NC Coconut พามะพร้าวน้ำหอมไทยโกอินเตอร์ กวาดรายได้โตต่อเนื่อง

ทำไมราชบุรี ถึงเป็นเมืองหลวงของมะพร้าวน้ำหอม? 

 

คำถามนี้อาจผุดขึ้นในความคิดของใครหลายคน เพราะราชบุรีคือแหล่งปลูกมะพร้าวน้ำหอมใหญ่ที่สุดในประเทศ กว่า 80% ของพื้นที่ปลูกทั้งประเทศอยู่ที่นี่ ครอบคลุม 7 อำเภอหลัก และยังเป็นจังหวัดแรกที่จด GI (Geographical Indication) มะพร้าวน้ำหอม 

 

ตามคำบอกเล่าของ ณรงค์ศักดิ์ ชื่นสุชน หรือ คุณหนุ่ย ผู้ก่อตั้งบริษัท เอ็นซี โค่โค่นัท จำกัด (NC Coconut) ผู้ผลิตและส่งออกมะพร้าวน้ำหอมรายใหญ่จากจังหวัดราชบุรี ที่ประสบความสำเร็จในการสร้างแบรนด์และขยายตลาดต่างประเทศอย่างต่อเนื่องด้วยกำลังการผลิตราว ๆ 10 ล้านลูกต่อปี อีกทั้ง คุณหนุ่ย ยังเป็นประธานสภาอุตสาหกรรมจังหวัดราชบุรี

 

 

“ผมเกิดมาก็เห็นต้นมะพร้าวอยู่รอบตัว”

 

คุณหนุ่ยเริ่มต้นบทสนทนา เล่าย้อนถึงรากเหง้าของชีวิตที่ผูกพันกับมะพร้าวมาตั้งแต่จำความได้

 

ย้อนกลับไปในปี 2526 พ่อของเขาเริ่มปลูกมะพร้าวน้ำหอมในจังหวัดราชบุรี กระทั่งถึงต้นทศวรรษ 2530 เขาเข้ามาสานต่อสวนมะพร้าวของครอบครัวอย่างเต็มตัว 

 

เขาเล่าว่าในสมัยนั้น คนในอำเภอดำเนินสะดวก บ้านเกิดของเขานิยมปลูกพืชตามกระแส ไม่ว่าจะเป็นองุ่น พุทรา มะม่วง เขาก็ทำตาม แต่สุดท้ายก็กลับมายึดมะพร้าวน้ำหอมเป็นหลัก เพราะนี่คือผลไม้ที่ให้ทั้งคุณค่าและความมั่นคง

 

จากชาวสวน สู่..ผู้ประกอบการ

แต่ในช่วงที่เริ่มสานต่อสวนมะพร้าว เป็นวิกฤตเศรษฐกิจต้มยำกุ้งพอดี ขณะที่หลายคนล้มระเนระนาด แต่เขาไม่ได้รับผลกระทบอะไร เนื่องจากไม่ได้ไปกู้หนี้ยืมสินใครมา เขาเริ่มคิดถึงการต่อยอดเปลี่ยนบทบาท จาก ‘ชาวสวน’ เป็น ‘ผู้ประกอบการ’

 

ก้าวแรกธุรกิจ เขาเริ่มขายส่งมะพร้าวจากสวนของตัวเองไปยังตลาดไท และค่อยๆ ขยับจากขายแค่ลูกมะพร้าว ก็มาปั้นโรงงานเล็ก ๆ รับผลิตสินค้าแบบ OEM (Original Equipment Manufacturer) แปรรูปมะพร้าวน้ำหอม ก่อนจะเริ่มรับออร์เดอร์ส่งออกต่างประเทศ โดยตลาดแรกคือไต้หวัน

 

“เรามีสวน มีโรงงาน มีตลาด แต่ยังไม่มีแบรนด์ของตัวเอง เลยคิดว่า ถ้าจะสร้างธุรกิจให้มั่นคง ก็ต้องมีชื่อเราติดอยู่บนสินค้า”

 

ดังนั้น ปี 2552 บริษัท เอ็นซี โค่โค่นัท จำกัด จึงถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการ พร้อมเป้าหมายสร้างผลิตภัณฑ์จากมะพร้าวไทยคุณภาพสูง ส่งตรงถึงมือผู้บริโภคทั่วโลก ภายใต้แบรนด์ NC Coconut 

 

กำลังผลิต 10 ล้านลูกต่อปี สู่ตลาดโลก

 

วันนี้ NC Coconut  มีกำลังการผลิตมะพร้าวน้ำหอมกว่า 10 ล้านลูกต่อปี ในรูปแบบผลสด น้ำมะพร้าวบรรจุขวด และผลิตภัณฑ์แปรรูปอื่น ๆ ซึ่งมากกว่า 10 รายการ อาทิ วุ้นมะพร้าวน้ำหอมแบบลูก วุ้นมะพร้าวน้ำหอมแบบถ้วย และพุดดิ้งมะพร้าวน้ำหอม เพื่อสร้างความแตกต่างและเพิ่มมูลค่าให้กับผลิตภัณฑ์ จนขยายตลาดสู่ จีน ฮ่องกง สิงคโปร์ ตะวันออกกลาง และสหรัฐอเมริกา 

 

โดยวัตถุดิบมะพร้าวมาจากสวนของบริษัทเอง 30 ไร่ และยังรับผลผลิตจากเกษตรกรในจังหวัดเพิ่มเติม เพื่อตอบโจทย์ลูกค้าแต่ละประเทศที่มีความต้องการหลากหลาย อย่าง ตะวันออกกลาง นิยมดื่มน้ำมะพร้าวแบบขวดมากที่สุด ฮ่องกง-สิงคโปร์ นิยมมะพร้าวแบบลูก ส่วนอเมริกา นิยมทั้งมะพร้าวแบบลูกและแบบขวดแต่สำหรับ Hero Product ต้องยกให้เป็นมะพร้าวน้ำหอมควั่น คือผลิตภัณฑ์ยอดนิยม

 

 

ราชบุรี: เมืองหลวงมะพร้าวน้ำหอม

 

เมื่อถามถึงจุดเด่นของ NC Coconut เขาเล่าว่า คือการยึดฐานการผลิตในจังหวัดราชบุรี พื้นที่ที่ถือเป็น เมืองหลวงของมะพร้าวน้ำหอมไทย ด้วยพื้นที่ครอบคลุมกว่า 3-4 แสนไร่ หรือคิดเป็นกว่า 80% ของทั้งประเทศ ครอบคลุม 7 จังหวัดได้แก่ อำเภอดำเนินสะดวก, วัดเพลง, บ้านโป่ง, เมืองราชบุรี, บางแพ, ปากท่อ และโพธาราม

 

และยังเป็นจังหวัดแรกที่จดทะเบียน GI (Geographical Indication) ให้มะพร้าวน้ำหอมไทยอย่างเป็นทางการ ด้วยความได้เปรียบด้านภูมิประเทศ สภาพดินและแหล่งน้ำที่เหมาะสม สร้างรายได้ให้กับจังหวัดอย่างมาก 

 

เขาเล่าเสริมว่า ในปี 2566 ราชบุรีมีผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด (GDP) อยู่ในอันดับที่ 20 ของประเทศ ด้วยมูลค่าประมาณ 1.8-1.9 แสนล้านบาท ลดลงจากปีก่อนหน้าที่อยู่ในอันดับ 17 ด้วยมูลค่าราว 2 แสนล้านบาท สาเหตุหลักมาจากรายได้ภาคอุตสาหกรรมที่ชะลอตัว และผลกระทบจากภัยแล้งที่กระทบภาคเกษตรอย่างหนัก

 

ปี 2567 รายได้จากภาคเกษตรยังคงเผชิญแรงกดดันจากสภาพอากาศ แต่ในปี 2568 คาดว่าเศรษฐกิจของจังหวัดจะเริ่มฟื้นตัว โดยเฉพาะในภาคการเกษตรที่ยังเป็นฐานรายได้สำคัญของพื้นที่ ปัจจุบัน ราชบุรีมีรายได้จากภาคเกษตรเฉลี่ยปีละ 3-8 พันล้านบาท ท่ามกลางประชากรกว่า 7 แสนคน

 

ราชบุรียังคงเป็นจังหวัดกลุ่ม “แถวสอง” ที่มีศักยภาพสูง ด้วยความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากร และโอกาสการเติบโตทางเศรษฐกิจที่น่าจับตาในอนาคต

 

โลกเดือด กระทบผลผลิตต่ำ ราคาจึงขึ้น ๆ ลง ๆ

 

แต่แม้จะมีจุดแข็งเรื่องแหล่งผลิต สภาพอากาศก็ยังเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญ อย่างในปี 2567 ที่เจอภัยแล้งจากเอลนีโญ ทำให้ผลผลิตหาย รายได้ร่วงเกือบครึ่ง

 

“ปี 2567 จำได้ว่าเราไม่มีวัตถุดิบ ไม่ใช่ไม่มีตลาด เรามีออเดอร์รออยู่แล้ว แต่ไม่มีของให้ส่ง นั่นคือปัญหาหลัก และความท้าทาย ซึ่งพอผลผลิตน้อย ก็กระทบต่อราคามะพร้าว ซึ่งเดิมทีราคาก็ขึ้นลงตามกลไกตลาดอยู่แล้ว แต่เมื่อผลผลิตน้อย มีบางช่วงราคาพุ่งขึ้นสูงถึง 30-40 บาทต่อลูก ในขณะที่ราคาปกติที่พอรับได้หน้าสวนอยู่ที่ 10-20 บาทเท่านั้น”

 

เขายังเล่าอีกว่า การขึ้นราคามะพร้าวไม่ได้ทำให้เกษตรกร หรือผู้ประกอบการรวย เพราะผลผลิตมันน้อย ก็ขายได้น้อย มันไม่เหมือนผลผลิตที่มาก ก็จะขายได้มาก แม้ราคาไม่แพง

 

ซึ่งเขาคาดว่าในปี 2568 สถานการณ์จะดีขึ้นจากฝนต้นปีที่มาเร็ว น่าจะทำให้มะพร้าวไม่ขาดตลาด และราคาหน้าสวนจะยังคงที่ไม่เกิน 20 บาท ดันรายได้ให้ NC Coconut เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวจากปีที่ผ่านมา 

 

 

ไม่เพียงแค่ปัจจัยด้านผลผลิต คุณหนุ่ย ยังแชร์อีกว่า การค้าขายในเวลานี้ยากลำบากมาก การส่งขายในต่างประเทศจะดีกว่า เหตุผลคือ คนไทยน้อยมากจะบริโภคผลิตภัณฑ์แปรรูปมะพร้าว เนื่องจากเป็นพืชหัวไร่ปลายนา และการค้าขายมักจะขายดีแค่ในเมืองท่องเที่ยวหลักที่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติ 

 

แต่การส่งออกขายต่างประเทศ แม้ว่าตลาดจีน จะเป็นตลาดหลัก แต่ตอนนี้คนจีนเองก็มาประกอบธุรกิจเอง และราคาถูกกว่าไทย ทำให้ NC Coconut มองว่าต้องกระจายความเสี่ยง ไม่พึ่งพาแค่ตลาดจีนอย่างเดียว ต้องพยายามหาตลาดใหม่ ซึ่งก็อยู่ในแผนเช่นกัน เช่นเดียวกับที่เวียดนาม เขาก็มีปลูกมะพร้าวส่งออก เหมือนไทย 

 

สร้างมูลค่าจาก ‘ของเสีย’

 

อีกกลยุทธ์สำคัญที่บริษัทเดินหน้าอย่างจริงจังในปีนี้ คือการเปลี่ยน “ของเสีย” ให้กลายเป็น “ทรัพย์สิน” เศษกาบมะพร้าว เส้นใย เปลือกสิ่งเหล่านี้ซึ่งเคยเป็นแค่เศษวัสดุ ถูกนำมาแปรรูปเป็นเชื้อเพลิงชีวมวล ปุ๋ยอินทรีย์ และไบโอชา ส่งขายให้โรงไฟฟ้า หรือต่อยอดเจรจาเพื่อส่งออกวัตถุดิบเหล่านี้ไปยังต่างประเทศ โดยมี SME D Bank สนับสนุนเงินทุนพัฒนาระบบจัดการของเสีย ซึ่งเดิมทีเราเอาของเหลือเหล่านี้ไปขาย ให้เขากำจัดอีกที ไม่ได้ใช้ประโยชน์ 

 

“การต่อยอดนี้เพิ่งเริ่มตั้งไข่ แต่เรามองว่ามีโอกาสโตได้อีกมาก ปีนี้ตั้งเป้าโตไม่ต่ำกว่า 20% ”

 

 

ไม่แข่งราคา แต่สร้างคุณค่า

 

แม้ปัจจุบันรายได้ NC Coconut จะมาจาก OEM ราว 50% แต่บริษัทก็เดินหน้าสร้างแบรนด์ของตัวเองควบคู่ เพื่อยกระดับสินค้าไทยให้มี ชื่อเสียงในตลาดโลก ไม่ใช่เพียงสินค้าโนเนมคุณภาพดีเท่านั้น

 

“ลูกค้าบางประเทศเริ่มอยากรู้แล้วว่าสินค้ามาจากไทย อยากเห็นแบรนด์ อยากรู้แหล่งที่มา เราต้องสร้างเรื่องราวให้เขาเห็น”

 

“เราไม่แข่งราคาถูก แต่เราสร้าง value สินค้าแทน”

 

เพราะประสบการณ์จากสวนของพ่อ บ่มเพาะความรู้ตั้งแต่ยังเด็ก เขารู้ดีว่า มะพร้าวอร่อยต้องเก็บช่วงไหน น้ำหวาน เนื้อหนาแค่ไหนถึงดีที่สุด
 

เขานำความรู้เหล่านี้มาใช้คุมมาตรฐานการผลิต พัฒนาโรงงานให้ทันสมัย พร้อมสร้างความประทับใจให้ลูกค้าในระยะยาว

 

“เราไม่ได้แค่ขายมะพร้าว เราส่งต่อรากเหง้าของเราออกไปสู่โลก”

อนาคตของผลไม้ไทยผลนี้ ที่เติบโตงอกงามจากสวนเล็ก ๆ ในราชบุรี สู่ตลาดโลกที่ไม่มีขีดจำกัด ไม่เพียงเท่านั้นเขายังมีความหวังว่า เมืองไทยมีพืชพรรณเกษตรโดดเด่น มะพร้าวเองก็เป็นฮีโร่โปรดักส์รองจากทุเรียน เป็นผลไม้ที่สร้างรายได้เข้าประเทศไทยถึงหลักหมื่นล้านบาทต่อปี 

 

จึงอยากให้รัฐบาล หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการเกษตร ใช้กฏหมายควบคุมพันธุ์เกษตรของไทยอย่างจริงจัง เพราะที่ผ่านมา แม้ไทยจะมีกฎหมาย พ.ร.บ.ควบคุมพันธุ์พืช พ.ศ. 2518 ที่ระบุชัดว่า “มะพร้าว” เป็นหนึ่งในพันธุ์พืชที่ห้ามส่งออกนอกประเทศ แต่ในความเป็นจริง กลับมีการลักลอบนำพันธุ์มะพร้าวน้ำหอมไทยออกไปขายอย่างเงียบ ๆ จนประเทศเพื่อนบ้านบางแห่งได้นำไปปลูกเอง ส่งผลให้เกิดการแข่งขันโดยตรงกับเรา ทั้งในตลาดผลสดและสินค้าผลิตภัณฑ์แปรรูป

“เราขายผลผลิตได้ ขายผลิตภัณฑ์ได้ แต่ไม่ควรขายพันธุ์” เขาเน้นย้ำ

 

เพราะเมื่อพันธุ์ไทยไปอยู่ในมือคู่แข่ง จุดแข็งที่เคยเป็นเอกลักษณ์ของเราก็อาจกลายเป็นจุดอ่อนในเวทีโลก ทั้งที่เรามีกฎหมายควบคุมชัดเจน แต่กลับไม่เคยมีการบังคับใช้อย่างจริงจังเลย