กระเรียนแห่งความหวัง

ผมเสิร์ชข้อมูลในเน็ตเกี่ยวกับนกกระเรียนไทย (Sarus Crane) แล้วเจอถ้อยคำชวนสงสัย ประมาณว่า นกกระเรียนไทยเป็นนกที่ตัวสูงที่สุด เป็นนกบินสูงที่สุด ถูกแชร์ต่อๆ กันไปทั่ว

ผมไม่เชื่ออ่ะ นกกระเรียนไทยจะตัวสูงที่สุดได้ไง คุณลืมนกกระจอกเทศไปแล้วเหรอ?

แล้วนกกระเรียนไทยจะบินสูงที่สุดได้ไง ในเมื่อมันไม่ใช่นกอพยพตัวฉกาจ อย่างมากก็บินย้ายถิ่นระยะสั้น

ห่านบางพันธุ์บินอพยพข้ามเทือกเขาหิมาลัยเป็นว่าเล่น เคยดูสารคดีไหม?

เมื่อค้นคว้าซ้ำๆ ก็พบว่าความสงสัยของผมถูกต้อง นกกระเรียนไทยไม่ใช่เจ้าแห่งเพดานบิน แต่ก็อยู่ในกลุ่มนกที่บินได้สูงมาก

นพ.บุญส่ง เลขะกุล บิดาแห่งการอนุรักษ์ธรรมชาติผู้วายชนม์ เขียนบันทึกไว้ว่า นกกระเรียนไทยบินสูงทะยานเมฆจนมองไม่เห็นตัว ได้ยินแต่เสียงร้อง “แกร๋” แบบเสียงแตร ดังลงมาจากฟากฟ้าสูง

ในที่สุด ผมก็ได้เห็นข้อมูลที่ถูกต้องรัดกุม เขียนโดยทีมงานวิจัยฟื้นฟูสายพันธุ์กระเรียนไทยขององค์การสวนสัตว์นี่เอง

คุณสมบัติที่ถูกต้องก็คือ “เป็นนกบินได้ที่มีความสูงที่สุดในโลก” ด้วยคำจำกัดความอันนี้ นกกระจอกเทศที่ดีแต่เดิน (และวิ่ง และถูกทำสเต๊กพริกไทยดำ 555) จะเอามานับไม่ได้

มีสิ่งน่าทึ่ง ในบรรดานกกระเรียนทั้งโลกที่มีอยู่ 15 ชนิด นกกระเรียนไทยเรากลับมีความสูงโย่งเย่งกว่าใครทั้งหมด สูงได้ถึง 176 ซม. ลบปมด้อยให้คนไทยที่อึกอักก็มักจะ “เตี้ยสั้นเล็ก” กว่าชาวโลกเขาตลอด อิอิ

ความสูงสง่าขนาดนี้ ข่มนกน้ำตัวโตอื่นๆ ให้กลายเป็น “ไอ้เล็ก” ไปหมด ไม่ว่าจะนกยางโทนใหญ่ นกกระสาแดง ฯลฯ

ขณะเดียวกัน ก็อาจชักนำภัยมาสู่ตัว ตกเป็นเป้าปืนโดยง่าย

แม้การถูกบุกรุกถิ่นอาศัย จากประชากรคนที่เพิ่มขึ้น จะเป็นสาเหตุหลักของการสูญพันธุ์ของสัตว์มากมาย แต่หมอบุญส่งเขียนไว้ว่า “ปืนลูกกรดยาว” ที่แพร่ระบาดในยุคของท่านนั่นแหละ คือผู้ร้ายตัวจริงของนกกระเรียนไทย

ด้วยโครงการฟื้นฟูสายพันธุ์ที่ก้าวหน้าตามลำดับ ผมหวังไว้สักวัน...จะได้ยินเสียงร้อง “แกร๋” ดังลงมาจากก้อนเมฆ