นกริมรั้ว

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

ผมมีโครงการส่วนตัวที่ยังไม่ได้เริ่มลงมือเป็นเรื่องเป็นราว แต่คิดว่าคงจะทำสำเร็จในสักวันนั่นคือ เก็บภาพนกในพื้นที่บ้านของตัวเอง

อุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางไม่ให้โครงการนี้ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ก็เป็นวิถีชีวิตของผมเองนั่นแหละ นอนดึกตื่นสาย เลยช่วงเวลาดีที่สุดของนกไปแล้ว ตื่นแล้วก็เหลือเวลาไม่มาก ต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน

ครั้นพอถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ก็เดินทางเข้าป่าแทบตลอด โอกาสที่จะได้ถ่ายรูปนกในบ้านตัวเองตอนวันหยุดก็ลดลงไป

อย่างไรก็ตาม วิชา “จัดสวนเรียกนก” แบบไม่ได้ตั้งใจอะไรนัก ก็ประสบความสำเร็จในการดึงดูดนกให้เข้ามาหากินตามแนวรั้วบ้าน โดยสิ่งที่มีพลังดึงดูดนกได้รุนแรงชะงัดนักก็คือมะละกอสุกคาต้น

การถ่ายนกที่มาจิกกินผลมะละกอสุกไม่ใช่เรื่องยาก แต่สำหรับผมที่ไม่ค่อยได้เฝ้าดูมะละกอถือว่ายากเหมือนกัน บางทีเห็นตอนเย็นว่ามะละกอมีรอยถูกเจาะจิก พอรุ่งเช้า (จริงๆ สายโดกเดก แหะๆ) เตรียมจะไปซุ่มถ่ายก็พบว่าเหลือแต่ก้านมะละกอกุดๆ ติดคาต้น ส่วนผลที่ยังเหลืออีกเยอะร่วงลงพื้นไปแล้ว เพราะลีลาจิกไปเหยียบไปของพวกนก (เสียดายแทนพวกมัน)

อย่างไรก็ดี วันฟลุกๆ ก็มีจนได้ เมื่อเห็นมะละกอสุกมีรูยังติดคาต้น จัดการประกอบกล้องติดเลนส์ 500 พร้อมต่อ TC เพิ่มแรงขยายอีก 1.4 เท่า

ผมเลยได้ภาพนกปรอดสวน (Streak-eared Bulbul) ที่ดีที่สุดของตัวเอง เพราะนกสีตุ่นยิ่งกว่าตุ่นอย่างนกปรอดสวน เมื่อได้สีฉูดฉาดของมะละกอมาช่วย เวลาดูภาพ เราจะลืมความตุ่นของมันโดยไม่รู้ตัว 555

ที่เซอร์ไพรส์ดันมีอีกา (Large-billed Crow) มากินมะละกอด้วย ผมถอด TC เหลือแต่เลนส์ 500 เปล่าๆ ก็แล้ว ก็ยังล้นเฟรมอย่างที่เห็น ปกติแล้วอีกาเป็นนกที่ระแวดระวังตัว ยากจะเข้าใกล้มันในระยะเผาขนขนาดนี้ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นครั้งแรกด้วยที่ผมได้เจออีกาในบริเวณบ้านตัวเอง

มีก้าวแรกก็มีกำลังใจ แต่พอมานึกๆ ว่าต้องใช้เวลาเท่าใดถึงจะสอยนกในบ้านตัวเองได้ครบ อืม ผมขอเวลาสัก 3 ปีละกัน แหะๆ