เหยี่ยวหัวหลิมผู้ลึกลับ

การไปได้รูปของนกลึกลับอย่างนกคัคคูหงอน (Chestnutwinged Cuckoo) มาแบบฟลุกๆ เตือนให้ผมระลึกขึ้นมาได้ ช่วงต้นฤดูฝนของปีที่แล้ว ผมก็ได้รูปนกลึกลับแบบฟลุกๆ มาหนหนึ่งแล้ว

มันคือเหยี่ยวผึ้ง (Crested HoneyBuzzard) ตัวที่เป็นสายพันธุ์นกประจำถิ่น ถึงจะเรียกเหยี่ยวผึ้งเหมือนสายพันธุ์ที่อพยพมาให้ส่องกันตาลายในช่วงเดือน ต.ค.ของทุกปี แต่เจ้านี่หายากกว่ามากมาย นักดูนกที่ทำบุญมาดีเท่านั้น จึงจะได้เห็นเหยี่ยวผึ้งประจำถิ่น อิอิ

เหยี่ยวผึ้งประจำถิ่น มีอุปนิสัยคนละเรื่องกับเหยี่ยวผึ้งอพยพ มันไม่ชอบร่อนบิน วันๆ ก็เอาแต่หากินตามแนวป่าครึ้ม ยังชีพด้วยตัวอ่อนของผึ้ง ต่อ แตน ตามที่ธรรมชาติโปรแกรมให้มาอย่างพิลึก ไม่ยักไปจับเหยื่ออะไรที่กินได้เป็นเนื้อเป็นหนัง อย่างเหยี่ยวอื่นๆ ทั้งหลาย

ความฟลุกวิ่งเข้าหาผม ขณะขับรถอยู่ในป่าเต็งรังแห่งเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จ.อุทัยธานี มองเห็นเหยี่ยวตัวใหญ่โผจากกิ่งหนึ่งไปอีกกิ่ง เลยจอดส่องดู

ปกติ เหยี่ยวตัวขนาดนี้ของห้วยขาแข้ง ก็มักจะเป็นเหยี่ยวต่างสี (Changeable HawkEagle) ยืนพื้น แซมด้วยเหยี่ยวรุ้ง (Crested SerpentEagle) บ้าง ตอนเห็นแวบเดียวด้วยตาเปล่า ผมก็นึกถึงเจ้าสองตัวนี้ไว้ก่อน

คราวนี้ผิดคาด เมื่อมองผ่านเลนส์ไปเห็นหัวหลิมแบบหัวนกพิราบ พร้อมด้วยจะงอยปากลีบเล็ก ผมถูกหวยเข้าให้อย่างจัง มันคือเหยี่ยวผึ้งประจำถิ่นนั่นเอง จัดการพาดเลนส์กับขอบหน้าต่างรถ ซัดมาเป็นที่ระลึก

ในความทรงจำเก่าๆ นั้น ผมคิดว่าผมเคยเจอเหยี่ยวผึ้งประจำถิ่นแล้วตั้งแต่ตอนหัดดูนกใหม่ๆ มันเกาะต้นไม้ชายหน้าผาบนเส้นทางขึ้นเขาพะเนินทุ่ง อุทยานฯ แก่งกระจาน

แต่กลับไปพลิกดูโน้ตที่จดไว้ในหนังสือเบิร์ดไกด์ กลับไม่แน่ใจเสียแล้ว โน้ตระบุว่าพบในเดือน พ.ค. นั่นอาจเป็นเหยี่ยวผึ้งอพยพเที่ยวขากลับก็เป็นได้ ขณะที่ตัวที่ได้จากห้วยขาแข้งที่ว่านี่ ปาเข้าไปเดือน มิ.ย.แล้ว

เอาเป็นว่าหวยที่ถูกในห้วยขาแข้ง นับเป็นครั้งแรกก็แล้วกัน มีความหมายทรงคุณค่าดี