ผู้ว่าฯเพชรบูรณ์ห้ามเผาเด็ดขาด พื้นที่เกษตร-ริมทางหลวง

เพชรบูรณ์-ชาวบ้านอกสั่นขวัญแขวนเหตุเผาไร่อ้อยกลายเป็นทะเลเพลิง พ่อเมืองห้ามเผาเด็ดขาด ผู้ใดฝ่าฝืนมีความผิดตามกฎหมายหลายฉบับ

โลกโซเซียลเผยแพร่คลิปวีดีโอเหตุการณ์การเผาอ้อยในท้องที่บ้านมาบสมอ ต.ท่าโรง อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์ กระทั่งเปลวเพลิงลุกโหมไหม้เหมือนทะเลเพลิง ท่ามกลางความอกสั่นขวัญแขวนของชาวบ้านที่กลัวบ้านพักจะถูกเพลิงเผาวอด

ล่าสุด นายสืบศักดิ์ เอี่ยมวิจารณ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบูรณ์ ประกาศขอความร่วมมือห้ามเผาเด็ดขาด ในช่วงฤดูแล้ง ปี พ.ศ.2562-2563 ว่า ช่วงฤดูแล้งของทุกปีจังหวัดจะประสบปัญหาไฟป่าและหมอกควัน และจากการตรวจค่าฝุ่นละอองขนาดเล็ก PM2.5 ในอากาศพบว่ามีปริมาณค่อนข้างสูง ซึ่งส่งผลกระทบต่อสุขภาพและเป็นอันตรายต่อความเป็นอยู่ของประชาชน เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจ การท่องเที่ยวและความเสียหายต่อทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่าเป็นจำนวนมาก รวมทั้งการเกิดอุบัติเหตุทางถนนกรณีการเผาในพื้นที่เขตทางหลวง ส่งผลให้ภาครัฐต้องสูญเสียงบประมาณในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวจำนวนมาก จึงขอความร่วมมือหน่วยงานภาครัฐภาคเอกชนและประชาชนในพื้นที่ปฏิบัติดังนี้

1.ห้ามเผาเด็ดขาดในพื้นที่เกษตรกรรมตั้งแต่เดือนมกราคมถึงเดือนเมษายน 2563 ทั้งนี้หากมีความจำเป็นอย่างยิ่งต้องเผาในพื้นที่เกษตรกรรมจะต้องทำแนวกันไฟและควบคุมการเผาอย่างใกล้ชิดรวมทั้งให้แจ้งขออนุญาตจากกำนันหรือผู้ใหญ่บ้านในเขตปกครองท้องที่นั้นก่อนดำเนินการทุกครั้ง

2.ห้ามเผาเด็ดขาดในพื้นที่ริมทางหลวงและริมทางท้องถิ่นซึ่งพบ เห็นให้แจ้งหน่วยงานที่รับผิดชอบ เขตทางหลวงนั้น เข้าดำเนินการระงับเหตุรวมทั้งให้มีการบังคับใช้กฎหมายทางหลวงกับผู้กระทำผิดอย่างเคร่งครัด

3.หากพลเมืองดีพบเห็นไฟไหม้ป่าไฟไหม้พื้นที่โล่งต่างๆพื้นที่ดินทางหลวงหรือพื้นที่ริมทางหลวงท้องถิ่นขอให้ช่วยดับไฟและหากไม่สามารถดำเนินการได้ขอให้แจ้งหน่วยงานควบคุมไฟป่าอำเภอหรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นหรือโทรสายด่วนได้ที่สายด่วนนิรภัย 1784, แจ้งเหตุด่วนเหตุร้ายแจ้ง 191, สายด่วนไฟป่า 1362, สายด่วนทางหลวง 1586 และสายด่วนทางหลวงชนบท 1146 ตลอด 24 ชั่วโมง

4.ผู้ใดฝ่าฝืนจุดไฟเผาในพื้นที่เกษตรกรรมหรือเผาในพื้นที่โลกต่างๆอาจมีความผิดตามพระราชบัญญัติป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย พ.ศ.2550 พระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ.2535 พระราชบัญญัติทางหลวง พ.ศ.2535 พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2539 และข้อบัญญัติขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแต่ละแห่งที่ได้กำหนดไว้โดยมีบทลงโทษตามกฎหมายดังกล่าวกำหนด