อินทรีหมายเลข 1

หากตัดพวกมวลมหาอีแร้งทั้งหมด แล้วถามผมว่ามาปีนเขาถึงเนปาล อยากเจอนกอะไรมากที่สุด ผมตอบได้ทันทีเลย...นกอินทรีแถบปีกดำ (Bonelli’s Eagle)

ความอยากของผมแสดงออกมาแบบไม่มีกั๊ก ในวันที่เจอนกอินทรีแถบปีกดำเป็นครั้งแรก ทั้งที่มันร่อนมาสูงจะตาย แต่ผมกระโดดหย็องๆ อยู่บนเนินส่องอินทรีอีแร้งแห่ง Annapurna อย่างไม่อายสายตาใครละ

บรรดาฝรั่งนักดูนกที่คุ้นเคยดีกับนกอินทรีตัวนี้ ก็ไม่มีสีหน้าแววตาอะไรที่เหมือนมอง “ไอ้บ้านนอก” หากแต่พลอยสนุกยินดีไปด้วยกับผม พวกเรานักดูนกต่างเข้าใจอารมณ์นี้ของกันและกันได้เป็นอย่างดี

มั่นใจว่านักดูนกไทยเกินล้าน ต่างมีนกอินทรีแถบปีกดำเป็นหนึ่งในนกในฝันกันทั้งนั้น ค่าที่มันหายากหาเย็นในบ้านเรา ทั้งที่จริงๆ ก็มีประชากรมากมายในโลก กระจายไปในหลายทวีป

อย่างไรก็ดี ปีนี้เองซึ่งอากาศหนาวจัดกว่าทุกปี ผมได้เห็นรูปของนกอินทรีแถบปีกดำเข้ามา “พักหนาว” ที่ จ.เชียงราย แล้ว ถือเป็นนานทีปีหนเลยทีเดียวที่จะมีการพบและถ่ายรูปได้เช่นนี้

จริงๆ แล้ว นกอินทรีแถบปีกดำไม่ได้งามสง่าเหมือนนกอินทรีอื่นๆ เหตุเพราะมันเป็นอินทรีที่มีขนาดตัวเล็กพอๆ เหยี่ยวตัวโตเท่านั้น

ขนาดกะทัดรัดของมันนั้น เต็มไปด้วยความปราดเปรียวว่องไว และแสดงให้ชมในเย็นวันหนึ่ง นกอินทรีแถบปีกดำแห่มาร่อนลมเล่นกันถึง 4 ตัว เจ้าตัวเด็กซ่ากว่าใคร เที่ยวโฉบไล่พวกอีแร้งเรือนร่างยักษ์ราวกับเป็นลูกไล่

มองแล้วได้บรรยากาศสงครามเวหายุคสงครามโลก เครื่องบินทิ้งระเบิด (อีแร้ง) เจอเครื่องบินขับไล่ (นกอินทรีแถบปีกดำ) ไล่โฉบซ้ายโฉบขวาฉวัดเฉวียนด้วยสปีดอันน่าทึ่ง

แต่ทั้งที่ตัวเล็กและบินไวจัด ผมก็ยังโชคดีสอยมันกลางอากาศแบบเต็มๆ ได้ทัน (ตามรูป อิอิ)

ถึงผมจะไม่กระโดดหย็องๆ เหมือนตอนเจอหนแรก แต่หัวใจข้างในมันกระโดดๆๆๆๆๆ