‘ฝันให้ไกล ไปให้ถึง’

ภัคพล เลี่ยวไพรัตน์ หรือรอนนี่ รองกรรมการผู้จัดการใหญ่ สายบัญชีและการเงิน TPIPP ที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่งใหม่ในปีนี้

เขาจบปริญญาโทด้วยวัย 23 ปีเป็นเด็กหนุ่มที่จบจากมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดติด 1 ใน 20 อันดับของสหรัฐ จบปริญญาตรีด้วยเกรดเฉลี่ย 3.7 และจบปริญญาโทด้วยเกรดเฉลี่ย 3.8 ทำให้ในตอนนั้นมีความกร่างและรู้สึกว่าตัวเองกร่างมากจากสิ่งที่ร่ำเรียนมา

แต่เมื่อมาทำงานสู่โลกแห่งความเป็นจริงจึงรู้ว่ายังมีเรื่องอีกมากมายที่ยังไม่ได้เรียนรู้ ทำให้รู้ว่าโลกนี้ใหญ่มากกว่าสิ่งที่เรียนมา ทำให้ความกร่างที่เคยมีแทบหมด ในช่วงที่เรียนอยู่จะใช้วิธีการซึมซับความรู้ทุกอย่างเข้าตัว แต่เมื่อมาทำงานแล้วต้องกลับมาใช้วิธีซึมซับความรู้ทุกอย่างอีกครั้ง เพราะรู้ว่าในโลกการทำงานยังมีคนเก่งกว่าอีกเป็นจำนวนมาก อาทิ หัวหน้างานที่จบมาเกรดเฉลี่ยใกล้เคียงกับเรา บวกกับประสบการณ์ทำงานเป็น 20 ปี ต้องยอมรับว่ายังมีคนที่เก่งกว่า

แต่ยังมีสิ่งสำคัญที่ยังได้เรียนรู้เพิ่มคือทัศนคติของการใช้ชีวิตว่าด้วยวัย 23 ปี ตอนนั้นถือว่าเป็นคนอารมณ์ร้อน คุณประเสริฐ ซึ่งเปรียบเสมือนพี่เลี้ยงสอนว่าให้ทำอะไรให้ช้าและนิ่งลง จนคุณลุงส่งไปเรียนด้านการส่งเสริมบุคลิกภาพในสถาบันแห่งหนึ่ง

“ในอดีตตัวผมเคยคิดว่าในช่วงที่ราคาปูนซีเมนต์ตกต่ำทำไมต้องขาย ทั้งที่ขาดทุน จึงคิดว่าควรขายต่อไปหรือไม่ เรื่องนี้คุณลุงสอนว่าการทำธุรกิจบางครั้งไม่จำเป็นต้องขายเพื่อเอากำไรเท่านั้น ต้องคิดถึงเรื่องน้ำใจกับบุญคุณด้วย แม้จะเป็นวงการของการทำธุรกิจ”

การขายเพื่อรักษาลูกค้า เมื่อเราเสียลูกค้ารายนั้นไปแล้ว เมื่อราคาปูนซีเมนต์แพงขึ้น แล้วขายได้กำไร จะกลับไปขายลูกค้ารายนั้น สุดท้ายเขาจะไม่ซื้อจากเราอีกต่อไปแล้ว เพราะลูกค้าคิดว่าในช่วงที่ขายแล้วขาดทุน คุณมาหักหลังเลิกขายปูนซีเมนต์ให้กับเรา ซึ่งที่ผ่านมา เช่นช่วงน้ำท่วมใหญ่ปี 2554 ก็มีลูกค้าหลายรายที่บริษัทยอมขายปูนซีเมนต์ให้ในราคาขาดทุน แต่เมื่อน้ำลดลงแล้วมีคู่แข่งบางรายมาหั่นราคาขายเพื่อต้องการแย่งลูกค้ารายนั้น สุดท้ายลูกค้าก็เลือกซื้อปูนซีเมนต์จากบริษัทต่อไป

อีกทั้งได้เรียนรู้ว่าจากคุณลุงว่า แม้คนภายนอกมองว่าท่านเป็นคนโผงผาง แต่เมื่อได้ทำงานกับท่านจะรู้ว่าท่านเป็นคนฉลาดมาก สามารถคำนวณตัวเลขต่างๆ ในหัวได้อย่างแม่นยำ โดยไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลข แม้กระทั่งที่ประชุมจะมีลูกน้องรายงานงานต่างๆ ให้ฟัง ขณะที่ฟังก็จะอ่านรายงานที่ส่งมาจากข้างนอกจากไลน์ โทรศัพท์มือถือด้วย หูฟัง แต่ตาอ่าน แต่หากมีลูกน้องรายงานข้อมูลหรืออ่านผิดจะรู้ทันทีสามารถทำ 2 อย่างได้พร้อมกัน

ในด้านความขยันคุณลุงจะทำงานดึกมาก เพราะผมเคยเลิกงาน และลืมของไว้ที่ออฟฟิศต้องกลับมาเอาหลัง 4 ทุ่ม ยังเห็นคุณลุงทำงานอยู่ ทำให้เรียนรู้การบริหารธุรกิจว่า เก่งอย่างเดียวไม่พอต้องขยันมากด้วย

ช่วงเวลาการซึมซับความรู้สำคัญคือการเข้าร่วมประชุมกับคุณลุงว่าในที่ประชุมท่านทำอะไร มีความคิด แนวคิดในการทำธุรกิจอย่างไร ในการบริหารหรือสั่งงาน ในฐานะทายาทที่จะเข้ามารับไม้ต่อ ต้องซึมซับให้มากที่สุดเพราะคุณลุงไม่มานั่งสอน

ปรัชญาการใช้ชีวิตส่วนตัวที่ยึดมาก่อนเริ่มทำงานที่ง่ายและสั้นคือ“ฝันให้ไกล ไปให้ถึง” ด้วยความที่คิดว่าตัวเองเก่งมากในช่วงมัธยมมีความฝันหนึ่งคืออยากเป็นเจ้าของธุรกิจ ตั้งบริษัทเอง ตอนนั้นคิดว่าง่ายมากและไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจะไม่ขอกลับมาทำงานที่ TPIPL ต่อมาในปี 2550 เริ่มเห็นคุณพ่อทำงานกลับบ้านดึกขึ้นเป็นช่วงที่บริษัทกำลังเจอปัญหา แต่ตอนนั้นช่วยงานอะไรคุณพ่อไม่ได้เลย จึงล้มความคิดการแยกออกมาตั้งบริษัท เพราะเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไป

หลังจากนั้น จึงเปลี่ยนเกิดความฝันใหม่ว่าหลังเรียนจบแล้วจะนำความรู้และความสามารถกลับมาช่วยธุรกิจของครอบครัว ธุรกิจของ TPIPL ถูกสร้างขึ้นมาโดยคุณปู่ ปัจจุบัน 3 ช่วงอายุคนแล้ว ต่อไปกำลังจะเป็นรุ่นของผม ตอนนี้ตั้งใจยึดมั่นแล้วว่าจะสานต่อเจตนารมณ์ไม่ทิ้งธุรกิจของตระกูลไปไหน คุณลุงวางตัวทายาทคือหลานๆ ไว้ครบทุกภาคส่วนเรียบร้อยแล้ว

 นอกจากนี้ งานหรือความผิดชอบมากขึ้นเพราะเป็นช่วงที่ TPIPP เตรียมเสนอขายหุ้นสามัญเพิ่มทุนให้กับประชาชนทั่วไป (ไอพีโอ) เกิดจากแนวคิดของคุณประเสริฐและรอนนี่ที่เสนอต่อประชัย ซีเอฟโอเกี่ยวข้องโดยตรง เป็นงานที่ยากที่สุด เพราะต้องเกี่ยวข้องกับบุคคลหลายฝ่าย และเกี่ยวข้องกับประเด็นทางกฎหมาย โดยเฉพาะ พ.ร.บ.หลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ที่ต้องดำเนินการในด้านต่างๆ ให้ถูกต้อง ถือเป็นอีกสิ่งใหม่ที่ได้เรียนรู้ถึงขั้นตอนในการทำไอพีโอว่าต้องจัดโครงสร้างองค์กร แต่งตัว อย่างไรได้ทำงานกับฝ่ายกฎหมาย ที่ปรึกษาทางการเงิน นักวิเคราะห์ ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย (ตลท.) สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (ก.ล.ต.) เป็นการดูแลงานภาพใหญ่ในแบบเจาะลึกมากขึ้น จากเดิมที่ดูแลงานแค่เฉพาะส่วนแบบเจาะลึกทำให้รู้ว่าการทำธุรกิจต้องละเอียด