บึงบอระเพ็ดหน้าฝน

แม้หน้าหนาว บึงบอระเพ็ดจะมีฝูงเป็ดอพยพสารพัดชนิดมาเป็นแม่เหล็กดึงดูดนักดูนก แต่หน้าฝนที่ไร้ฝูงเป็ดเหล่านั้น บึงบอระเพ็ดก็ใช่จะไร้สีสันความน่าสนใจ

เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่นกน้ำประจำถิ่นของไทยจับคู่ทำรัง พร้อมกับการเบ่งบานของดอกบัวที่พราวสะพรั่ง มองแล้วสดชื่นจริงๆ

ผมเพิ่งกลับจากไปล่องบึงบอระเพ็ดมา โดยใช้บริการของไกด์ดูนกท้องถิ่นที่โด่งดังระดับชาติอย่าง “ลุงพนม” พานั่งเรือออกไปใจกลางบึง ลุงพนมเคยเก่งกาจในด้านนี้อย่างไร ก็ยังเก่งเหมือนเดิมทุกประการ

บึงบอระเพ็ดยามนี้ สภาพมันดูโทรมๆ ลงไปจากที่เคยเห็น อาจเพราะระดับน้ำในบึงค่อนข้างน้อย ทั้งที่ตอนนี้เข้าสู่กลางฤดูฝนแล้ว เรือกว่าจะแล่นจากคลองซอยไปถึงบึงกว้างได้ ท้องก็ติดจนโคลนคลุ้งไปตลอดทาง

นกบางชนิดที่ถือเป็นขาประจำ ผมไม่เห็นตัวเลยแม้แต่หนเดียว อย่างเป็ดคับแค (Cotton Pygmy Goose) และนกพริก (Bronzewinged Jacana) แต่ตัวอื่นๆ ลุงพนมแกเจนจบบึงบอระเพ็ด สามารถพาไป “แคะ” ออกมาได้ทีละชนิด ไม่มีพลาดเป้า

สมัยเป็นเด็ก ตำราเรียนจะระบุว่าบึงบอระเพ็ดเป็นแหล่งอาศัยที่สำคัญของจระเข้ แต่นั่นเป็นอดีตอันไกลโพ้นมาก เพราะพวกจระเข้กลายเป็นกระเป๋า เข็มขัด รองเท้า แฟชั่นฮิตยุค “คุณชาย” ทั้งหลาย จนไม่เหลือทำพันธุ์ 555

แต่อดีตที่ไม่ยาวไกลเท่าจระเข้ เป็นการค้นพบสิ่งลึกลับระดับทวีปเอเชีย ในรูปของนกที่ชื่อว่า นกเจ้าฟ้าหญิงสิรินธร (Whiteeyed RiverMartin)

นกเจ้าฟ้าหญิงสิรินธรอยู่ในตระกูลนกนางแอ่น พบแห่งเดียวในโลกก็ที่บึงบอระเพ็ด ครั้นนักปักษีวิทยาได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของนกชนิดนี้ได้ไม่นาน พวกมันก็พากันอันตรธานหายไปจนหมดจากบึงบอระเพ็ดและจากโลกใบนี้ โดยที่มนุษย์แทบไม่รู้จักชีวิตความเป็นอยู่จริงๆ ของพวกมันเลย

ขนาดลุงพนมที่เกิดและโตมากับบึงบอระเพ็ด ก็ยังไม่เคยได้เห็นแม้แต่หนเดียว ซึ่งอันนี้ อยากบอกว่าสู้ผมไม่ได้ เพราะผมเห็นและถ่ายรูปนกชนิดนี้มาแล้วกับมือ

แต่เป็นซากสตัฟฟ์นะครับ แหะๆ