ไม่มีเงินซื้อก็ปั้นมันซะ! “ปาล์ม-ภาณุพงศ์ ศิริกุล” เด็กปั้นดินสู่ศิลปินช่างโมเดล

เรื่อง : รัชพล ธนศุทธิสกุล 

ภาพ : Pa Ma Ya

ทั้งเรื่องนาคี2และเรื่องพี่นาค2 กระทั่งละครจอแก้วอีกหลายเรื่องที่ผ่านสายตาของคนไทยได้ในช่วงเวลาที่ผ่าน จนหลายๆ คนชมในฝีมือนั้นเทียบชั้นระดับสากล

ขณะที่อีกที่อีกด้านหนึ่งของพาร์ทงานการปั้น ‘โมเดล’ส่วนตัวยังถูกบิลใบสั่งจากเมืองนอกกระจายจัดโชว์เป็นของสะสมหลากหลายประเทศ

ใครไม่รู้จักก็อาจจะเดาว่าเป็นลูกคนมีเงินที่เติบโตมาบนกองหุ่นยนต์ของเล่นทำให้ในวัย 36 สามารถสร้างตัวได้ถึงขนาดนี้แต่ “ปาล์ม-ภาณุพงศ์ ศิริกุล” ตรงกันข้าม! เขาเป็นเพียงหนุ่มพังงาบ้านนอก เริ่มเส้นทางศิลปินนักปั้นโมเดลจากฝึกปั้นด้วยตัวเอง ค่อยๆ ทำงานเก็บเงินเรียนจนมีวันนี้ได้

ปั้นดินให้เป็นดาว

ไม่ต่างไปจากเด็กบ้านๆ ต่างจังหวัดที่กิจกรรมสันทนาการยามว่างเป็นการเตะฟุตบอล ดีดหินยิงลูกแก้วหรือกระโดดน้ำ ภาณุพงศ์ในช่วงพ.ศ. 2527 ก็เป็นหนึ่งในเด็กน้อยยุค 90 วันวานคนหนึ่งที่หลงรักเส้นทางสายนี้

กระทั่ง 10 ขวบได้ดูหนังเรื่อง ‘เอเลี่ยน’ และ ‘พรีเดย์เตอร์’ หนุ่มน้อยพังงาก็ปลีกตัวมานั่งวาดรูปเป็นตัวละครต่างๆ เพราะหลงเสน่ห์ที่ดูเท่ ความดุดันการออกแบบฉูดฉาด เกล็ด เขี้ยว เล็บ ของสัตว์ประหลาดนอกโลก

“พอดูหนังแล้วติดก็กลายเป็นคนชอบดูแนวนี้มาตลอด ทีนี้พอติดตามเราก็ไปหาหนังสือหนังมาคอยตามข่าว เพราะโมเดลตัวหนึ่งของค่ายใหญ่ๆ เป็นพันบาท เด็กต่างจังหวัดไม่มีทางซื้อแน่นอน ห้างยังไม่มีเลยที่พังงา แต่นิตยสาร Hobby model หนังสือ Hobby Toys 10 บาท 20 บาท เรายังพอหามาเสพได้เป็นแบบในการปั้น”

พอได้ลองปั้นครั้งแรก การปั้นต่อๆ มาก็ตามมาไม่มีจบ ปั้นเสร็จก็ตั้งเรียงไว้หัวเตียง แม้ปั้นจะไม่ได้เก่งถึงขั้นโชว์หรือแข่งได้ แต่ก็ชอบที่จะปั้นไม่เบื่อ เจอตัวละครใหม่ๆ ก็ขยำปั้นใหม่อยู่อย่างนั้น

“ไปเรียนกลับมาบ้านว่างนึกอยากปั้นก็ปั้น ปั้นเรื่อยมา วันๆ หลังๆ ก็มาปั้นตามหนังสือการ์ตูนบ้าง ผมโชคดีอย่างหนึ่งคือทางบางบ้านเข้าใจ ไม่เหมือนบ้านอื่นแค่อ่านหนังสือการ์ตูนก็เผาทิ้ง ถึงท่านจะเป็นครูเป็นผู้ใหญ่สายวิชาการ แต่ก็ให้เราได้ค้นหาในสิ่งที่ชอบ ก็เลยได้ปั้นเล่นตามความชอบ

“ปั้นไปเรื่อยตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นอาชีพได้ คิดๆ ดูตอนนี้เรามาถึงวันนี้ก็เพราะมันงานที่เรารัก และพอเรารักต่อให้คนอื่นห้ามเรา มันห้ามแทบไมได้ ยังไงเราก็ทำมันอยู่แล้ว คนสนุกทำ ถ้าจะทำจริงๆ งานมันจะพาไปจุดนั้นเอง”

แค่ฝันตื่นมาก็หาย ‘คิด’ แล้วก็ต้องทำ

หลังจากค้นพบตัวตนในสิ่งที่ชอบก็จริงแต่ก็ไม่ได้มุ่งเดินมาทางสายนี้ในทันที ปาล์มเล่าว่าด้วยความที่โลกสมัยนั้นเส้นทางการเป็นนักปั้นโมเดลมีลู่ทางที่ยากในเมืองไทย การจะประกอบอาชีพช่างปั้นโมเดลจึงต้องเลือกเบี่ยงทางไปทำในสิ่งที่ใกล้เคียงกับงานปั้นโมเดล

“การเป็นนักปั้นโมเดลมันไกลเกินเอื้อม แต่เราอ่านหนังสือนิตยสารเยอะ เราสามารถที่จะทำหนังสือโมเดลได้ (ยิ้ม) ก็ไปเรียนคณะวารสารศาสตร์เลยที่มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ตเพื่อได้เขียนคอลัมน์ไปพลางๆ ในเรื่องที่เราชอบ และพอเรามีงานทำ มีเงินก็ค่อยเรียนเสริมเอาหรือไปฝึกวิชาคนที่ปั้นปูน ปั้นพระพุทธรูปแถวบ้าน”

2-3 ปี หลังจบได้ทำงานสถานีวิทยุแทนซึ่งต่อให้ผิดแผนส่วนหนึ่ง แต่ก็ยังมีแผนเงินเก็บเป็นค่าศึกษาตรงกับที่ต้องการ ปาล์มจึงตัดสินใจลาออกแล้วไปเรียนคอร์สเสริมฝีมือกับศิลปินที่เปิดสอนที่กรุงเทพฯ ในทันที

“อินเตอร์เน็ตเริ่มแพร่พอดี เราก็ตัดสินใจไปเรียนเลย วู่วามมากในความคิดคนอื่น แต่เพราะหนึ่งเรารู้ว่าเราชอบอะไร เราอยากปั้นมาตลอด สองเราวางแผนไว้แล้วไม่ใช่ไม่มีแผน ถ้าออกมาแล้วไปเรียนไม่มีงานทำ มันก็ไม่ได้ เรายังมีสวนที่บ้านให้ทำ ทุนที่สำรองก็มีเก็บไว้แยกจากงานที่ทำ มันก็สามารถที่จะฝึกฝนไปได้เรื่อยๆ จนกว่าจะเจอลู่ทาง 

“พอเจอก็ลุยเลย ลุยเรียนไปสักพักได้ไปทำงานกับเพื่อนของรุ่นพี่เขาเปิดรับคนที่พอวาดเป็น เราเริ่มเรียนวาดอยู่เพราะเป็นพื้นฐานของการปั้น ก็ได้มีไปทำงานบริษัทโฆษณาหน้าที่วาดสตอรี่บอร์ด ก็เลยได้เห็นเขาทำ 3D ทำโปรแกรมปั้นใช้งานยังไงเอามาหัดลองออกแบบวาดไว้ไปปั้นเล่นดู”

และปั้นวาดร่างแบบในคอมพิวเตอร์เหมือนเด็กๆ ตอนหัดด้วยดินน้ำมัน แม้ยากแค่ไหนก็อดทนทำกระทั่งโปรแกรมอื่นๆ ที่พัฒนาให้ใช้งานง่ายขึ้นชื่อว่า “ZBrush” โปรแกรมฝีมือของปาล์มก็รุดหน้าจนได้งานที่ บริษัทที่คนในวงการปั้นถือว่าเป็นเบอร์ต้นๆ เมืองไทย

“ผลงานที่มีก็ละครโทรทัศน์หลายเรื่องมากและก็ภาพยนตร์ ที่จำได้ก็เรื่องนาคี2 ล่าสุดกับเรื่องพี่นาค2” 

แค่ศิลปินปั้นโมเดลที่ส่ง “ตัวละคร” ให้คุณยิ้ม

“ศิลปินปั้นโมเดลที่ได้รับการยอมรับในผลงานที่ทำให้เขา แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ไม่ได้อยากดังระดับโลก” ปาล์มกล่าวจุดมุ่งหมายในอนาคต

โดย ณ ตอนนี้ปาล์มได้ออกมาตั้งบริษัทของตัวเอง ‘North-South Studio’ รับงานโมเดลทั้งหนัง ละคร และก็ปั้นงานโมเดลตามใบสั่งที่คนทั้งคนไทยและต่างชาติติดต่อมา ขณะที่อีกส่วนหนึ่งก็ล่าฝันปั้นสร้างผลงานลิขสิทธิ์ของตัวเองเป็นอาร์ตทอ คาแรคเตอร์ต่างๆ ขาย แนวเบเบี้หิมพานต์

“ได้ทำงานที่เรารัก  ทำงานด้วยใจรักเรื่อยๆ พร้อมกับสร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วส่วนหนึ่ง แต่ก็จะพัฒนางานตัวเองไปเรื่อยๆ ให้งานที่เราออกแบบและคิดสามารถเลี้ยงตัวเองได้ดีกว่านี้

“ก็อยากจะให้กำลังใจคนที่มีฝันหรือกำลังล่าฝันอยู่ ขอให้เรามีความรับผิดชอบอยู่ ทั้งหน้าที่และฝันของเรา คือเราอาจจะต้องทำงานประจำที่ไม่เกี่ยวกับฝัน เพราะต้องมีเงินหล่อเลี้ยง ก็ค่อยๆ เรียนรู้ฝึกฝนในสิ่งที่เราชอบไปเรื่อยๆ ควบคู่หน้าที่”

และเมื่อรายได้หรือความสามารถมันเก่งหรือเกินงานเดิมที่ทำ ก็ออกมาลุยทางนั้นเต็มตัว ปาล์มบอกว่าคุณจะมีทั้งฝันและความสุขซึ่งทั้งสองอย่างนี้จะทำให้งานก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ ไม่มีจบ แบบเช่นเดียวกับเขาที่ล่าฝันการเป็นนักปั้นโมเดลผู้มาจากเด็กบ้านๆ ปั้นดินน้ำเพราะไม่มีเงินหลักพันบาทซื้อ กระทั่งกลายเป็นศิลปินนักปั้นโมเดลที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของเมืองไทยในเวลานี้