ข้อสอบชีวิต

เฟซบุ๊ก อรสม สุทธิสาคร

ข้อสอบชีวิต

เคยสังเกตไหมว่าคนเราแต่ละคนล้วนมีวิบากกรรมที่ต่างกันไป หากเราพิจารณาใคร่ครวญชีวิตอย่างถ่องแท้ จะพบว่าเรามี "โจทย์" วิชาเดิมๆ ที่ต้องให้แก้ไขหรือสอบให้ผ่านอยู่เรื่้อยๆ

บางคนอาจเป็นโจทย์ในวิชาเศรษฐศาสตร์ มีปัญหาเรืองการทำมาหากิน หาเท่าไรก็ไม่พอกินพอใช้ ต้องเดือดร้อนทางการเงินอยู่ร่ำไป

บางคนอาจเจอโจทย์ว่าด้วยวิชาสังคม มีเพื่อนเป็นพิษ หรือหาเพื่อนดียากนักหนา บ้างถูกเพื่อนทรยศหักหลัง หากจะว่าไปในกรณีเช่นนี้จะเรียกว่าเพือนก็คงไม่ถูกนัก เรียกว่าเป็นแค่คนรู้จักน่าจะเหมาะกว่า

บางคนอาจเจอโจทย์หมวดการงาน มีปัญหาอุปสรรคเรื่องงานอยู่เสมอ ไม่ได้ทำงานที่ถูกใจถูกจริต แต่ก็ต้องทนทำดีกว่าตกงาน ไม่มีงานทำ

บางคนอาจมีโจทย์วิชาสุขศึกษา มีปัญหาสุขภาพ ต่อให้นั่งอยู่บนกองเงินกองทอง รวยล้นฟ้าแค่ไหนก็ไร้ความสุข เมื่อสุขภาพไม่ดี ต้องเจ็บป่วยออดๆ แอดๆ ทำให้มีข้อจำกัดในการใช้ชีวิต

บ้างอาจมีโจทย์เรื่องพ่อแม่ พี่น้อง คนในครอบครัวที่ไม่รัก ไม่เมตตาต่อกัน แตกแยกมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งจนยากจะสงบสุข ขาดความอบอุ่นใจอย่างที่พึงจะเป็น

บ้างอาจเจอโจทย์ใหญ่ว่าด้วยวิชาความรัก สอบทีไรก็สอบไม่ผ่าน พบเจอคนไม่ถูกใจ ระหองระแหง อกหักรักคุด ผิดหวังอยู่ร่ำไป

น่าแปลกที่คนจำนวนหนึ่งทำข้อสอบเดิมๆ อยู่กี่ครั้งกี่หนก็ยังสอบไม่ผ่าน ยังระบมตรมทุกข์อยู่เนิ่นนาน กอดทุกข์อยู่กับตัวกับใจอยู่อย่างนั้นไม่ร้างไม่เลิก วนเวียนหาทางออกไม่เจอ

บ้างทำเป็นหลับตาหันหลังให้ความทุกข์ แกล้งลืมๆ ไปเสียว่าตนมีความทุกข์ แต่ใครเล่าจะลืมความทุกข์ได้ลง การสั่งใจ บังคับใจให้หายทุกข์ไม่ใช่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ดังนั้นคราบไคลของความทุกข์จึงยังนอนเนื่องอยู่ในตะกอนใจเช่นนั้น เพราะใจไม่ได้รับการชำระล้างให้สะอาด ยิ่งนานวันเข้าความทุกข์ยิ่งหมักหมมจับตัวเป็นก้อนทุกข์ใหญ่มีอานุภาพทำลายเจ้าของให้หมองหม่นซึมเศร้าทุกลมหายใจอยู่อย่างนั้น

ทุกข์ทุกลมหายใจที่นอนเนื่องอยู่ใต้ตะกอนใจเช่นนี้ช่างน่ากลัวนัก จนหลายคนคิดทำลายชีวิตตนเอง หรือคนใกล้ตัว เพราะน้ำหนักความทุกข์หน่วงหนักจนเกินจะทานทน จนแบกรับไม่ได้อีกต่อไป

ขณะที่บางคนมองเห็นโจทย์ของตนเป็นบททดสอบให้มองเห็นความทุกข์ เห็นความทรมานที่ต้องประสบพบเจอได้ชัดแจ้งแก่ใจ และเพียรพยายามหาทางออกจากทุกข์ ด้วยการหมั่นพิจารณาทุกข์ มองเห็นอารมณ์ต่างๆ ที่แวะเวียนเข้ามาในห้องใจของตน ครั้นฝึกฝนบ่อยเข้าๆ ใจก็ค่อยคลายจางจากทุกข์ไปเอง

ยิ่งอยู่ในโลกนานวัน นานปีเข้า ฉันยิ่งนึกถึงคำตรัสของพระพุทธเจ้าที่ว่าชีวิตเป็นทุกข์ ทุกสิ่งล้วนตั้งอยู่บนความเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หากได้ล่วงรู้ชีวิตของผู้ใดอย่างแท้จริง เราจะพบว่าไม่เคยมีชีวิตใดที่ไม่ทุกข์ แม้เราต่างปรารถนาความสุขอย่างยิ่ง

เราต่างเกิดมาเพื่อทำหน้าที่ของตน เผชิญโลก เผชิญสุขและทุกข์ ร้องไห้และยิ้มหัว รักและชัง ผูกพัน เพื่อจะปล่อยวางและเดินทางอย่างโดดเดี่ยวไปตามบุญกรรมของแต่ละคนในห้วงลมหายใจสุดท้าย

พระพุทธองค์มองเห็นธรรมชาติของชีวิตมาได้ ๒๕๐๐ กว่าปีแล้ว และพบสัจธรรมว่าหากพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด นั่นแหละมนุษย์จึงจะพ้นทุกข์ได้ก็ด้วยการบำเพ็ญเพียรเพื่อให้หลุดพ้น ตัดภพชาติของการเกิด ดังที่พระองค์และพระอรหันต์ได้พบหนทางประเสริฐที่ว่านี้

ในวัยที่ชีวิตเดินทางมาถึงใกล้หลักหก การหมั่นพิจารณาทุกข์ของคนวัยปลายทำให้ฉันลึกซึ้งกับความทุกข์มากขึ้น มองเห็นทุกข์ได้ชัดเจนขึ้นจากเมื่อก่อน และในที่สุดก็พ้นจากทุกข์ประสาโลกๆ ได้เร็วขึ้นมาก

ฉันชอบคำพูดของคุณฟ่ง กานดาวศรี ตุลาธรรมกิจ พยาบาลรังสีรักษาที่ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายของโรงพยาบาล มอ. ที่บอกว่า "จุ่มได้ แต่อย่าจม"

เป็นธรรมชาติที่ในวัยไม้ใกล้ฝั่ง เราผ่านโจทย์ใหญ่กันมามากมาย เราทำข้อสอบว่าด้วยวิบากของเรา จนเราเชี่ยวชาญโจทย์ใหญ่เรื่อง "ความทุกข์" มากขึ้น และเราพบว่าการจะโผล่ขึ้นจากหล่มโคลนของความทุกข์ที่ดูดกลืนกายใจของเราไปนั้นช่างยากเย็นแสนเข็ญ

เห็นทุกข์ก็เห็นธรรม...เมื่อพิจารณาทุกข์ จึงได้พิจารณาธรรม ลึกซึ้งถึงทุกข์ ยิ่งลึกซึ้งถึงธรรมะของพระพุทธเจ้า ความทุกข์ผ่านมาให้เราได้เรียนรู้และเติบโต ประสบการณ์ทุกข์ทำให้เราทำข้อสอบชีวิตได้ดีขึ้นตามลำดับ

หายใจขึ้นจากทุกข์ก็เหมือนเราโผล่เฮือกขึ้นจากใต้น้ำนานๆ ได้สูดอากาศแสนสดชื่นเย็นสบาย และพบความสงบใจ โปร่งโล่ง เหมือนได้สัมผัสสายลมชื่นเย็นแห่งความสุข

คล้ายคนฟื้นไข้ใหม่ๆ ได้เดินเล่นในสวนดอกไม้อันรื่นรมย์ เพลินตาเพลินใจ

เราแต่ละคนล้วนต้องทำ "ข้อสอบชีวิต" ของเราเอง โจทย์ของเราจะเป็นครูสอนเรา โดยมีธรรมะของพระพุทธองค์เป็นเครื่องนำทางในหนทางอันระเหระหนของชีวิต

ขอบคุณโจทย์ชื่อ "ความทุกข์" ที่ทำให้เราได้เป็นนักเรียนที่ดีใน "ข้อสอบชีวิต" ของเราเอง

มาทำข้อสอบชีวิตของเราให้มีคะแนนเพิ่มขึ้นจากเดิมกันนะคะ

ที่มาจากเฟซบุ๊ก https://www.facebook.com/profile.php?id=100006844953167&fref=nf&pnref=story