หมาใน VS เสือ

นาทีนี้ หมาในได้รับใบประกาศนียบัตรความสำเร็จ ในฐานะนักล่าหมายเลข 1 ของอุทยานฯ เขาใหญ่ ไปอย่างไม่มีคู่ต่อสู้เรียบร้อยแล้ว

พูดง่ายๆ ผงาดขึ้นเป็นเจ้าป่า แม้เนื้อตัวจะดูหยองกรอดเหมือนหมาวัดขนน้ำตาลแดง ไม่ค่อยมีสง่าราศีก็ตาม 555

แต่นโยบายเน้นการท่องเที่ยวจนเกินพอดีของอุทยานฯ เขาใหญ่ บวกกับการลักลอบล่าสัตว์ที่ยังมีในพื้นที่ ส่งผลให้เสือโคร่งจู่ๆ ก็หมดไปจากเขาใหญ่อย่างปัจจุบันทันด่วน

อย่างแถวๆ หนองขิง ซึ่งปัจจุบันเป็นพื้นที่สังหารสำคัญของฝูงหมาในเขาใหญ่ ผมยังเห็นรอยตีนเสือโคร่งหล่อปูนปลาสเตอร์อยู่เลย รอยนี้ได้มาจากข้างๆ หนองขิงนี่เอง (เกิน 10 ปีมาแล้วนะ)

ทุกวันนี้ นักล่าที่จะมาทำหน้าที่ควบคุมประชากรและท้าทายสายพันธุ์กวางของเขาใหญ่ ก็เลยเหลือแต่หมาในเท่านั้น จะพึ่งเสือดาวก็ไม่ได้อีก ไม่ใช่เพราะเสือดาวขี้เกียจขี้คร้านหรอกนะ แต่เพราะป่าเขาใหญ่ไม่เคยมีเสือดาวนะสิ อิอิ

ไปอ่านข้อมูลเมืองนอก ก็พบว่าจริงๆ แล้ว มีความขัดแย้งถึงตายระหว่างหมาในกับเสือโคร่งและเสือดาว พวกเสือหากสบโอกาสก็จะฆ่าหมาในทิ้ง อย่างหมาในที่แตกจากฝูงใหญ่มาแค่ตัวสองตัวนี่ แค่เสือดาวตัวเดียวก็ “เอาอยู่”

เสือดาวเป็นนักฆ่าหมาในที่เอางานเอาการกว่าเสือโคร่ง ปฏิกิริยาของหมาในเวลาเห็นเสือดาวจึงรุนแรงกว่าที่แสดงกับเสือโคร่ง วิกิพีเดียว่างั้น

อย่างไรก็ดี หากหมาในรวมฝูงใหญ่ได้ แม้แต่เสือโคร่งก็อาจถูกล้อมสกรัมถึงตายได้เหมือนกัน เขาว่า ทางเดียวที่เสือโคร่งจะรอดตายจากฝูงหมาในได้ ต้องหันหลังเด้งเชือก เอ๊ย หันหลังพิงที่กำบัง แล้วปักหลักสู้ไม่ถอยสถานเดียว

หากตื่นกลัว พยายามจะใส่ตีนหมาวิ่งหนี จะไม่ค่อยมีโอกาสรอดจากเจ้าของตีนหมาตัวจริงเสียงจริง

ใจผมนั้น หวังว่าสักวันคงจะมีเสือโคร่งกลับคืนสู่ป่าเขาใหญ่ สิ่งนี้ก็น่าจะสอดคล้องกับความต้องการของพวกกวาง

เพราะการตายอย่างรวดเร็วด้วยคมเขี้ยวเสือโคร่ง ย่อมดีกว่าโดนกินทั้งเป็น อย่างที่พวกหมาในทำกับเหยื่อของมัน

นี่ถ้าคุยรู้ภาษา จะสัมภาษณ์กวางมายืนยันให้เลย 555