณาจักรจามปา​ เคยเป็นนครแห่งจักรพรรดิในยุคแห่งราชวงศ์ และมีสถานที่ท่องเที่ยวมรดกโลกอีกหลายแห่ง

อาณาจักรจามปา (Champa Kingdom) เป็นอาณาจักรโบราณตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 2 แผ่อิทธิพลไปทั่ว แนวชายฝั่งของเวียดนามกลางไปถึงบริเวณแผ่นดินส่วนหนึ่งของลาวและกัมพูชาในปัจจุบัน

ทำเลที่ตั้งในพื้นที่ทุรกันดาร ห่างไกลจากมหาอำนาจ อาณาจักรจามปาจึงรอดพ้นจากการครอบครองของจีนมาได้หลายยุคหลายสมัย แต่ท้ายที่สุดก็ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของจีนอยู่ดี เมื่อถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรได๋เวียด (Dai Viet) โดยจักรพรรดิมินห์หม่าง 
(Minh Mang Emperor) ผู้ซึ่งรับอิทธิพลด้านศาสนาและการปกครองจากจีนมาแบบเต็มๆ ดังนั้น หากใครได้ไปเที่ยวเวียดนามกลางก็จะพบเจอกับสถาปัตยกรรมโบราณ 3 ยุค ได้แก่ ยุคอาณาจักรจามปา​ ยุคที่อยู่ภายใต้อิทธิพลจีน และยุคอาณานิคมตะวันตก

อาณาจักรจามปา ซึมซับเอาศาสนาฮินดูมาจากอาณาจักรฟูนัน (Funan) ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 4 ทำให้ศิลปะและวัฒนธรรมของอาณาจักรจามปา มีความคล้ายกับโบราณสถานที่อยู่ในกัมพูชา ดังปรากฏให้เห็นที่ “หมี่เซิน” (My Son) วัดฮินดูซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองด่าหนังออกไปทางตะวันตกเฉียงใต้ 69 กิโลเมตร           

ถ้าใครได้มีโอกาสไปถึงเมืองด่าหนังของเวียดนามกลาง ก็มีสถานที่ซึ่งสามารถแวะไปทำความรู้จักกับเรื่องราวของอาณาจักรจามปาได้ 2 แห่ง คือ วัดหมี่เซินและพิพิธภัณฑ์รูปปั้นงานศิลปะของอาณาจักรจามปา รับรองว่าจะเห็นภาพอีกมุมหนึ่งของเวียดนามที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

หรือถ้าไปถึงด่าหนังแล้วเกิดไม่รู้สึกซาบซึ้งกับประวัติศาสตร์โบราณ แต่อยากเที่ยวชมธรรมชาติแทน ที่นั่นก็มีทั้งภูเขา แม่น้ำ และท้องทะเล นอกจากนั้นยังมีแลนด์มาร์คของเมืองด่าหนังที่ไม่ควรพลาด ได้แก่ สะพานมังกร แม่น้ำหาน อาคารศูนย์ราชการ และวัดหลินอึ๋ง

สะพานมังกร เมืองด่าหนัง (Daragon Bridge) เป็นสะพานเหล็ก ยาว 666 เมตร ที่ตกแต่งเป็นรูปมังกรสีทอง ทอดตัวข้ามแม่น้ำหาน (Han River) โดยที่ปลายสุดของสะพานด้านที่เป็นหัวมังกร เป็นมุมยอดฮิตสำหรับการถ่ายรูป ดังนั้นก็จะมีบริการถ่ายรูปที่ระลึกเคลื่อนที่ ชนิดที่รอรับได้เลย โดยช่างภาพจะขับมอเตอร์ไซค์พร้อมกล้องถ่ายรูปและพรินเตอร์เคลื่อนที่มาคอยดักรอนักท่องเที่ยวถึงบนสะพานเลย

อาคารศูนย์ราชการ (Danang Administrative Center) ถือเป็นองค์ประกอบสำคัญที่สะท้อนภาพความเป็นเมืองพัฒนาทางเศรษฐกิจของด่าหนังได้เป็นอย่างดี เพราะอาคารสูงทรงกระบอกป่องกลางที่ประดับด้วยกระจกแบบนี้ มักจะพบเห็นในประเทศที่มีการพัฒนาแล้วทางเศรษฐกิจ

สองฝั่งของแม่น้ำหานในตัวเมืองด่าหนัง ถูกทำเป็นทางเดินเด่นเลียบแม่น้ำ และเป็นลานกิจกรรมกลางแจ้ง บางจุดมีการตกแต่งด้วยชิ้นงานศิลปะ ทำให้ดูสวยงาม เป็นระเบียบ ได้บรรยากาศคล้ายๆ ไปเดินเล่นริมแม่น้ำในยุโรปช่วงหน้าร้อนเลยทีเดียว

“วัดหลินอึ๋ง” (Linh Ung Pagoda) เป็นที่ประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิมองค์ใหญ่ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์เมืองด่าหนัง โดยคนที่นั่นเชื่อว่าเจ้าแม่กวนอิมจะช่วยประทานพรให้ชาวประมงเดินเรือได้อย่างปลอดภัย

นอกจากจะมีเจ้าแม่กวนอิมองค์โตที่สูงถึง 67 เมตรแล้ว ทำเลที่ตั้งของวัดหลินอึ๋งยังมอบวิวสวยๆ ของอ่าวด่าหนังให้กับผู้ไปเยือนอีกด้วย เพราะวัดนี้ตั้งอยู่บนเนินเขา ทิศเยื้องกับตัวเมือง ถ้ามองจากระเบียงด้านหนึ่งของวัด จะเห็นภาพมุมกว้างที่สวยงามของด่าหนัง และจะยิ่งสวยงามมากยิ่งขึ้น หากไปชมวิวที่นั่นในเวลากลางคืน เพราะแสงไฟที่ประดับสะพานและตึกสูง ช่วยส่งให้เมืองดูมีความสว่างไสวและงดงาม

วัดหลินอึ๋งเป็นวัดสร้างใหม่ จึงมีความผสมผสานระหว่างวัสดุสมัยใหม่กับองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมตามความเชื่อเดิม โดยทางเข้าวัดจะมีซุ้มประตูทั้งหมด 3 ชั้น เป็นหินสลักมีความงดงามตามแบบศิลปะแบบเวียดนามที่ได้รับอิทธิพลจากจีน นอกจากนั้นยังมีรูปปั้นและบอนไซ ที่ดัดแต่งเป็นรูปทรงสวยงามแปลกตา ดึงดูดให้หลายคนชอบมาถ่ายรูปที่วัดนี้

ด่าหนังเป็นเมืองท่าชายฝั่งทะเล ทำให้มีชายหาดสวยอยู่หลายแห่ง โดยมีหาดมี๋เค (My Khe Beach) และหาดนอนนึก (Non Nuoc Beach) เป็นหาดที่อยู่ใกล้เมืองที่สุด จึงมีร้านอาหารและที่พักให้เลือกเป็นจำนวนมาก

หาดมี๋เค ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในหาดที่สวยงามที่สุดของเวียดนาม และเป็นสถานที่ยอดนิยมที่สุด สำหรับคนมาเที่ยวทะเลที่เวียดนามกลาง เพราะนอกจากจะเดินทางมาสะดวกแล้วยังเป็นชายหาดที่มีกิจกรรมทางน้ำให้ได้เล่นมากที่สุดอีกด้วย หาดนี้เคยเป็นสถานที่พักผ่อนยอดนิยมของทหารอเมริกันในช่วงสงครามเวียดนาม และชื่อมี๋เคก็ถูกตั้งขึ้นโดยทหารอเมริกันเช่นกัน ภายหลังสงครามจบลงหาดนี้ยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้น จากรายการโทรทัศน์ของอเมริกัน ทำให้มีนักท่องเที่ยวเดินทางมามาก ในช่วงแรกๆ นักท่องเที่ยวที่ไปที่นั่นจะเป็นแบ็กแพ็กเกอร์ แต่ต่อมาก็ถูกยกระดับให้รองรับนักท่องเที่ยวคุณภาพมากขึ้น

หาดนอนนึก (Non Nouc Beach) จะมีภาพความหรูหราขึ้นมาอีกขั้น เพราะว่าเป็นย่านโรงแรมและรีสอร์ทระดับ 5 ดาว อยู่ใกล้สนามกอล์ฟ และภัตตาคารหรูริมทะเล ดังนั้นหาดนี้จึงไม่พลุกพล่านเท่าหาดมี๋เค เหมาะสำหรับคนที่อยากได้บรรยากาศการพักผ่อนสบายๆ ภายใต้
บริการดีมีระดับ

นอกจาก 2 หาดชื่อดังที่กล่าวมาแล้ว ด่าหนังก็ยังมีหาดอื่นๆ ที่สวยงามและเงียบสงบ แถมมีรีสอร์ทระดับ 5 ดาวไว้บริการอีกด้วย เช่น หาดบัคมี๋อัน (Bac My An Beach) หาดไบ๋แบก (Bai Bac Beach)

ส่วนคนพื้นเมืองที่อยากประหยัดค่าใช้จ่าย ก็มีหาดอื่นๆ เป็นทางเลือกอีกหลายแห่ง เช่น หาดแทร็งบิ่งห์ (Thanh Binh Beach) หาดลั๋งโก๋ (Lang Co Beach) หาดซวนถุ่ย (Xuan Thieu Beach) หาดเตี่ยนซา (Tien Sa Beach) หาดนัมโอ (Nam O Beach) เรียกได้ว่า ถ้ามาเที่ยวด่าหนังแล้วอยากไปทะเล ไปตรงไหนก็ได้แทบทั้งนั้น

สรุปคือถ้าใครอยากรู้จักเวียดนามในอีกมุมหนึ่ง ควรเดินทางไปเที่ยวเวียดนามกลาง ซึ่งสามารถไปเริ่มต้นได้ที่ด่าหนัง เมืองที่คุณสามารถไปชมประวัติศาสตร์ ไปดูชายหาด และไปเที่ยวเมืองท่า ได้ในทริปเดียวกัน