ราชบัณฑิตชี้"ขี้ขำ-ขี้แบ๊ะ"เป็นภาษาเฉพาะบุคคล

ราชบัณฑิตสาขาวิชาภาษาไทย สำนักศิลปกรรม ราชบัณฑิตยสถาน เผยคำว่าขี้ขำ ขี้แบ๊ะ ขี้หย้อง เป็นภาษาเฉพาะคน ไม่ผิดหลักภาษาไทย แต่ไม่ใช้คำแบบทางการ เข้าใจกันในกลุ่ม

เมื่อวันที่ 14 ต.ค. ศาสตราจารย์กิตติคุณ ดร.กาญจนา นาคสกุล ราชบัณฑิตสาขาวิชาภาษาไทย สำนักศิลปกรรม ราชบัณฑิตยสถาน แสดงความคิดความเห็นเกี่ยวกับกรณีนายธีรยุทธ บุญมี อดีตผู้นำนักศึกษาเหตุการณ์14 ต.ค. กล่าวปาฐกถาพิเศษโดยเปรียญเทียบอดีต พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตรเป็นขี้ขำ และน.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นขี้หย้อง กับขี้แบ๊ะ ว่า สำหรับภาษาที่ใช้นั้นเหมือนกับเป็นภาษาเฉพาะตัวที่คนพูดใช้เรียกเองหรือเปรียบเทียบ อย่างขี้ขำ หมายถึง ขี้โกง หรือชอบขำ ซึ่งเป็นภาษาที่ใช้แบบไม่เป็นทางการ เป็นการสร้างคำขึ้นเองเฉพาะตัวบุคคล แต่สื่อความหมายได้ ถือว่าไม่ผิดหลักภาษาไทย เพราะไม่ใช้เขียนในทางวิชาการ

แต่คำเหล่านั้นที่ผู้พูดใช้เป็นการสร้างคำแปลก สร้างอัตลักษณ์ ความพิเศษของคำที่ไม่เหมือนกับใครขึ้นเอง เพราะภาษาไม่มีอะไรแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ มีการพัฒนาเปลี่ยนแปลงตามยุคตลอดเวลา คำเหล่านั้นสามารถพูดใช้ได้ตามปกติไม่ผิดเรื่องหลักภาษาแต่อย่างใด เพียงเป็นคำเปรียญเทียบ หรือคำเฉพาะกลุ่มที่เข้าใจภาษานั้นๆเอง

"อย่างคำว่าจุงเบย ก็เป็นคำที่ได้รับความนิยมและเป็นภาษาที่ใช้แบบไม่เป็นทางการ เป็นเรื่องของคำที่สร้างสรรค์ขึ้นมาเอง แต่หากคำเหล่านั้นมีมีการพูดถึงมากๆหรือใช้กันจนกลายเป็นความเคยชิน ก็อาจถูกจัดขึ้นเป็นภาษาใหม่ได้ เพียงแต่ว่ามาจากภาษาเฉพาะคนเท่านั้น ภาษาสามารถเปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อย ๆ ไม่มีอยู่นิ่ง เพราะความสนใจของคนเปลี่ยนได้ตลอดเวลาตามคนใช้ " ศาสตราจารย์กิตติคุณ ดร.กาญจนา กล่าว

ทั้งนี้ ศัพท์ใหม่ ๆ ที่ใช้กันในสังคมนั้น เกิดขึ้นจากกิจกรรมใหม่ ๆ พฤติกรรมใหม่ ๆ ที่กระทำกันเมื่อต้องการสื่อสารกันให้เข้าใจว่าแปลว่าอะไร โดยสังคมจะเป็นผู้ให้คำแปลเอง และความหมายก็จะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา อยู่ที่คนเราจะนำไปใช้อย่างไร และยิ่งยุคสมัยนี้มีสื่อออนไลน์ มีโทรทัศน์ วิทยุ พูดแค่คำสองคำก็มีคนได้ยินกันเป็นล้าน