ลิ้มรส ‘กบเขียดงู’

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

ฝนที่กระหน่ำหนักตอนปลายเดือน เม.ย. ทำเอาหน่วยพิทักษ์ป่าทิคอง ทุ่งใหญ่นเรศวร เปียกฉ่ำไปทั่ว ยามค่ำคืนวังเวงไปด้วยเสียงร้องของพวกกบเขียด โดยเฉพาะตรงแอ่งโป่งเทียมกลางหน่วย ซึ่งบัดนี้โดนน้ำฝนขัง จนกลายสภาพเป็นบ่อน้ำน้อย

เจ้าของฉายา “เทพด้วง” ดาวรุ่งพุ่งแรงในด้านแมลง ตลอดจนสัตว์เลื้อยคลาน สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก วิทยากรคนสำคัญของมูลนิธิกระต่ายในดวงจันทร์ พาผมไปสำรวจแอ่งว่ามีตัวอะไรบ้าง ในแสงไฟฉายของเขา ผมงี้อึ้งไปเลย กบหรือเขียดก็ไม่รู้ ตัวเขียวอ่อนสวยงาม ลอยคออยู่ในน้ำขุ่นโคลนของแอ่ง

พอสาดไฟฉายขึ้นไปบนต้นไม้เหนือหัว ก็มีกบเขียวๆ ชนิดเดียวกันอีกตัว เกาะอยู่สูงลิบเป็นสิบเมตร “เทพด้วง” บอกให้ผมฟังเสียงร้อง “ติ๊กต่อกๆๆ” ของมัน อื้อฮือ ใครไม่รู้ต้องนึกว่าเสียงนก ละเมอร้องตอนกลางคืน

กบเขียวในแอ่งขุ่นโดนจับอย่างทะนุถนอม เอามาวางเซตบนกิ่งไม้ เสร็จแล้ว “เทพด้วง” ก็แจ้นกลับไปที่บ้านพัก กลับมาพร้อมขวดน้ำดื่ม จัดการล้างเนื้อตัวกบจนสะอาดทั่วร่าง

คราวนี้ผมได้เห็นหน้าตามันชัดๆ ละ ช่างเหมือน “กบเคอร์มิท” แห่งหุ่นมหาสนุก ที่ฉายในทีวีตอนเด็กๆ ผู้มีจุดเด่นเป็นตัวเขียวอ่อน ตาโปนๆ (หลายคนคงนึก “แก่ฉิบโผง” เกิดมาไม่เคยได้ยิน กบเคอร์มิท 555)

ผมเองไม่เคยเห็นกบอะไร ตัวจริงเสียงจริงมีสีเขียวเจิดจ้าน่าดูขนาดนี้มาก่อน “เทพด้วง” ขานชื่อมันออกมาว่า “ปาดเขียวตีนลาย” เป็นพวกปาดบินได้ ว่าแล้วก็กางพังผืดทั้ง 4 ตีนให้ดู อธิบายว่าพังผืดที่กว้างเป็นพิเศษ ช่วยให้มันร่อนลงจากยอดไม้สูงลงสู่พื้นได้นิ่มนวล เหมือนมีร่มชูชีพ 4 ผืนติดตัว อันหลังนี้ผมเติมเอง

หายากไหม? คำถามเบสิกของคนไม่ประสา “เทพด้วง” ตอบว่า ไม่ยาก แต่ก็เป็นปาดที่พบได้ในป่าตะวันตก ว่าแล้วก็บ่นอุบ เมื่อยกมือมาดม บอกว่าปาดเขียวตีนลายมีกลิ่นเหม็นติดมือ

ณ ชายแสงไฟฉาย ผมเห็นอะไรบางอย่างโดดหย็องแหย็ง “เทพด้วง” จับขึ้นมาอีก คราวนี้เป็น “ปาดตีนเหลือง” ในเวอร์ชั่นกำลังเกาะหลังกันอยู่เลยทีเดียว เจ้านี่ตัวเล็กกว่าปาดเขียวตีนลายมาก แต่น่าจะใจใหญ่กว่า เพราะแค่ฝนตกห่าสองห่าก็จับคู่ผสมพันธุ์กันแล้ว ขณะที่ปาดเขียวตีนลาย ยังร้องจีบมาจากยอดไม้อยู่เลย

สิ่งที่เหมือนกัน ต่างเป็นปาดที่สีสันสวยงามน่าประทับใจทั้งคู่ ผมเองยังรู้สึกว่าการถ่ายรูปสัตว์พวกนี้ ที่เรียกรวมๆ ว่า “กบเขียดงู” น่าสนุก มีศาสตร์เฉพาะตัวให้ต้องศึกษาเรียนรู้ลึกล้ำเชียวละ