ถ่ายไม่สุด

โดย...นคร มุธุศรี

เชื่อว่ามนุษย์ทุกผู้ทุกนามบนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นฝรั่ง แขก จีนและไทย คงเคยประสบกับกรณีที่จั่วหัวข้างบนมาไม่มากก็น้อย

ถ่ายไม่หมดไส้หมดพุงหรือพูดตามภาษาชาวบ้านเขาเรียกถ่ายไม่เสร็จ หรือ “ขี้ไม่สุด” จะออกอาการพะวักพะวน และหงุดหงิดจนนั่งไม่ติด ต้องเดินกลับเข้าห้องสุขาอีกรอบ

ต้นสายปลายเหตุของอาการขี้ไม่สุดส่วนใหญ่มีความรู้สึกว่าถ่ายหมดไส้หมดพุงแล้ว แต่ครั้นเอาสายยางฉีดและดึงกระดาษเช็ด กลับมีอาการปวดหนึบๆ ต้องหย่อนก้นนั่งบนโถอีกหน

สาเหตุอีกประการ เพราะท้องผูกเบ่งแล้วเบ่งอีกไม่ยักออกและอีกกรณี เพราะมีกิจธุระปะปังเร่งด่วนจะมัวโอ้เอ้วิหารรายอยู่ไม่ได้ต้องจบภารกิจก่อนทั้งๆ ที่รู้ว่ามีคั่งค้างอยู่ในลำไส้ไม่มากก็น้อย

ดีเวลลอปเปอร์ที่ผุดบ้านจัดสรรขายก็เกิดอาการ “ถ่ายไม่สุด” อยู่หลายกรณี ที่พบเห็นออกบ่อยๆ คือ สร้างเสร็จขายหมดน่าจะปิดโครงการแบ่งกำไรให้ผู้ถือหุ้นแบบสวีวี่วี แต่ผู้ซื้อบางรายขอผัดผ่อนดันโอนไม่ครบทุกหลังเสียนี่ อย่างนี้ก็คือขี้ไม่สุดเช่นกัน

อีกกรณีเกิดขึ้นกับการสร้างบ้านจัดสรรขายเหมือนกัน คือ ผู้ประกอบการทำโน่นทำนี่ ทุกขั้นตอนครบหมด ตั้งแต่ก่อนสร้าง ขายและโอน รวมทั้งจดทะเบียนจัดตั้งนิติบุคคลหมู่บ้านเสร็จเรียบร้อย คิดในใจว่าคงพ้นจากการดูแลหมู่บ้านของตัวเองเสียที แต่ผิดคาดฝ่ายผู้อยู่อาศัยดันไม่ยอมจัดประชุมเลือกตั้งคณะกรรมการบริหาร จึงไม่สามารถโอนถ่ายภาระหน้าที่ให้หลุดพ้นจากบ่าผู้จัดสรรได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ อย่างนี้ก็เรียกว่า “ขี้ไม่สุด” อีกนั่นแหละ

เมื่อเร็วๆ นี้ นคร มุธุศรี ประสบพบเจออยู่รายหนึ่ง เป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่มีจำนวนกว่า 500 หลังคาเรือน ผู้จัดสรรปลูกสร้างแล้วเสร็จ และขายโอนไปได้กว่าครึ่งค่อนจึงแจ้งพ้นภาระพร้อมจัดประชุมผู้ซื้อลงมติจดทะเบียนจัดตั้งนิติบุคคลถูกต้อง

ครบถ้วนเกือบทุกขั้นตอน คงเหลือแต่ส่งมอบเงินในส่วนที่ผู้จัดสรรรับผิดชอบให้แก่นิติบุคคลและส่งมอบสาธารณูปโภคขั้นสุดท้ายเท่านั้นที่ยังไม่ได้ทำ เหตุเพราะฝั่งผู้อยู่อาศัยเกิดการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายออกเป็นสองกลุ่มและตั้งป้อมทะเลาะเบาะแว้งซึ่งกันและกัน

เข้าตำราเดียวกันกับนักการเมืองมีการแบ่งเสื้อเหลือง เสื้อแดง และเสื้อสีน้ำเงิน แถมฝ่ายหนึ่งอยากจัดประชุมเลือกตั้งคณะกรรมการทำหน้าที่บริหารจัดการและรับมอบเงินและสาธารณูปโภคจากผู้จัดสรร แต่อีกกลุ่มตั้งป้อมขัดขวาง แถมยังขู่เข็ญตีรวน

“ผู้ใดหน้าไหนเข้าร่วมประชุมเลือกตั้งคณะกรรมการนิติบุคคลหมู่บ้านจะไม่รับรองความปลอดภัยต่อชีวิตและทรัพย์สิน” เอากันถึงขนาดนั้น

แน่นอน หัวหน้าก๋วนเป็นคนมีสีรูปร่างหน้าตาแบบเดียวกับผู้คุ้มครองตลาดดอนเมือง เมื่อไม่มีคณะกรรมการ ดีเวลลอปเปอร์ก็ไม่สามารถส่งมอบทั้งเงินและสาธารณูปโภคให้กับผู้ใดได้

ตอนแรกบริษัทเจ้าของโครงการหลงดีใจว่า เมื่อจดทะเบียนนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรรได้เรียบร้อยแล้วนั่งฝันนอนฝัน อีกไม่กี่วันจะได้หมดภาระเสียที ต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องของนิติบุคคลที่จะทำหน้าที่บริหารจัดการทั้งบำรุงรักษาทรัพย์สินส่วนรวมและทั้งดูแลรายรับรายจ่ายตลอดถึงการกำกับดูแลผู้อยู่อาศัยให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อบังคับอย่างเคร่งครัด

เมื่อไม่สามารถประชุมใหญ่เลือกตั้งคณะกรรมการเป็นตัวเป็นตน ดีเวลลอปเปอร์ผู้ผุดบ้านจัดสรรก็ฝันสลายเข้าตำรา “ตกม้าตาย” ไม่สามารถโอนภาระหน้าที่ให้กับผู้ใดได้ อีกทั้งต้องตกที่นั่งบริหารจัดการหมู่บ้านของตัวเองต่อไป

ว่าถึงคณะกรรมการหมู่บ้าน จะมองให้เป็นเรื่องธรรมดาก็ธรรมดา หรือจะถือเป็นเรื่องแปลกก็แปลกเอาการ เพราะหลายต่อหลายโครงการกว่าจะสรรหาคนหนึ่งคนใดมาเป็นตัวแทนบริหารจัดการ ช่างยากเย็นแสนเข็ญเสียนี่กระไร ทาบทามใครก็บอกงานผมรัดตัวเหลือเกิน ขออภัยและขอบคุณที่ให้เกียรติ

ส่วนใหญ่จะตอบในทำนองนี้ ส่วนอีกหลายโครงการแย่งกันเป็น “กรรมการ” ยังกะอะไรดีเพราะทันทีที่ติดประกาศเชิญชวนรับสมัครกรรมการ จะมีผู้ซื้อบ้านแย่งกันเสนอตัวเกินโควตาหลายเท่าตัว

เข้าทำนองเดียวกับการเลือก สส.และ สว.ในทางการเมืองนั่นแหละ ต่างตั้งกลุ่มตั้งก๋วนโฆษณาประชาสัมพันธ์โจมตีซึ่งกันอุตลุด

บางคนมองว่าการเป็นกรรมการหมู่บ้านเข้าตำรา “เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองนั่ง ซ้ำกระดูกยังแขวนคอ” แต่อีกบางกลุ่มกลับตะเกียกตะกายอยากเป็นกรรมการบริหารหมู่บ้านจนตัวสั่นไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน จะว่าไปงบประมงงบประมาณแต่ละโครงการก็ไม่ได้มากมาย อย่างเก่งก็เดือนละสี่ซ้าห้าแสน แถมการจัดเก็บจากผู้อาศัยแต่ละรายช่างยากเย็นแสนเข็ญ ครั้นจะนำไปใช้จ่ายแต่ละครั้งก็ถูกจับจ้องมองจากผู้คนในซอยอย่างไม่กะพริบตา

ไม่ใช่งบพัฒนาของ อบต.และหรือเทศบาลจะได้อีลุ่ยฉุยแฉกเรียกค่าหัวคิวโน่นนี่ได้สะดวกโยชินเสียเมื่อไหร่กันเล่า

ด้วยเหตุฉะนี้ จึงส่งผลให้ไม่ค่อยจะมีผู้ใดเขาอยากเป็นกรรมการหมู่บ้าน ส่วนผู้ที่กระสันก็มักจะมีนิสัยชอบกรรโชกขู่เข็ญผู้ขาย ต้องดำเนินการนู่นนี่ให้เรียบร้อยและหรือเรียกร้องค่าชดเชยกรณีการก่อสร้างสาธารณูปโภคผิดเพี้ยนนับเป็นล้าน

“ขืนดื้อดึงและเตะถ่วงให้เกิดความล่าช้า จะเปิดโปงแฉโพยสื่อมวลชนประจานนะจะบอกให้”

เอ๊ะ...จั่วหัวเรื่อง ถ่ายไม่สุด แล้วไหงมาลงท้ายด้วยการแฉพฤติกรรมของกรรมการหมู่บ้านบางราย ก็ไม่รู้ได้