เธอ...ผู้ไม่แพ้

โดย...นูโน่

เดิมทีวันนี้ตั้งใจจะเขียนเรื่องความมั่วของเจ้าภาพในการทำไอดีการ์ด แต่เห็นการเล่นของ “น้องเมย์” รัชนก อินทนนท์ ในแบดมินตันรอบก่อนรองชนะเลิศที่ผ่านมา ก็อดชื่นชมไม่ได้

แม้สุดท้ายเราจะไม่ได้เดินออกจากสนามในฐานะผู้ชนะการแข่งขัน แต่ขอย้ำว่า “ชนะใจ” ผู้ชมทั้งสนามและเชื่อว่าอีกหลายล้านคนที่ชมถ่ายทอดสดทางทีวี

ไม่ใช่แค่เพียงชาวไทย!

ด้วยเกียรติของเนตรนารีเมื่อ 17 ปีก่อน ขอยืนยัน นั่งยัน และนอนยันเลยว่า ไม่ได้เข้าข้างนักกีฬาไทยด้วยกันเองจนเกินเหตุ (แม้จะเชียร์ออกนอกหน้า) เพราะนอกจากจีนแล้ว ผู้ชมที่เหลือแทบทั้งสนามล้วนเทใจมาเชียร์น้องเมย์อย่างชัดเจน

การมีส่วนร่วมกับกองเชียร์ตลกไทย และเสียงปรบมือเมื่อได้แต้ม และปลุกกำลังใจยามเป็นรอง ยังคงเป็นภาพติดตาและก้องอยู่ในหู

โดยเฉพาะตอนจบการแข่งขัน น้องเมย์ ออกมาไหว้ขอบคุณผู้ชมทั้งสนาม และเรียกเสียงปรบมือดังกึกก้องจนกระทั่งเดินออกจากสนาม ยิ่งเป็นความประทับใจที่อยากให้ทุกคนได้เห็น

เธอคือผู้ชนะ (ใจ) จริงๆ

แม้แต่ตอนสัมภาษณ์ก็ยังได้รับความสนใจจากสื่อต่างชาติเช่นกัน

ลอนดอนเกมส์อาจจะเร็วไปสำหรับเป้าหมายคว้าเหรียญโอลิมปิก แต่เชื่อว่าในอีก 4 ปีข้างหน้า แชมป์เยาวชนโลก 3 สมัยคนนั้น จะไม่ทำให้คนไทยผิดหวังแน่นอน

เพราะเรื่องเทคนิค ฝีมือ และหัวจิตหัวใจนักสู้แล้ว บอกได้เลยว่า รัชนกไม่แพ้ชาติใดในโลกแม้กระทั่งมหาอำนาจลูกขนไก่อย่างจีน

หากเพิ่มเรื่องความแข็งแกร่ง บวกกับวัยวุฒิและประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้น โดยภาวนาไม่ให้มีปัญหาบาดเจ็บเป็นอุปสรรค ถึงเวลานั้น จีนก็จีนเถอะ

เหรียญทองประวัติศาสตร์ของวงการแบดมินตันไทยก็คงไม่ใช่เรื่องไกลเกินเอื้อม