พ่อเอ็งเจ๋งโว้ย...

ระหว่างสนทนาอย่างออกรส ภูมิพัฒน์ โหสกุล หรือโฟล์ค วัย 14 ปี เดินเข้ามาหา “พ่อเก่ง” พอดี เราขออนุญาต สส.เก่ง คว้าตัวลูกมาถาม เก่งบอกเต็มที่ เลยยิงคำถามไปว่า รู้สึกอย่างไรที่พ่อโดนใบแดง? โฟล์คตอบด้วยสีหน้านิ่ง

“เฉยๆ ครับ ก็โดนกลั่นแกล้งธรรมดา”

เพื่อนในโรงเรียนถามบ้างไหมข่าวคุณพ่อ?... ก็มีธรรมดา แต่ไม่โกรธเขา เพราะเขาอยากรู้เฉยๆ

เคยถามคุณพ่อไหมเวลามีข่าวไม่ดีแล้วขึ้นหน้า 1 ทายาทเก่งตอบ

“เคยถามว่าข่าวนี้ออกมาอย่างไร เกิดตอนไหน จริงหรือเปล่า... พอได้คำตอบ ก็โล่งขึ้น...ก็คงเป็นกำลังใจให้ได้อย่างเดียว ก็เคยบอกให้พ่อสู้ๆ”

พ่อเก่งเสริมว่า มีลูก 2 คน คนโตเรียนสวนกุหลาบนนท์ คนเล็ก น้องเฟรชชี่ เรียนเซนฟรังฯ เป็นลูกที่น่ารัก อ่อนน้อม ภูมิใจมาก เพราะเขาไปกับเราในวันเสาร์อาทิตย์ด้วย จึงเห็นพฤติกรรมเราตอนลงพื้นที่ตลอดว่า ประชาชนรักเรา

“เขาเป็นเด็กอ่อนน้อม ทุกคนเมตตาเขา และจะมีคนโทร.มาชมไม่ขาดสายว่าลูกชายสัมมาคารวะดี เพราะเราสอนลูกเสมอโดยเขียนติดหน้าห้องนอนเป็นประจำว่า เด็กดี ต้องมีวินัย อ่อนน้อม เข้มแข็ง อดทน ซื่อสัตย์ กตัญญู จากพ่อท่องจำให้ขึ้นใจ”

เราถามลูกต่อว่า เครียดไหมเวลาพ่อตกเป็นข่าว? “ถ้าเกิดจริงก็ยอมรับ ถ้าไม่จริงก็ต้องสู้”

แล้วอยากตามรอยคุณพ่อเป็น สส.ไหม? โฟล์คตอบไม่ทิ้งเชื้อนักการเมือง “อ่อ...ก็ยังไม่แน่นอนครับ”

เก่งแทรกขึ้นมาว่า ก่อนออกจากบ้านหรือก่อนนอน เขาจะมากอด หอมแก้มซ้ายขวาทั้งพ่อแม่และย่าทุกวัน มีความสุขมากครับ ชีวิตของผมทุกอย่างมีความสุข เพราะเราคาดหวังว่าลูกเราจะได้สิ่งดี ห่างไกลยาเสพติดมีการศึกษา ก็จบแล้ว

“วันนี้ที่ผมทำอะไรไปก็เพื่อลูกๆ คนอื่นจะได้บอกว่า อ๋อ...นี่ลูกไอ้เก่งเหรอ พ่อมึงเจ๋งโว้ย แค่นี้ผมก็พอแล้ว” พ่อเก่งกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือจนเรารู้สึกได้