"เพราะว่าผมเป็นลูกของแม่" เปิดชีวิต "เฟิร์ส-จักรพงศ์ รอดสิน" จากเด็กเก็บบอลสู่สุภาพบุรุษลูกหนังยอดกตัญญู

ชีวิตจริงของการตามฝันและหน้าที่ของลูก "เฟิร์ส-จักรพงศ์ รอดสิน" กัปตันอุตรดิตถ์ เอฟซี รุ่น U17 ยอดกตัญญูเปิดประมูลเสื้อบอลหาเงินรักษาแม่ป่วยโรคมะเร็ง

*******************

โดย…รัชพล ธนศุทธิสกุล

ข่าวของ “จักรพงศ์ รอดสิน” หรือ “เฟิร์ส” ชายหนุ่มอายุ 17 ปี นักเรียนชั้น ม.5 โรงเรียนศรีนคร กองหน้าแห่งสโมสรอุตรดิตถ์ เอฟซี รุ่น U17 ยอดกตัญญูเปิดประมูลเสื้อบอลที่ใส่ตัวละ 999 บาท จำนวน 2 ตัว เพื่อนำเงินไปรักษาแม่ที่กำลังป่วยเป็นมะเร็ง จนกลายเป็นความประทับใจทำให้หลายคนซาบซึ้งในความรักของลูก

"โพสต์ทูเดย์" มีโอกาสได้สนทนากับชายหนุ่มผู้นี้ เขาเล่าเรื่องราวการเดินทางในชีวิตตั้งแต่เป็นเด็กรับจ้างเก็บบอล มาจนถึงการก้าวขึ้นมาเป็นกัปตันทีม และเหตุการณ์สำคัญเมื่อพบว่า แม่ป่วยเป็นมะเร็ง...

สำคัญที่ ‘เรา’ มุ่งมั่นตั้งใจ

“ผมชอบบอลตั้งแต่เด็กๆ จำความได้ก็เตะบอลกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียนตั้งแต่อนุบาล แล้วพอวันเสาร์-อาทิตย์ก็ไปกับพี่ๆ เขา ติดสอยไปที่ไหนก็ไปกับเขาไปช่วยวิ่งน้ำให้พี่ๆ ถ้าเตะในบ้านเราบางครั้งก็จ้างไปเก็บบอลแลกกับข้าวหนึ่งกล่อง บางทีก็ให้เป็นเงิน” นักเตะยอดกตัญญูเปิดเผยเรื่องราวความรักความชอบในกีฬาฟุตบอลเกิดขึ้นตั้งแต่จำความได้นั้น ลูกกลมๆ ก็กลิ้งวนอยู่ในหัวใจ

ขณะที่ต่อมาวัยประถม เขาเริ่มเล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆ และครูที่โรงเรียนในทุกๆ เช้า-กลางวัน-เย็น แม้ไม่มีโค้ชผู้สอน แต่ก็มุ่งเล่นไปอย่างต่อเนื่องและเรียนรู้ไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งอาศัยการสังเกตการเล่นของทีมอื่นและนำมาพัฒนาฝีมือของตัวเอง

“การฝึกของผมก็อาศัยปั่นจักรยานไปดูพี่ๆ ทีมสุโขทัยเขาเตะที่สนามเหย้าบ้านเรา” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับบอกต่อถึงช่วงเวลาที่ใช้คำว่า ‘คลั่งไคล้’ ในฟุตบอลที่ต่อให้สนามไกลนับ 10 กิโลเมตร แต่เขาก็ยังปั่นจักรยานไปทุกครั้ง และเป็นประจำที่ต้องออกไปตั้งแต่เช้าก่อนการแข่งขันเริ่ม เพื่อมองการเตรียมตัวและเก็บภาพบรรยากาศ

“ผมก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องไปแต่เช้าทั้งๆ ที่ยังไม่มีเตะ แล้วก็ปั่นกลับมาบ้านมารอเวลาจะเตะแข่งแล้วค่อยปั่นไปอีกรอบหนึ่ง ถามความรู้สึกมันก็คงเพราะเราอยากเป็นนักบอลมากจริงๆ และจากฐานะบ้านเรา พ่อแม่ ทำนา ก็ลำบาก บ้านไม่มีน้ำประปาใช้ ไฟก็ต้องจากฟาร์มหมูใกล้บ้านขอดึงสายหม้อเข้ามา ไม่ต้องพูดถึงคอมพิวเตอร์ดูจากยูทูป การดูในสนามก็เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดเนื่องจากเราเด็กเข้าฟรี”

นอกจากความสนุกของเกมสิ่งที่ต้องเพ่งมองเป็นเฉพาะคือทักษะการขยับเท้า การจบสกอร์ทำประตู การหาพื้นที่ทำเกมและการปิดพื้นที่จนคู่แข่งเข้าต่อกรด้วยไม่ได้ ใครก็ตามที่มาประลองฝีเท้าในสนามค้างคาวไฟ ล้วนถูกบันทึกผ่านสายตาและนำไปปรับใช้ในสไตล์การเล่นของจักรพงศ์หลังจบเมตช์ในวันรุ่งขึ้น

“อาจารย์ของผมอีกอย่างหนึ่งก็คือฟุตบอล 7 สี ช่วงเลิกเรียนต้องรีบกลับมาเปิดดูว่าพวกเขาเล่นกันยังไง รูปแบบการเล่นบอลของผมก็จะเป็นอย่างนี้ มันก็ค่อยๆ พัฒนาพวกพี่ๆ ทีมหมู่บ้านเขาก็ให้มานั่งสำรองในทีมที่บ้าน แต่ด้วยประสบการณ์เรายังไม่โต แค่ป.6 ก็ไม่ได้ลงเตะอะไรกับเขา กระทั่งพี่ๆ น้าๆ ที่ชอบบอลเขาทำบอลเด็ก ก็ไปรวบรวมคัดหาแววมารวมทีมส่งรุ่นเล็ก ผมก็ได้เล่น ทีนี้มันก็มีประสบการณ์ พอประสบการณ์เยอะเข้าก็เอาขึ้นมาเล่นกับพวกพี่ๆ ทีมชุดใหญ่ของที่บ้าน”

จากเด็กไร้ชื่อม้านั่งข้างสนามประหนึ่งตำแหน่งประจำจุดตัว การเคี่ยวกร่ำฝีเท้าบอลแบบครูพักลักจำลองผิดถูกจนเป็นสไตล์ของตัวเองที่มีจุดเด่นคือความอึดถึกบู๊สู้ไม่ถอย ค่อยๆ โยนส่งให้จักรพงศ์เก็บและเกี่ยวประสบการณ์ ซึ่งเพียงระยะเวลา 2 ปี ในระดับอายุวัย 15 ย่าง 16 โลกของฟุตบอลก็แง้มเปิดต้อนรับจากการเข้าคัดตัวทดสอบและติด 1 ในยุวชน ‘สุโขทัย อะคาเดมี่’ และกลายเป็นที่รู้จักในฉายากองหน้า ‘บุญเลิศ’

“คือต่อให้เราไม่มีอะไร แต่เมื่อเราตั้งความฝันไว้แล้วเราต้องทำมันให้ได้ เรื่องนี้แม่จะสอนอยู่ตลอดเวลาและมันก็เป็นสิ่งที่ติดตัวเรา มันก็ทำให้ผมมุ่งมั่นต่อให้รองเท้าสตั๊ดที่ใส่ก็พี่ๆ เพื่อนๆ ให้มา ใส่จนขาดก็เอาผ้าล็อคมาพันไว้ ทุกวันนี้ก็ยืมสตั๊ดเพื่อนใส่ แต่สัญญากับแม่ไว้ว่าจะเป็นนักบอลอาชีพแล้วมีเงินมาช่วยครอบครัวเราก็ต้องทำให้ได้”

อยู่ที่วินัยและใจตัวเอง

ชีวิตนักเตะฟุตบอลอาชีพลองได้ตั้งมั่นวางตำแหน่งเป้าหมาย ‘ความสุข’ ที่หาเปรียบไม่ได้ก็คือการฝึกซ้อมลงเล่นให้กับทีมอย่างเต็มร้อยไม่มีน้อยกว่านี้ กระนั้นเพียงแค่เวลา 1 ปี กับสุโขทัย อะคาเดมี่ที่ยืนชื่อล่าตาข่าย จักรพงศ์ขยับอายุเกินรุ่นแคมป์กับสโมสรอุตรดิตถ์ เอฟซี รุ่น U17 ในฐานะ ‘กัปตัน’ ก็พบเจอเหตุการณ์ร้ายในชีวิต

“แม่ป่วย” เขาเผยสั้นอย่างคนน้อมรับในโชคชะตา แต่…ทว่าไม่ได้ยอมพ่ายแพ้ให้กับอุปสรรคที่เข้ามาสกัดจังหวะชีวิตจากการที่แม่มีอาการเส้นเลือดในสมองแตกและต่อมาตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะที่ 3 ก็ยังคงตามสานปณิธาที่ตั้งใจไม่เปลี่ยนแปลง

“เหนื่อยมันก็เหนื่อยนะ แต่มันต้องสู้สถานการณ์เราแบบนี้ ผมเป็นลูกของแม่ เมื่อท่านป่วยเราก็ต้องดูแล ผมก็กลับบ้านสลับกับอยู่ซ้อมในบางทีที่พี่สาวกลับมาช่วยดูแลจากระยองไม่ได้ เราก็มาดูแลแม่ ขออาจารย์ท่านลามาช่วยเป็นธุระ มาช่วยดูแล ทีนี้พอดูแลแม่เรียบร้อยเราก็ไม่ทิ้งฟุตบอล”

ทุกๆ เช้าหลังจากเสร็จภารกิจดูแล จักรพงศ์จะออกเริ่มก้าวออกวิ่งเยาะๆ ก่อนจะเร่งฝีเท้าความเร็วเพื่อเพิ่มแรงอย่างที่ถูกฝึก และนอกจากนี้ในช่วงกลางวันก็ไปเล่นลงทีมกับนักบอลแถวบ้าน รับฝีเท้า

จักรพงศ์บอกว่าต่อให้เหนื่อย 2 เท่า แต่เพราะชีวิตคนเรามันไม่เท่ากัน เมื่อวานก่อนทั้งบ้านเหลือเงินแค่ 60 บาท จะพาแม่ไปล้างแผลก็ไม่ได้ เพราะไม่พอเติมน้ำมันรถที่ยืมเขามา แม้แต่แม่หิวก๋วยเตี๋ยวก็ยังไม่ได้กิน แต่ก็พร้อมที่จะสู้เพราะเมื่อใจเราสู้เราก็อยู่ท่ามกลางความสำเร็จ

“แม่สอนก่อนที่แม่จะป่วย โดยหากเรามองย้อนกลับไปด้วยฐานะการเงินใครจะรู้ว่าท่านอาจจะเจ็บและอดทนมากแค่ไหนจากอาการป่วยที่เก็บไว้ แต่ท่านก็คุยกับเราทุกวันเรื่องฟุตบอลและให้กำลังใจตลอด ผมก็จะสู้ไม่ถอย”

เต็มที่สุดเหวี่ยง 'จุดสุดท้าย' พิชิตฝัน

“อยากเป็นอย่างพี่เจ-ชนาธิป สรงกระสินธ์, มุ้ย-ธีรศิลป์ แดงดา , ตังค์-สารัช อยู่เย็น คือผมอยากไปให้สุดแบบพี่เขา ที่จากอ่านและรู้ประวัติพวกพี่เขามุ่งมั่นและสู้กว่าเขาจะมีวันนี้กัน” จักรพงศ์เปิดเผยอนาคตความฝันในทิศทางของฟุตบอลที่เขานั้นใฝ่ฝันอยากประสบความสำเร็จแบบนักเตะที่ชื่นชอบ

“ผมก็อยากเป็นคนหนึ่งจากเด็กบ้านนอกเข้าสู่เวทีใหญ่ พวกเขาก็ต่อตีมุ่งมั่นกันมากกว่าจะพิสูจน์ตัวเองในวันนี้ ตอนนี้ถึงเหนื่อยทั้งภารกิจส่วนตัวและการสร้างความฝัน ผมก็มีพวกพี่เขาเป็นแรงบันดาลใจ”

และมีกำลังใจจากแม่และมีครอบครัวทำให้มุ่งมั่นตามความฝันการเป็น ‘นักบอลอาชีพ’ ที่เขายึดคติที่ว่า “เรายังมีลมหายใจอยู่เราก็ต้องสู้ต่อไป”

และนี่ก็คือเรื่องราวของ “เฟิร์ส-จักรพงศ์ รอดสิน” เด็ก 17 อดีตเด็กเก็บบอลสู่สุภาพบุรุษลูกหนังที่ต่อให้อะไรปิดบังเท่าไหร่ เรื่องราวและสิ่งที่เขาทำนั้นก็ทำให้เราได้รู้จักกับเขา

“ก็ขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีทุกท่านที่ช่วยเหลือเมตตา ผมจะทำให้เต็มที่ครับ”

 

 

**************

ผู้ใจบุญที่ต้องให้การช่วยเหลือ นายจักรพงศ์ รอดสิน สามารถโอนเงินได้ที่ ธกส.สาขาไกรกลาง ชื่อนายจักรพงศ์  รอดสิน บัญชีเลขที่ 020129094497 โทร. 093-0377727