จุดยุทธศาสตร์

แน่นอนครับ ประเทศไทยเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญของภูมิภาคอาเซียนมาตั้งแต่สมัยไหนต่อสมัยไหน อย่างเช่นในยุคสงครามเย็น ไทยถือว่าเป็นสมรภูมิแนวหน้าสำคัญในการหยุดยั้งลัทธิคอมมิวนิสต์ในช่วงสงครามเวียดนาม ที่ไม่สามารถปล่อยให้ไทยล้มกลายเป็นคอมมิวนิสต์ไปได้ตามความเชื่อในทฤษฎีโดมิโน ที่ถ้าหากไทยล้มครืนไป มาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย ไล่ไปจนถึงออสเตรเลีย อาจจะล้มครืนกลายเป็นคอมมิวนิสต์กันหมด

มาถึงในยุคที่สหรัฐประกาศลั่นจะกลับมาแสดงตัวตนในภูมิภาคเอเชียมากขึ้นในวันนี้ ประกอบกับที่จีนเองก็ต้องการขยายอิทธิพลทางเศรษฐกิจลงสู่ภูมิภาคนี้มากขึ้น การปะทะกันของสองอารยธรรม คือ มะกันและพญามังกร จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะที่ประเทศไทยนี่เอง ที่จะเป็นจุด “ปะทะ” กันที่สำคัญ

ในด้านหนึ่ง การขยายอำนาจทางเศรษฐกิจด้วยโครงการรถไฟความเร็วสูงของจีน สู่ลาว ลงมาไทย และต่อไปยังมาเลเซียและสิงคโปร์นั้น ถือเป็นการขยายอิทธิพลทางกายภาพที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด หากความฝันในโครงการนี้เป็นจริง จะถือว่าเป็นการผนึกภูมิภาคอาเซียนเข้ากับจีนแผ่นดินใหญ่ได้แบบเด็ดขาดทีเดียวครับ

ขณะที่อิทธิพลของอเมริกาในภูมิภาคนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นอิทธิพลด้านการทหารที่กองเรือรบของสหรัฐป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ นี้แบบไม่ขาดสาย ด้วยการอาศัยความสนิทชิดเชื้อกับสหายเก่าทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นทั้งฟิลิปปินส์ หรือประเทศไทย รวมไปถึงเวียดนาม อดีตศัตรูที่วันนี้หันมาจูบปากกันชื่นมื่นแล้ว

ปัญหาการเมืองไทยที่เกิดขึ้นในขณะนี้ หากถามว่ากำลังกระทบต่ออิทธิพลของมหาอำนาจเหล่านี้หรือไม่ แน่นอนว่า ต้องบอกว่ากระทบแน่นอนครับ โครงการรถไฟความเร็วสูงของไทยที่เส้นหนึ่งจะเชื่อมไปที่ลาวต่อไปยังจีนนั้นต้องถูกชะลอตามไปด้วย

ขณะที่สหรัฐนั้น เชื่อว่าการแย่งชิงอำนาจกันภายในของไทยจะส่งผลกระทบต่อการคงอยู่ของอิทธิพลมะกันในประเทศนี้ไม่น้อยทีเดียว หากยังจำได้ไม่กี่ปีที่ผ่านมาสหรัฐเคยมีเจตจำนงที่จะกลับมาใช้ฐานทัพที่อู่ตะเภาในไทยอีกครั้ง แต่ก็ต้องล่าถอยไปเมื่อต้องเจอกับกระแสต่อต้าน

ความสำคัญทางยุทธศาสตร์ของประเทศไทยในวันนี้ต่อการปรากฏตัวของมหาอำนาจทั้งสองในภูมิภาคอาเซียน จึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง

นอกเหนือจากที่ประเทศไทยจะต้องกลับมาเล่นบทบาทถ่วงดุลให้ได้อย่างชาญฉลาดอีกครั้งแล้วนั้น การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในไทยหลังจากนี้ไป ก็น่าจะส่งผลกระทบต่ออิทธิพลของทั้งสองชาติในภูมิภาคอาเซียนด้วยไม่น้อยครับ

ใครคิดว่าไทยไม่สำคัญ!