โธ่ ไอ้มุ

หลังจากผมรับเลี้ยงแมวจร “โอลีน” เป็นเพื่อนซี้ได้ไม่นานซอยละแวกบ้านผมก็ต้อนรับการปรากฏตัวของแมวตัวผู้สีขาวตัวหนึ่ง

โดย..ปริญญา ผดุงถิ่น

 ไม่รู้มันมาจากไหน จู่ๆ ก็โผล่มาเดินอาดๆ เป็นเจ้าซอยอย่างฉับพลันทันที

มองจากไกลๆ มันเป็นแมวที่ดูสง่าทีเดียว หน้าบานใหญ่ดุดัน เรือนร่างล่ำสัน กล้ามเป็นมัด หางขาวเฟื้อยไม่มีหักงอ แล้วขนทั่วตัวก็เป็นสีขาวปลอด ไม่มีสีอื่นเจอปน แม่ผมบอก...นี่มันเป็นแมวต้องตำราแมวพรหมชาติ เลี้ยงได้จะดีมาก 555

พร้อมกับมาดเท่ๆ มันก็มีรัศมีความร้ายกาจเปล่งประกายออกมา โดยเฉพาะใครที่ขับรถตอนกลางคืน แสงไฟหน้ารถจะสะท้อนตาแมวขาวตัวนี้เป็นสีแดงดั่งเลือด เพื่อสถาปนาอาณาเขตของตัวแมวขาวตัวนี้ตามปราบแมวตัวผู้อื่นทุกตัวรอบๆ ไม่มีใครต่อกรมันได้ แม้แต่แมวเลี้ยงระบบปิด พอเจ้าของปล่อยออกมายืดเส้นยืดสายนอกบ้าน ก็โดนไอ้นี่ปรี่เข้าเล่นงาน แบบไม่ต้องขู่ท้าทายให้ชาวบ้านรำคาญ

เนื่องจากอาหารเม็ดหน้าบ้านผมอุดมสมบูรณ์ มันดึงดูดแมวขาวเจ้าซอยตัวนี้ให้เข้ามาย่องกินด้วย ตอนแรกผมก็ใช้ปืนอัดลมกระสุนพลาสติกยิงไล่กระเจิง แต่ตอนหลัง อืม...มันก็น่าลองเหมือนกัน จะเอาแมวพรหมชาติจอมโหดตัวนี้มาเลี้ยง ผมเลยจัดอาหารให้อย่างจงใจ เริ่มจากร่อนให้มันเก็บกินนอกบ้านทีละเม็ด ในที่สุดก็พัฒนาถึงขั้นเอื้อมมือจับตัวได้ และก็ใส่ปลอกคอได้ เย้!

ผมตั้งชื่อมันว่า ไอ้มุ จากใบหน้ามู่ทู่ดุๆ ของมัน พร้อมด้วยนิสัยมุทะลุ ท้าตีท้าต่อยกับแมวไม่เลือกหน้า เมื่อได้สัมผัสใกล้ชิดไอ้มุมันต่างจากแมวโอลีนที่ตัวนุ่มนิ่มมากมาย ไอ้มุตัวแข็งปึ้ก หน้ามู่ๆ ที่ใครดูว่าดุร้ายนั้น เมื่อจับหน้ามันมาจ้องใกล้ๆ ผมพบว่าไอ้มุเป็นแมวหน้าตาน่ารักมากๆ แล้วมันก็เลือกแนวทางเดียวกับโอลีน ดึกๆ ที่ผมขับรถกลับถึงบ้าน ไอ้มุจะมารอต้อนรับด้วย แล้วพันแข้งพันขาซะยิ่งกว่าโอลีน โอลีนก็ออกอาการไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด มักปรี่เข้าตบไอ้มุผัวะๆ ต่อหน้าต่อตาผม ไอ้มุก็ก้มหน้ายอมให้ตบซะงั้น คงมาแนวเจียมตัวเจียมใจ (แต่ลับหลังผม เห็นไอ้มุวิ่งไล่โอลีนจนวิ่งหนีกระเจิงบ่อยๆ)

ประสาแมวนักบู๊ ขนสีขาวของมันมอมแมมมาก ผมเลย “อาบน้ำ” ให้ด้วยทิชชูเปียกแทบทุกวัน

วันหนึ่งไอ้มุหายหน้าไป จากวันเดียวเป็น 2 วัน 3 วัน จนเกิน 7 วัน ก็ไม่กลับมา หรือมันจะย้ายอาณาเขตแล้ว? ผมคิดทางบวก กระทั่งคนกวาดถนนมาแจ้งให้ทราบไปเจอซากแมวใหญ่สีขาวเน่าตายในบ้านร้างแถวนั้น จัดการฝังไปเรียบร้อย

วิถีของแมวจรเป็นเช่นนี้ มักจะหายไปเฉยๆ จากไปตลอดกาลแบบไม่ให้ร่ำลา