บิ๊ก (ช้อน) หอย

อันว่าบึงบอระเพ็ดนั้น มีนกสัญลักษณ์ที่ถือว่าสุดยอดของโลกเลยทีเดียว คือนกเจ้าฟ้าหญิงสิรินธร (Whiteeyed RiverMartin) เนื่องจากในโลกนี้ มีรายงานการพบก็แค่ที่บึงบอระเพ็ดของไทยเท่านั้น ที่อื่นนอกจากนี้ ไม่ว่าที่ไหนในโลก ไม่เคยมีใครได้พบมัน

แต่นกเจ้าฟ้าหญิงสิรินธร ก็กำลังเหลือแค่ตำนานให้เล่าขานเท่านั้น ทุกวันนี้ก็ใกล้กำหนดที่วงการปักษีวิทยาจะประกาศรับรองสถานภาพ “สูญพันธุ์จากโลก” อย่างเป็นทางการเข้าไปทุกขณะ

ไม่แคล้วคงเหลือแต่อนุสาวรีย์ให้กราบไหว้ เอ๊ย ให้ดูเล่น ตรงปากทางเข้าบึงบอระเพ็ดเท่านั้น

แล้วหากต้องเลือกนกอะไรอีกสักอย่าง เพื่อเป็นสัญลักษณ์ “ที่ยังกระพือปีกบินได้” ของบึงบอระเพ็ด มันควรจะเป็นนกตัวไหน?

ความเห็นส่วนตัว ผมคิดว่านกตัวนั้นน่าจะเป็นนกช้อนหอยดำเหลือบ (Glossy Ibis) และเชื่อด้วยว่าหากให้พวกนักดูนกทั้งประเทศมาโหวตเลือก มันผู้นี้แหละ น่าจะได้รับการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตย 555

มี 23 เหตุผลที่สนับสนุนนกช้อนหอยดำเหลือบ เริ่มจากสถานภาพเดิมในเมืองไทย พวกมันถือเป็น “นกอพยพหายากมาก” นกแพง ว่างั้นเหอะ

ต่อมามีการค้นพบสำคัญ นกช้อนหอยดำเหลือบฝูงหนึ่ง เปลี่ยนตัวเองเป็น “นกประจำถิ่น” ใช้พื้นที่รอบๆ บึงบอระเพ็ด เป็นแหล่งทำมาหากินตลอดทั้งปี รวมถึงการทำรังวางไข่ด้วย นี่คือความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาระหว่างนกช้อนหอยดำเหลือบกับบึงบอระเพ็ด

หากเหตุผลแค่นี้ยังไม่พอละก็ มาพิจารณาที่รูปร่างหน้าตาก็ยังได้ รูปทรงปากที่โค้งงอ สีสันที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว นกช้อนหอยดำเหลือบเข้าข่ายนกเท่นกสวยน่าดูมาก

ในระดับโลกนั้น นกช้อนหอยดำเหลือบถือเป็น Ibis ที่แพร่กระจายพันธุ์กว้างขวางที่สุด จัดเป็นนกนักเดินทางท่องเที่ยวตัวยง ก็น่าประหลาดใจอยู่บ้าง ประชากรที่มีเยอะในโลก กลับไม่ค่อยอพยพมาเที่ยวบ้านเราสักเท่าไรในตอนหน้าหนาว

อะไรทำให้พวกมันกลุ่มหนึ่ง ฝังหัวใจไว้ที่บึงบอระเพ็ด จนไม่ยอมเร่ร่อนไปไหน ผมขี้เกียจค้นคว้าหาสาเหตุ

รู้แค่ว่าชอบและประทับใจ ที่มันเป็นแบบนี้แหละครับ