"โอ๊ค" ติง "มีชัย" ถ้าเลี่ยงอยู่ใต้กฎหมายที่ตัวเองเขียน ชาติจะเดินอย่างไร

ลูกชายทักษิณโพสต์ถึง มีชัย-ถ้าคนเขียนกฎหมายเลี่ยงอยู่ใต้กฏหมายที่ร่างขึ้นมา ประเทศจะเดินหน้าต่อยังไง

เมื่อวันที่ 19 พ.ย.  นายพานทองแท้ ชินวัตร หรือ โอ๊ค ลูกชายนายทักษิณ อดีตนายกรัฐมนตรี โพสต์ภาพข่าวที่ นายมีชัย ฤชุพันธุ์ อดีตประธานคณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญ (กรธ.) ได้ลาออกจากตำแหน่งนายกสภามหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ พร้อมข้อความว่า “ประเทศไทยจะเดินหน้าต่อไปอย่างไร เมื่อคนเขียนกฎหมาย เลี่ยงที่จะอยู่ภายใต้กฏหมายที่ตัวเองเขียน

คนร่างกฎหมายก็เปรียบเสมือนเชฟปรุงอาหาร ที่ในเมื่อตัวเองยืนยันว่าอาหารที่ปรุงเองกับมือนั้นมีรสชาติกลมกล่อมและไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ หรือกินแล้วไม่ตาย ตัวเองก็สมควรจะกล้ากินอาหารนั้นเป็นตัวอย่างเพื่อให้ลูกค้าทั้งประเทศเชื่อมั่น และกล้าที่จะฝากท้องฝากสุขภาพไว้ด้วย

แต่ถ้าตัวพ่อครัวเองยังไม่กล้ากิน จนถึงขั้นยอมลาออกหนีกันหมดทั้งครัวแบบนี้ ลูกค้าทั้งหลายจะยังคงต้องให้ความไว้วางใจ ยอมที่จะกลืนกินมันเข้าไปอีกหรือ..?

นี่เราพูดถึงอาหารแค่จานเดียว ซึ่งก็คือกฎหมายลูกแค่ฉบับเดียวนะ แต่อาหารทั้งหมดที่พ่อครัวคณะนี้ปรุงทิ้งไว้ คือกฎหมายแม่ทั้งฉบับ ประกอบกับกฎหมายฉบับอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน ตลอด 4 ปีครึ่งที่ฉีกรัฐธรรมนูญฉบับเดิมมา พ่อครัวใหญ่คนเดิมกับคณะมือกฎหมายเดิมๆร่างไว้เรียบ น่าจะมีเป็นหลักร้อยฉบับ ที่เขียนเอาไว้เสร็จเรียบร้อยจนพร้อมเสริฟขึ้นโต๊ะทั้งหมดแล้ว

นายพานทองแท้ ระบุอีกว่า ว่ากันว่างบประมาณที่ใช้ในการออกกฎหมายทั้งหมดนี้เป็นค่าเงินเดือน เบี้ยเลี้ยง เบี้ยประชุม ดูงาน ผ่านกฎหมายฯลฯ ไม่ใช่แค่หลักพันล้านบาท จริงเท็จแค่ไหนไม่รู้เดี๋ยวสื่อต่างคงจะสืบกันมาให้ดู ไม่มีใครรู้ว่า 4 ปีที่ผ่านมา พ่อครัวแต่ละคนมีเงินเพิ่มขึ้นเยอะขนาดไหน เพราะเขาไม่เคยเปิดเผยให้เรารู้ ไม่มีใครรู้เหตุผลว่าเหตุใดจึงไม่กล้าโชว์ทรัพย์สิน? หรือว่ามีเหตุผลอื่นใดนอกเหนือจากนี้กันแน่? จึงต้องยอมเสียหน้ายอมลาออกจากตำแหน่งพร้อมๆกัน แบบหัวซุกหัวซุนขนาดนี้

กฎหมายอาบยาพิษ ก็เหมือนกับการนำปลาปักเป้า(ฟุกุ) มาปรุงเป็นอาหารนั่นแหละครับ จะแน่ใจว่าพิษสงที่มีไม่ทำร้ายผู้บริโภค ก็ต่อเมื่อพ่อครัวกล้าที่จะพิสูจน์ ด้วยการหยิบชิ้นแรกขึ้นมากินโชว์ ให้ดูเป็นตัวอย่าง เรื่องนี้ทำให้นึกถึงตอนที่คุณพ่อพาไปกินปลาฟุกุ ถ้าตอนทำเสร็จแล้วนำมาเสริฟ เราลองให้พ่อครัวกินให้ดู ปรากฏว่าพ่อครัววิ่งหนีออกจากร้านกันหมด ไม่ยอมชิมกันสักคน ถ้าผมหยิบใส่ปากเข้าไปแล้ว ก็คงจะ “ถุยทิ้ง” หรือถ้าเผลอกลืนเข้าไปแล้ว คงต้องล้วงคอสำรอกออกมาให้หมด หรือว่าเหตุการณ์นี้ เหมือนกับที่คุณพ่อผมเคยพูดไว้ “ต้นไม้พิษ ผลของมันจะแลดูน่ากินอย่างไร ก็ยังคงเป็นผลไม้พิษด้วยเสมอ”