รู้ว่าเสี่ยงแต่มันคือบ้านที่ผมรัก! เหตุที่ "พระครูประโชติรัตนานุรักษ์" จำวัดอยู่ชายแดนใต้

พระมหาอภิชาติ เผยสาเหตุที่พระครูประโชติรัตนานุรักษ์ ตั้งสินใจเลือกอยู่วัดในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้

เมื่อวันที่ 20 ม.ค.  พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท โพสต์อาลัยพร้อมเล่าความประทับใจที่มีต่อ พระครูประโชติรัตนานุรักษ์ เจ้าอาวาสวัดรัตนานุภาพ และเจ้าคณะอำเภอสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส ที่มรณภาพจากการถูกคนร้ายยิง ว่า ทราบข่าวการมรณะภาพของท่านกับพระลูกวัด ยอมรับว่าใจหาย สะเทือนใจและเจ็บปวดเป็นที่สุดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เรื่องราว คำพูดของท่านก้องอยู่ในหูตลอดเวลา

พระมหาอภิชาติ เล่าถึงสิ่งที่พระครูประโชติรัตนานุรักษ์ เคยบอกว่า ท่านมหาตอนเด็กๆบ้านผมอยู่แถวนี้แหละ แม่น้ำสายนี้แหละผมกระโดดเล่นทุกวัน แม่น้ำที่กั้นระหว่างเขตแดนไทยมาเลเซีย ด่านสุไหงโก-ลก แถวนี้เป็นแหล่งทำมาหากินของผม ผมเกิดที่นี่ พ่อแม่ปู่ย่าตายายผมเป็นคนที่นราธิวาส ผมเรียนที่นี่ รุ่นผมมีชาวพุทธสองคน ทุกคนเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกัน ไม่ว่าจะศาสนาไหน ผมภูมิใจที่สุด ครั้งหนึ่งได้ไปเลี้ยงอาหารรุ่นน้องที่โรงเรียน ไปเยี่ยมครูสอน ไปเยี่ยมผู้อำนวยการฯเป็นความสุขที่หาอะไรมาเปรียบไม่ได้ เพราะนี่คือบ้านเกิดของผม บ้านที่ผมรัก

ชีวิตผมเกิดมาชาติหนึ่งได้สร้างวัดด้วยตนเองถวายเป็นพุทธบูชา ผมมาอยู่ที่นี่ (บ้านโคกโก) ตั้งแต่ยังไม่มีอะไร ผมเริ่มสร้างศาลาหลังแรกคือ ศาลาการเปรียญ (ศาลาโรงธรรม) ใช้ชื่อว่า ธรรมานุภาพ แล้วก็สร้างศาลาโรงฉัน ใช้ชื่อว่า สังฆานุภาพ สิ่งที่ผมจะสร้างเป็นสิ่งสุดท้าย คือ พระอุโบสถ เป็น “พุทธานุภาพ” รวมทั้งหมดเข้าด้วยจึงเป็น วัดรัตนานุภาพ

ท่านเล่าให้ฟังอีกว่า ในชีวิตผมไม่อยากได้ยินคำว่ามีวัดร้างในพื้นที่ เคยมีช่วงหนึ่งมีวัดหนึ่งชาวบ้านไม่มีที่พึ่งอยากทำบุญและอยากฟังธรรมแต่ไม่มีพระ ผมคุยกับชาวบ้านโคกโกว่า วันพระช่วงเช้าจะไปที่โน้นให้ชาวบ้านได้ทำบุญ ต้องเดินเท้าไปแต่ช่วงเย็นของอีกวันไปถึงก็ดึก ตื่นเช้ามาชาวบ้านทำบุญเสร็จก็ต้องรีบเดินทางกลับมาให้ทันเพลที่วัดโคกโกเพราะชาวบ้านรออยู่ “ท่านมหาลองนึกภาพดู มีวัดแต่ไม่มีพระอยู่ เจ็บปวดใจนะ คนเฒ่าคนแก่มาวัด เห็นจีวรตากหน้าศาลาก็ยังอุ่นใจ ถ้าไม่มีพระสงฆ์ทำหน้าที่ นั่นหมายถึงลมหายใจของพระพุทธศาสนาหมดไปแล้ว”

พระมหาอภิชาติ เล่าว่า ท่านพูดย้ำให้ฟังตลอดว่าพระพุทธศาสนาเป็นสิ่งที่รักสูงสุดของผม ลมหายใจที่มีอยู่ขอถวายเป็นพุทธบูชา และขอทำความดีเพื่อพระพุทธศาสนาจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ และสิ่งที่ท่านพูดให้ฟังเสมอว่า ผมรู้ว่าทำหน้าที่ตรงนี้เสี่ยง สักวันต้องเป็นอย่างนี้ แต่มันคือบ้านผม บ้านที่ผมรัก