"ที่จอดรถผู้พิการ"คนพิการไม่ได้ใช้ !?

โดย...โพสต์ทูเดย์ออนไลน์

เป็นอะไรที่ขัดหูขัดตาเหลือเกิน

เมื่อที่จอดรถผู้พิการในห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางกรุง กลายเป็นที่จอดรถหรูป้ายแดงของเหล่าบุคคลวีไอพี ภาพแล้วภาพเล่าที่ปรากฏในโลกออนไลน์ ก่อให้กระแสวิพากษ์วิจารณ์เป็นวงกว้างและรวดเร็วปานไฟลามทุ่ง

จริงหรือไม่ว่าวันนี้ที่จอดรถผู้พิการ ...คนพิการไม่เคยได้ใช้

ศุภชีพ ดิษเทศ นายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทย ยอมรับว่าปัญหาดังกล่าวเกิดขึ้นมานานแล้ว

"ที่จอดรถผู้พิการ เป็นที่จอดรถสำหรับคนพิการที่ขับรถไปไหนมาไหนในชีวิตประจำวัน เพื่อบอกว่าเขาก็เป็นคนหนึ่งในสังคม แต่กลับกลายเป็นว่าที่จอดรถคนพิการซึ่งมีน้อยอยู่แล้ว คนพิการกลับไม่ได้ใช้

สถานการณ์ขณะนี้ ตามห้างใหญ่ๆเกือบทุกสาขา ก็ให้ความสำคัญเต็มที่ โดยการห้ามปรามผู้ที่ไม่ใช่คนพิการนำรถไปจอด มีแผงกั้น มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยดูแล แต่ห้างขนาดเล็กอื่นๆอาจไม่มีเจ้าหน้าที่คอยอำนวยความสะดวก ดังนั้นจึงทำให้บางคนฝ่าฝืนนำรถไปจอด แม้กระทั่งมีกรวยตั้ง มีแผงกั้น ก็ยังเดินไปยกออก แตกต่างกับในประเทศที่เจริญแล้ว เขาจะมีการบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง จับ ปรับ ฐานทำผิดกฎหมายจราจร

ตามระเบียบข้อบังคับของกฎกระทรวว่าด้วยการกำหนดสิ่งอำนวยความสะดวกในอาคาร สำหรับผู้พิการ หรือทุพพลภาพ และคนชราพ.ศ. 2548 หมวด 4 เรื่อง ที่จอดรถ ระบุไว้ว่าตามสถานที่สาธารณะต้องจัดให้มีที่จอดรถสำหรับผู้พิการ โดยคิดอัตราส่วนเป็น 10% ของที่จอดรถทั้งหมด เป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างไม่น้อยกว่า 2,400 มิลลิเมตร และยาวไม่น้อยกว่า 6,000 มิลลิเมตร และจัดให้มีที่ว่างข้างที่จอดรถกว้างไม่น้อยกว่า 1,000 มิลลิเมตร ตลอดความยาวของที่จอดรถ โดยที่ว่างดังกล่าวต้องมีลักษณะพื้นผิวเรียบและมีระดับเสมอกับที่จอดรถ นอกจากนี้ยังต้องจัดไว้ใกล้ทางเข้าออกอาคารให้มากที่สุด รวมทั้งมีสัญลักษณ์รูปผู้พิการนั่งเก้าอี้ล้ออยู่บนพื้นของที่จอดรถให้เห็นได้อย่างชัดเจน

"ที่จอดรถผู้พิการแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ หนึ่ง โลโก้สีน้ำเงินกรอบสีขาว มีสัญลักษณ์คนนั่งวีลแชร์สีขาวบนพื้น หมายถึงที่จอดรถผู้พิการทั่วไป ทั้งผู้ที่ขับรถเองและทั้งที่เป็นผู้โดยสาร แต่อนุโลมให้ผู้สูงอายุใช้งานร่วมกันได้ สอง โลโก้สีน้ำเงิน มีสัญลักษณ์คนนั่งวีลแชร์ กรอบสีขาวพร้อมแถบสีเหลือง หมายถึงที่จอดรถสำหรับผู้พิการที่เคลื่อนไหวไม่ได้ ต้องใช้รถวีลแชร์ ห้ามผู้ที่ไม่ใช่คนพิการที่เป็นผู้ขับรถเข้ามาจอดโดยเด็ดขาด"

นายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทยเผยว่า จากการลงทะเบียนผู้พิการกว่า 1 ล้านคน คาดว่าน่าจะมีผู้พิการที่มีใบอนุญาตขับรถยนต์ประมาณ 2-3 หมื่นคน

"สาเหตุที่คนพิการต้องมาขับรถ  ต้องพึ่งพาตัวเอง เพราะเราไม่สามารถพึ่งพาระบบขนส่งสาธารณะได้ รถเมล์ก็สูงเกินไป รถแท็กซี่ก็เรียกยาก ทุกวันนี้หลายคนเดือดร้อนมาก เพราะแท็กซี่บางคันติดถังแก๊สท้ายรถจนไม่มีที่ว่างสำหรับวางรถวีลแชร์ บางคันก็รำคาญใจที่จะต้องรับคนพิการ บางครั้งต้องนั่งรอแท็กซี่ 3 ชั่วโมงกว่าจะได้ขึ้น ถ้าไม่มีรถของตัวเอง เราไปไหนไม่ได้จริงๆ"

โสภณ

ถึงอย่างนั้นใช่ว่ามีรถยนต์เป็นของตัวเองแล้วจะสะดวกสบาย โสภณ ฉิมจินดา พิธีกรรายการครอบครัวเดียวกันทางไทยพีบีเอส ในฐานะผู้พิการด้านการเคลื่อนไหวที่ต้องใช้วีลแชร์ เล่าประสบการณ์ที่พบเจอให้ฟังว่า

"ผมขับรถมานานหลายปีแล้ว คนที่มีความเชี่ยวชาญอาจใช้เวลาแค่ 5 นาที บางคนต้องใช้เวลามากกว่า 15 นาทีกว่าจะลงจากรถได้ สังเกตว่าที่จอดรถผู้พิการจะมีพื้นที่กว้างกว่าที่จอดปกติ เนื่องจากต้องเปิดบานประตูออกสุด เอนเบาะ ยกเอารถวีลแชร์ลง พยุงตัวเองลงไปนั่งบนรถเข็น มีทางลาดขึ้น ใกล้ประตูทางเข้า ขั้นตอนยุ่งยากพอสมควร ถ้าไปจอดในที่ปกติ พูดได้เลยว่าหมดสิทธิ์ที่จะลงจากรถ

เดี๋ยวนี้เวลาไปไหนมาไหนก็ทำใจแล้ว อย่างล่าสุดไปงานมอเตอร์โชว์ที่เมืองทองธานี ที่จอดรถผู้พิการดูเหมือนเป็นที่จอดรถของวีไอพีมากกว่า ถูกแทนที่ด้วยรถหรูราคาแพง บางทีก็สงสัยว่าที่จอดรถคนพิการ แต่ทำไมดันเจอรถเฟอร์รารี เบนซ์สปอร์ต"

โสภณย้ำว่าการแก้ไขปัญหาอยู่ตรงจิตสำนึกของคนที่จะต้องรักษากฏระเบียบอย่างเคร่งครัด

"ผมคิดว่าเรามองในสิ่งที่ถูกต้องดีกว่าว่าพื้นที่มันสร้างขึ้นเพื่อใคร เพื่ออะไร ใช้ให้ถูกต้องตามวัตถุประสงค์ รักษากฎระเบียบ อย่าเห็นแก่ตัว อย่ามักง่ายคิดว่าคงไม่มีคนพิการมาใช้หรอก เพราะคิดแบบนี้มันถึงเป็นปัญหาว่าที่จอดรถผู้พิการ แต่ผู้พิการไม่ได้ใช้งานอย่างแท้จริง"

อย่างไรก็ตาม ผู้พิการที่เดือดเนื้อร้อนใจจากปัญหาที่จอดรถคนพิการ ไม่สามารถไปร้องเรียนยังหน่วยงานไหนได้เลย หลายคนจึงใช้วิธีถ่ายรูป แชร์ในเครือข่ายโซเชียลเน็ตเวิร์ก หรือการตั้งกลุ่มรณรงค์อย่างเพจเฟซบุ๊กชื่อ 'เอา "ที่จอดรถคนพิการ" ของเราคืนมา' 

มิใช่เพื่อประจาน แต่เพื่อให้คนตระหนัก และหันมาเอาใจใส่ให้ความสำคัญกับผู้พิการอย่างจริงจัง