ปัญหา...ตรงหน้า

หลายครั้งที่ความสำเร็จบางอย่าง มีจุดเริ่มต้นจากปัญหาล้วนๆ...

หลายท่านคงเคยได้ยินเรื่องเล่าคลาสสิกเรื่องหนึ่งที่เล่าต่อๆ กันมายาวนาน ในราวปี ค.ศ. 1932 ชายคนหนึ่งเป็นเจ้าของบริษัททำรองเท้า ได้ส่งเซลส์แมนสองคนไปยังดินแดนห่างไกลในแอฟริกา

เซลส์แมนทั้งสองนั่งเรือ ฝ่าคลื่นลม มาถึงแผ่นดินแห่งหนึ่ง ณ ที่นั้นเขาได้พบกับคนพื้นเมือง ที่ล้วนแต่ยืนเท้าเปล่า

เมื่อกลับมาบริษัท เจ้าของบริษัท ก็ตั้งคำถามกับเซลส์แมนทั้งสองคนว่า เดินทางไปแอฟริกามา ทั้งสองคนเห็นอะไรมาบ้าง มีช่องทางในการทำธุรกิจไหม ให้ช่วยเขียนรายงานมาส่งด้วย

เซลส์แมนคนแรกเขียนรายงานไว้ว่า

“ข่าวร้าย คนที่นั่นไม่มีใครใส่รองเท้าเลย รองเท้าขายไม่ได้แน่ๆ ที่แอฟริกา ไม่มีตลาดสำหรับรองเท้า เพราะคนพื้นเมืองที่นี่เขาไม่ใส่รองเท้ากัน”

ส่วนเซลส์แมนคนที่สองกลับเขียนรายงานว่า

“ข่าวดีสุดๆ แอฟริกาเป็นโอกาสทองของบริษัทที่จะขายรองเท้า เพราะคนที่นี่เขายังไม่มีรองเท้าใส่กัน ดังนั้นถ้ามีรองเท้ามาขายมันจะต้องขายดีแน่ๆ”

และนั่นเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องราวของการบุกเบิกธุรกิจรองเท้าอันยิ่งใหญ่ นามว่า “บาจา” เมื่อครั้งไปเปิดตลาดที่แอฟริกา

ต๊อบ-อิทธิพัทธ์ พีระเดชาพันธ์ ซีอีโอเถ้าแก่น้อย บอกเล่าประสบการณ์ให้ฟังว่า ถ้าจะสรุปบทเรียนในชีวิตการทำธุรกิจ สิ่งที่ทำให้เขาก้าวเดินหน้าไปได้ไกลๆ น่าจะเป็นเพราะปัญหาที่ต้องเผชิญในแต่ละช่วงชีวิต

ต๊อบ เล่าว่า การที่เขาต้องหาเงิน โดยลุกขึ้นมาทำกิจการขายเกาลัดคั่ว ก็เพราะปัญหาพิษเศรษฐกิจที่เข้ามารุมเร้าครอบครัว ทำให้มีความคิดว่าต้องต่อสู้เพื่อนำพาครอบครัวออกจากปัญหาด้านการเงินให้ได้ มองหาลู่ทางจนกลายเป็นธุรกิจขายเกาลัดคั่วที่ขยายไปกว่าสามสิบสาขา

ธุรกิจเกาลัดเดินหน้าเป็นไปได้ดี และเมื่อหน้าร้านเหลือที่ว่าง เขาจึงนำสินค้าของกินชนิดอื่นๆ มาขาย เพื่อให้เกิดเป็นรายได้เสริมอีกช่องทาง แต่ในวันหนึ่งก็มีปัญหาใหม่เดินหน้าเข้ามา

เหตุเพราะร้านเกาลัดนั้นตั้งอยู่ในห้าง การคั่วเกาลัดนั้น ทำให้เกิดกลิ่นและควัน ลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว สร้างความไม่พอใจให้กับเจ้าของพื้นที่เช่า กลายเป็นปัญหาลุกลาม จนถูกยึดพื้นที่ขายคืน เพราะห้างไม่ต้องการให้ฝ้าเพดานเหลือง และมีกลิ่นคั่วฟุ้งกระจายจากสาขากว่าสามสิบแห่ง กลายเป็นไร้พื้นที่ขายเกาลัด ปัญหาเดินทางเข้ามาอีกครั้ง

เถ้าแก่มือใหม่ ไม่ท้อ เขาขบคิดหาวิธีแก้ปัญหา มองหาช่องทางทำธุรกิจใหม่ โดยสังเกตเห็นว่า ในร้านเกาลัดของเขา มีบางสาขาที่ยอดขายของกินเล่นชนิดอื่นๆ ที่สั่งมาขายเสริมรายได้ กลับมียอดขายที่สูงกว่าปกติ โดยบางเดือนมียอดขายมากกว่าเกาลัดซะอีก

เมื่อมาดูในรายละเอียดก็พบว่า ยอดขายที่สูงๆ นั้น มาจากสาหร่ายทอด

ธุรกิจสาหร่ายเถ้าแก่น้อย เริ่มต้นจากจุดนั้นจากสาหร่ายทอดแบบ OTOP ที่เขาบากบั่นพยายามนำมันไปฝากขายในร้านต่างๆ พร้อมๆ กับไปเสนอขายให้กับร้านสะดวกซื้อ ที่ในครั้งแรกก็ติดปัญหามากมาย

ทั้งปัญหาคุณภาพสินค้าทั้งปัญหาเรื่องรูปแบบแพ็กเกจจิ้ง ที่เชย อายุสินค้าสั้น และภาพลักษณ์ที่แลดูบ้านๆ สุดแสนจะไม่ทันสมัยเป็นที่สุด

เขาใช้ความมุมานะ พยายามแก้ปัญหาไปทีละเรื่องๆ หาโอกาสใหม่ๆ ทั้งการไปเรียนรู้ค้นคว้าหาวิธีถนอมอาหารกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทำให้สาหร่ายทอดสามารถอยู่บนชั้นวางได้นานขึ้น ปรับปรุงแพ็กเกจจิ้ง พร้อมทั้งปรับรูปลักษณ์ให้ทันสมัย จนเป็นที่ยอมรับและได้รับยอดสั่งซื้อครั้งใหญ่ที่ต้องส่งสินค้าให้กว่า 3,000 สาขา ภายใน 60 วัน ที่เหมือนกับจะเป็นโอกาส แต่ก็นำปัญหาที่ใหญ่กว่ามาให้ เพราะในวันนั้นเขายังไม่มีโรงงานถาวรใดๆ

ต๊อบและครอบครัวใช้ความมุมานะฝ่าฟันปัญหาใน 60 วัน จนสามารถส่งของได้ครบ สร้างโรงงานที่มีมาตรฐาน จนพัฒนากลายเป็นหนึ่งในตำนานวัยรุ่นพันล้าน

คุณต๊อบสรุปไว้อย่างน่าฟังว่า สิ่งที่เป็นจุดเชื่อมเขาไปสู่ความสำเร็จคือ “ปัญหา” ซึ่งมันเหมือนกับการเล่นเกม มันต้องผ่านด่านง่าย ด่านปานกลาง ด่านยาก ด่านยากสุดๆ จึงเป็นผู้ชนะในเกมธุรกิจทุกปัญหาคือ จุดเชื่อมต่อของความสำเร็จ

สองเรื่องราวข้างต้นเป็นตัวอย่างการทำงาน และการมีมุมมองกับปัญหาว่า เมื่อเกิดปัญหาขึ้นสิ่งที่คนเรานั้นแตกต่างกันก็คือมุมมองกับปัญหานั้นๆ

ในสถานการณ์เดียวกัน การที่ไม่มีคนใส่รองเท้าอาจเป็นปัญหาของคนคนหนึ่ง ที่ไม่สามารถขายของได้ แต่มันกลับกลายเป็นโอกาสของอีกคนที่มองเห็นช่องทางการขายใหม่

ปัญหาของการไม่มีพื้นที่ขายเกาลัดของต๊อบ กลายเป็นโอกาสในการสร้างธุรกิจใหม่

ปัญหาภาพลักษณ์สินค้าที่แลดูบ้านๆ ก็สามารถพลิกแก้ไขปรับปรุงจนกลายเป็นธุรกิจพันล้านได้ ด้วยเหตุผลเดียวนั่นคือ “ทัศนคติที่เรามีต่อปัญหานั้นๆ”

บทสรุปสั้นๆ ของวันนี้...

เพราะทัศนคติคือสิ่งที่กำหนดชีวิต ถ้าคุณมองปัญหาที่เกิดขึ้น ให้กลายเป็นโอกาสที่จะต่อสู้และเอาชนะปัญหาและความกันดาร นี่แหละที่จะกลายเป็นแรงผลักและสินทรัพย์ชั้นเยี่ยม