นกยูงรำแพน อึ่งอ่างเป่าแคน...

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

ฤดูหนาว ในป่าที่เป็นถิ่นอาศัยของนกยูง (Green Peafowl) จะเต็มไปด้วยเสียงร้องก้องไพรยามเช้าและเย็น เสียงที่วรรณคดีไทยถอดออกมาว่า “กระโต้งโฮง” นั่นละ (ว่าแล้วก็อยากรู้ ฝรั่งจะถอดเสียงร้องของนกยูงออกมายังไงนะ จะฟังพิลึกๆ แบบเสียงไก่ขันไหม?)

“ความรักมากับสายลมหนาว” วลีนี้เป็นจริงแท้สำหรับเหล่านกยูงตัวผู้ที่เคยสลัดหางเป็นนกยูงหางทู่ๆ จนแลดูคล้ายนกยูงตัวเมีย จะมีหางยาวเฟื้อยก็ตอนหน้าหนาว พอเจอสาวๆ นกยูงหนุ่มก็จะ “รำแพน” เกี้ยวพาราสี สาวนกยูงเจอ “จัดหนัก” แบบนี้เข้าก็ยากจะมองเมิน “แววมยุรา” พวกนั้น ดูราวกับตาหลายร้อยดวงจ้องมองมา สบด้วยแล้วคงเหมือนโดนสะกดจิตกลายๆ

ในแง่คนถ่ายภาพสัตว์แล้วละก็ ช็อต บังคับของนกยูง ยังไงก็ต้องเป็นตอนนกยูงรำแพนเท่านั้น ที่เหลือรองลงไปทั้งสิ้น แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะเข้าใกล้ให้ได้ระยะ เคยชวนเพื่อนไปกางบังไพรรอถ่ายนกยูงรำแพนบนหาดห้วย นั่งได้แป๊บเดียว ช้างงาตัวเบ้อเริ่มเดินออกมากินน้ำหลังบังไพร ต้องเลิกบังไพรกระเด็นกระดอน แบกกล้องเลนส์วิ่งหนีหน้าตั้ง

กว่าจะมาได้ภาพนกยูงรำแพน ผมก็โกยภาพสารพัดแบบของนกยูงมาแล้วมากมาย ทั้งเกาะบนต้นไม้สูง ทั้งก้มกินน้ำ ทั้งพาลูกๆ มาหากิน ทั้งรำแพนเล็ก (พวกนกยูงวัยรุ่น) รวมถึงนกยูงที่เดินผ่าน Camera Trap ถึงภาพรำแพนที่ได้นี้ จะถ่ายจากมุมสูงก็เอาวะ จนกว่าจะหายหลอนช้างนั่นแหละ ค่อยไปเฝ้าถ่ายมุมเลียดพื้นอีกสักตั้ง

ใช่มีแต่แววหางที่สวย ท่วงท่าของนกยูงในตอนกางพัดขนาดยักษ์ ยังเต็มไปด้วยความลำพองงามสง่า อย่างไรก็ดีในตอนเล็งถ่ายรูป ในหัวผมกลับมีเรื่องขำๆ แทรกมาซะงั้น เพราะดันไปนึกถึงเพลงลูกทุ่งสมัยยังเด็ก “โกนจุกสิงโต” ของราชาเพลงพูด “เพลิน พรมแดน” ที่ขึ้นร้องท่อนแรกว่า

“นกยูงรำแพน อึ่งอ่างเป่าแคน จิ้งหรีดดีดเบส หมูป่าเป่าคลาริเน็ต หมาเป่าทรัมเป็ต หมีตีตะโพน แรดเป่าสไลด์ กระต่ายร้องเพลงสากล ส่วนเต่าเป่าแซ็กโซโฟน ลิงทโมนดีดกีตาร์โซโล่”

ตอนเด็กๆ ผมฟังไปก็ขำไป (ที่ไม่น่าเชื่อคือ ดันร้องได้จนบัดนี้) มาตอนนี้ผมมานึกภาพตามลีลาของสัตว์น้อยใหญ่ ครึ่งเล็กครึ่งน้อยทั้งหลายตามเนื้อเพลง โอ้โห บอกได้คำเดียว “สุด!” แต่หากจะให้โหวตหาตัวผู้ชนะเลิศ จากการหลับตานึกภาพตามแล้วละก็ ผมชอบ “อึ่งอ่างเป่าแคน” มากที่สุด 555

ส่วน “นกยูงรำแพน” ตัวขึ้นเพลงแท้ๆ กลับมาแบบสุภาพเรียบร้อย เทียบผองเพื่อนสิงสาราสัตว์นักดนตรีทั้งหลายไม่ได้เล้ย