พบแล้ว!ศพ2แม่ลูกกระโดดน้ำโขงสภาพกอดกันลอยอืด
นครพนม-หดหู่ใจมาก พบแล้วศพแม่กอดลูกกระโดดแแม่น้ำโขงลอยอืด พ่อค้าขายปลาไหลปล่อยทำบุญเผยก่อนสูญหาย สีหน้าเศร้าหมองมีทำบุญล่อยปลาก่อนคิดสั้น
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า กรณี นางวีณา แฮนเกตุ อายุ 44 ปี บ้านอยู่ ต.โคกภู อ.ภูพาน จ.สกลนคร ตำแหน่งนักวิชาการ ชำนาญการ กองการศึกษาเทศบาลตำบลโคกภู อ.ภูพาน จ.สกลนคร อุ้มลูกสาว วัย 7 ขวบ ชื่อน้อง ยินดี กระโดดน้ำโขงสูญหาย บริเวณท่าเทียบเรือ ประตูโขงในเขตเทศบาลตำบลธาตุพนม เมื่อช่วงเย็นวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2565 ต่อมา เจ้าหน้าที่มีการระดมการค้นหาทางผิวน้ำ และใต้น้ำมานานกว่า 3 วัน แต่ไม่พบศพ กระทั่งเช้าวันนี้(2มี.ค.65) พบศพผู้สูญหายลอยอืด ติดริมฝั่งแม่น้ำโขง เขตพื้นที่ ต.น้ำก่ำ อ.ธาตุพนม จ.นครพนม ห่างจากจุดเกิดเหตุ ประมาณ 4 -5 กิโลเมตร คาดว่าไหลไปตามกระแสน้ำโขง
ที่หดหู่ใจมากที่สุด คือสภาพศพของผู้เสียชีวิตทั้ง 2 แม่ลูกยังอยู่ในสภาพกอดกันกลม แม่สวมชุดวอร์มกางเกงสีดำ เสื้อกีฬาสีเหลือง ส่วนลูกสาวกางเกงขาสั้นชุดสีน้ำเงิน คาดว่าเป็นการตั้งใจกอดลูกกกระโดดน้ำโขง เพราะคิดสั้นจากภาระหนี้สินปัญหาส่วนตัวรุมเร้าและหย่าร้างกับสามี เมื่อ 3 -4 ปีก่อนต้องดูแลบุตรสาวคนเดียวเพียงลำพังนำศพส่งชันสูตรโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนมก่อนส่งให้ญาตินำไปบำเพ็ญกุศลที่ จ.สกลนคร
นายมิตร วุธฒนา พ่อค้า ขายปลาไหล ปล่อยทำบุญ บริเวณใกล้จุดเกิดเหตุ เล่าว่า สองแม่ลูกมาพูดคุยสอบถาม เรื่องติดต่อเรือนั่งท่องเที่ยวชมแม่น้ำโขง ช่วงเวลา 16.00 น. วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2565 และขอซื้อปลาไหล จำนวน 1 ถุง เป็นเงิน 100 บาทเพื่อนำไปปล่อยลงน้ำ และสอบถามว่าระดับน้ำลึกแค่ไหนจึงพลั้งปากพูดไปว่า ลึกมากถ้าตกลงไปคือ เตรียมลอยอังคารเลย จากนั้นสองแม่ลูกขอลงไปนั่งเล่นบนเรือริมฝั่งโขงจึงได้บอกว่าให้ระวังด้วยนะน้ำลึกกลัวพลัดตก เพราะเป็นเวลาใกล้พระอาทิตย์ตกดิน สุดท้ายถึงเวลาจะกลับ เป็นเวลาประมาณกว่า ชั่วโมง ยังไม่ขึ้นมา และใกล้มืดแล้ว จึงตะโกนเรียกหลายครั้ง ไม่ตอบ เดินลงไปดูไม่พบแล้ว จึงแจ้งเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบ พบเพียงกุญแจรถ รองเท้า กระเป๋า เงินในเรือคิดว่าตกน้ำโขงสูญหายแล้ว
สังเกตพฤติกรรมก่อนที่จะเกิดเหตุ พบพิรุธหลายอย่างในการพูดคุย ผู้ตายชอบถามย้ำว่าน้ำลึกแค่ไหน อีกทั้งผิดปกติสีหน้าไม่ร่าเริงเศร้าหมอง เหมือนคนเครียด ถ้าพลัดตกต้องมีการตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือและได้ยินเสียงแน่นอน เพราะอยู่ห่างกันในระยะไม่ไกลมาก จากริมตลิ่ง เชื่อว่าคงไปนั่งชั่งใจอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจพาลูกกอดกันลงน้ำ แต่คงไม่ใช้ลักษณะกระโดด เพราะไม่มีเสียงดัง แต่คงใช้วิธีการกอดลูกสาวหย่อนตัวลงจากเรือ ก่อนที่จะจมน้ำสูญหายเพียงข้อสันนิษฐานส่วน ส่วนสาเหตุแท้จริงขึ้นอยู่กับเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ