‘ช่างหนุ่ย’ แชมป์แกะสลักผู้มาจากรปภ.

เรื่อง : รัชพล ธนศุทธิสกุล

ภาพ : อมรเทพ โชติเฉลิมพงษ์,ปัณณธร แจ้งประโคน

จากเด็กต่างจังหวัดจบเพียงแค่ม.3 ต้องบวชเณรเพื่อให้มีวิชาความรู้ “ช่างหนุ่ย-ฤทธิศักดิ์ วิทิตวุฒินันท์” คงจะเป็นได้เพียงผู้ใช้แรงงานกับหน้าที่การงานรักษาความปลอดภัยไปทั้งชีวิตที่ผ่านมากว่า 20 ปี ต่อไป

แต่ทว่าเขามีความกล้า! และทำอะไรเต็มที่ไม่มีถอย! เมื่อได้โอกาสเรียนรู้งานแกะสลักจากผู้ใหญ่ที่ให้โอกาส ชีวิตก็พลิกสู่แชมป์การแกะสลักในระยะเวลาเพียง 6 เดือน

“ผมมาถึงตรงนี้ได้มันไม่มีเรื่องของโชค ความสำเร็จมันไม่มีอะไรเลยมันอยู่ที่ความตั้งใจจริงและก็ความใฝ่รู้ของเรา คือถ้าเราไม่หยุด ไม่ถอย กล้าได้กล้าเสี่ยงหน่อย อะไรที่ไม่เคยลอง ถ้าโอกาสมันมาแล้วลองมันซะ เพราะโอกาสมันไม่ได้มีบ่อยในหนึ่งชีวิตคน”เขากล่าวถึงการที่คนๆ หนึ่งลุกขึ้นมาสู้และเปลี่ยนชีวิตตัวเอง

‘วิถีคนจริง’ ไม่น้อยก็มากแต่ก็ได้

ช่างหนุ่ยก่อนที่จะมาเป็นรปภ.รักษาความปลอดภัยและก้าวขึ้นมาเป็นช่างแกะสลักระดับแชมป์ประเทศไทย สังกัดบริษัท อิมแพ็ค เอ็กซิบิชั่น แมเนจเม้นท์ จำกัด แต่เริ่มเดิมที่เป็นคนต่างจังหวัดชัยภูมิฐานะยากจน จบเพียงม.3เพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งเสียให้เรียนต่อจึงต้องไปบวชเป็นสามเณรอาศัยร่มกาสาวพัสตร์เพื่อให้ทันโลก

“วิชาที่เรียนคล้ายสายสามัญมีทุกวิชายกเว้นพละและศิลปะ พอที่บ้านไม่มีเงินก็ขึ้นรถมามหาสารคาม บวชเณร 3 ปี ได้พระปริยธรรมเทียบเท่าวุฒิม.6 จากนั้นอายุถึงเกณฑ์ทหาร ได้ติดยศสิบตรี (ยิ้ม) 2 ปีที่เป็นทหาร เพราะผมเป็นคนทำอะไรทำจริง”

และ ‘จริงจัง’ แม้ชีวิตไม่หวือหวานหรือรุ่งโรจน์เพราะหลังปลดออกมารับจ้างหนักเอาเบาสู้ทำงานสารพัดเพราะวุฒิการศึกษาที่จำกัด จนกระทั่งได้ใบปลดการเกณฑ์ทหารจึงได้ใช้เบิกทางประกอบอาชีพรปภ.เป็นหลักเป็นฐานดูแล3 ชีวิตนางฟ้าของเขาเต็มอรรถภาพกว่า 20 ปี

“ชีวิตที่นั้นไมได้คิดอะไรมากมาย เพราะวุฒิเราแค่นี้ แต่สิ่งที่ผมมีตลอดคือเป็นคนทำอะไรทำจริงอย่างที่บอกเป็นทหารก็ได้ยศสิบตรี มีลูกเราก็ดูแลเขาเต็มที่ผมไม่อยากให้เขามีชีวิตแบบผมที่ไม่มีแม้เงินกินข้าว สมัยเรียนกลางวันเพื่อนไปกินข้าวเราต้องบอกว่าไม่หิว แล้วก็ไปเตะบอล พยายามเตะให้มันข้ามกำแพงวัดข้างๆ เพื่อที่จะกระโดดไปเก็บแล้วโยนมาแต่บอล ตัวคนวิ่งไปวัดขอข้าวกิน เราก็อยากดูแลให้ดีที่สุด ทีนี้พอแฟนทำงานไม่มีเวลาว่างรับผมก็ย้ายที่ทำงานจากรปภ.ที่กรมทหารผ่านศึกก็มาสมัครที่อิมแพคเมืองทองธานี”

แต่ใครเล่าจะรู้ความเป็นคนจริงและตั้งใจไม่เพียงพลักดันชีวิตเขาเรื่องครอบครัวเท่านั้น ทั้งสองนั้นยังเสมือนบททดสอบชีวิตคนอย่างเขาว่าจริงแท้ เนื่องจากบ.อิมแพค มีนโยบายสนับสนุนและให้โอกาสพนักงานทุกตำแหน่งหน้าที่ หากมีความตั้งใจอยากทำอะไรที่จะพัฒนาตัวเอง คุณสามารถขอทดลองและฝึกได้เพียงแค่ตั้งใจจริง

“ต้องขอบคุณเชฟรอย อึง หัวหน้าพ่อครัวใหญ่ เขาเป็นคนเปิดและให้โอกาส คือตอนนั้นหน้าที่รปภ.ทั่วไปดูแลความเรียบร้อยภาพรวมในอาคารที่มีงานแต่งงาน เลี้ยง ประชุม สัมมนา ก็ได้ไปเจอเชฟประกรณ์ กูลแก้ว เชฟสุพจน์ ศรีนวลจันทร์ กำลังแกะสลักน้ำแข็ง เราก็ตะลึงพรึ่งเพรือเลยเพราะทั้งชีวิตไม่เคยเห็นแบบนี้”

ความตะลึงที่เห็นการสลักน้ำแข็งครั้งแรกสะกดให้มองและคิดต่อในความสวยงามทำได้อย่างไร? มันทำได้ด้วยเหรอ? “แล้วมันจะทำยังไง” ก็พล่อยหลุดออกจากปากของนิสัยจริงจังตั้งใจถ้าอยากรู้ต้องถามให้หายโง่

“ขออาจารย์ บอกเชฟๆ ผมขอดูนะ ก็ได้ดู (หัวเราะ) จากนั้นว่างเมื่อไหร่ก็แวะมาดูเขาแกะสลักและก็ขอแกทำ แกก็ให้เหลาดินสอ ให้ไปเอาสมุดวาดรูปมาวาดลายไทย ยังไม่ได้แตะน้ำแข็ง” ช่างหนุ่ยเล่าพลางหัวเราะพลางด้วยความกระสันที่อยากเป็นแต่ก็ได้แต่วาดก๊อกๆ แก๊กๆ ในขั้นเริ่ม

“เขาเรียนมาตรงเขาทำได้ เราไม่ได้เรียนดูซิจะทำได้ไหม มันท้าทายมาก มันจะยากสักแค่ไหน เกิดเป็นคนเหมือนกัน” ช่างหนุ่ยกล่าวในขณะที่หัดฝึกงานแกะสลัก

มันจะยากสักแค่ไหน ‘วิถีคนกล้า’

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น! ต่อให้อุปสรรคกีดขวางสักวันเราย่อมทำได้หากมีสิ่งเหล่านี้อยู่ในใจ ช่างหนุ่ยแม้ไม่ยึดหลักการนี้แต่ก็มีความกล้าที่เผชิญในสิ่งที่อยากทำต่อให้ยากสักแค่ไหน ช่างหนุ่ยในช่วงการฝึกหัดวาดวันแล้ววันเล่ารูปๆ เดียวกินเวลาเป็นอาทิตย์ก็ยังไม่สวย

และไม่มีรูปวาดสวยๆ เลยด้วยซ้ำไปตลอดระยะเวลา 6 เดือนกว่าระหว่างนั้น แต่เขาก็ไม่ถอดใจทิ้ง ไม่เคยมีพื้นฐานเรียนศิลปะไม่เป็นไร ก้มหน้าก้มตาทำมันต่ออย่างไม่สนใจแคร์

“เพื่อนๆ พอบอกว่าอยากเป็นช่างแกะสลักก็ขำกันใหญ่ดูถูกทำไม่หรอก เป็นยามอะดีแล้ว ก็ฝึกต่อไม่สนใจ เขาเรียนมาตรงเขาทำได้ เราก็ไม่มีอะไรเสียหายทำไมได้เต็มที่ขี้ปากชาวบ้าน เราไม่ได้เรียนดูซิจะทำได้ไหม มันท้าทายมาก มันจะยากสักแค่ไหนวะ เกิดเป็นคนเหมือนกัน”

และก็เหมือนฟ้าเปิดโอกาสให้กับคนกล้าพิสูจน์ตน เพราะไม่นานที่ฝึกหัดพนักงานหนึ่งในทีมงานแกะสลักได้ลาออก ช่างหนุ่ยก็คว้าโอกาสนั้นเอาไว้แบบไม่ลังเล

“มันก็ปิ๋วๆ นะใจ ถ้าทำไม่ได้จะกลับมาเป็นรปภ.ได้อีกป่าว ลูกกำลังโตด้วย (หัวเราะ) แต่ส่วนตัวมีความเชื่อว่าคนเราอะมันต้องกล้า อย่าไปกลัว”

และอย่างไปเกรงความยาก “อะไรที่ทำซ้ำๆ เดี๋ยวมันก็เก่งขึ้น” ช่างหนุ่ยบอกการไต่เต้าที่กว่าจะมาจับสิ่วสลักน้ำแข็งได้ต้องผ่านทั้งงานเอกสาร ยกของ ไม่มีชั่วโมงเรียนฝึก ทำงานไปฝึกไปในเวลางานควบคู่ไปกับการดูและจดจำวิธีการแกะสลักของบรรดาอาจารย์รุ่นพี่

“การเป็นช่างแกะสลักน้ำแข็ง ต้องรู้เครื่องมือก่อนว่าแต่ละอันทำหน้าที่อะไร ต่อจากนั้นต้องรู้น้ำหนัก รู้องศาเพราะหัดแทงน้ำแข็งเปล่าๆ ถ้าไม่มีองศาไม่เข้า แทงตรงๆ แตก ต้องรู้วิธีการทำให้ปลอดภัยด้วยอีก ก่อนจะขึ้นโครงให้ได้มาตราสัดส่วนมารายละเอียดปลีกย่อย ครูก็แทงไปเราก็ดูไป

“ตกเย็นเลิกงานใช้น้ำแข็งสำรองหัดแกะ แกะขวดเหล้าแบนรูปแรกเลย ออกมาเป็นทรงปาดๆ เป็นเหลี่ยม โค้งเว้าไม่มี และก็มาแกะตัวอักษร K. ทำแบบนี้ควบคู่ไปกับทำพร้อมกับอาจารย์สอนเพราะแกะมีคนบอกก็อย่างหนึ่ง แกะโดยไม่มีคนก็อีกแบบหนึ่ง ก็อาศัยจดๆ อะไรเป็นข้อผิดพลาด”

6 เดือนได้ลงประกวดสนามแข่งแรกของชีวิตในฐานะช่างแกะสลักน้ำแข็งในงานไทยเฟค เวิล์ด ออฟ ฟู้ด เอเชีย ครั้งที่ 11 ผลปรากฏว่าได้ตำแหน่งยืนโพเดียมลำกับที่ 3 คว้าเหรียญทองแดงด้วยรูปปลาแซลมอล 4 ตัวต่อซ้อนกันขึ้นไป และคว้าแชมป์ขนะเลิศการแกะสลักน้ำแข็งประเทศไทยในปี 2558 พลิกชีวิตอย่างสิ้นเชิงกับรูปชาละวันที่แกะสลักในวันนั้น

“เราเป็หนึ่งในทีมก็มีความสุขใจประมาณหนึ่ง ทีมเราแช็งแกร่งพอสมควร ใช้จุดแข็งออ่อนของแต่ละคนมารวมกัน ผมก็ไม่ได้คิดวันนี้ มันพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ ลูกสาวยังพ่อทำได้ไง พ่อทำได้จริงเหรอ ก็ดีใจตอนนี้ลูกสาวเขาก็ภูมิใจในตัวเรา เพื่อนๆ เขาชมพ่อเก่ง”ช่างหนุ่ยเผย

โชคคือความตั้งใจและใฝ่รู้

ฝันสูงสุดของการเป็นช่างไม่ว่าจะเป็นช่างอะไรก็ตามแต่ แน่นอนว่าคือการเป็นสุดยอดช่างที่ได้เป็นที่ยอมรับและสัมผัสถ้วยรางวัลการแข่งขันอันยิ่งใหญ่ ช่างหนุ่ยในวันนี้ก็วาดฝันและหากมีโอกาสและการสนับสนุนเขาก็พร้อมที่จะพุ่งเข้าชนไม่มีหวั่น

“ถ้ามีโอกาสก็อยากจะไปประกวดในระดับโลก ก็อยากจะไปบู๊ดูเหมือนกัน” ช่างหนุ่ยระบุพร้อมฝากกำลังใจกับทุกๆ คนที่อยากจะสานฝันหรือพลิกชีวิตตัวเองให้เป็นคนใหม่ที่ดีขึ้นว่าชีวิตที่ดีไม่ใช่เรื่องของโชคช่วย แต่เป็นตัวเราที่ทำให้เราพัฒนาขึ้น

“สำหรับผมคิดว่าชีวิตผมมาถึงตรงนี้ได้มันไม่มีเรื่องของโชค ความสำเร็จมันไม่มีอะไรเลยมันอยู่ที่ความตั้งใจจริงและก็ความใฝ่รู้ของเรา คือถ้าเราไม่หยุด ไม่ถอย กล้าได้กล้าเสี่ยงหน่อย อะไรที่ไม่เคยลอง ถ้าโอกาสมันมาแล้วลองมันซะ เพราะโอกาสมันไม่ได้มีบ่อย ในหนึ่งชีวิตคนไม่ได้มีบ่อยครั้ง”