แพ้ชะตา แต่ไม่แพ้ตัวเอง! “แม็ก-จิรพัฒน์” ป.2 ยอดกตัญญูเตะตะกร้อเลี้ยงยายและน้อง

เรื่อง : รัชพล ธนศุทธิสกุล

ภาพ : ปัณณธร แจ้งประโคน,อมรเทพ โชติเฉลิมพงษ์

ในวัยตอน 4 ขวบหลายๆ คนวันๆ ก็มักจะสนุกอยู่กับดูการ์ตูน ไม่ก็เพลิดเพลินเล่นตุ๊กตา

ขณะที่ในวัย 8 ขวบ เด็กๆ จำนวนมากก็สาละวนโฟกัสที่จะสนุกสนานกับการเล่นกับเพื่อนๆ ในทุกๆ วัน

ทว่านั้นไม่ใช่กับ “ด.ช.จิรพัฒน์ วงค์สงฆ์” หรือ “น้องแม็ก” เด็กนักเรียนชั้นป.2 โรงเรียนวัดคงษา (ประชา-รัฐอุปถัมภ์) ทุกๆ เช้าหัวใจของเด็กน้อยคนนี้จดจ่ออยู่ที่ลูกสานกลมๆ ที่เรียกว่า ‘ตะกร้อ’ เพื่อหารายได้และเพื่อในอนาคตข้างหน้าจะได้เป็น ‘นักเซปักตะกร้อทีมชาติ’ ให้ยายและน้องๆ ตัวเล็ก 2 คนมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

ทุกลูกที่ฟาดคือความสุขของครอบครัว

กำเนิดนักตะกร้อจิ๋วมหัศจรรย์แห่งอยุธยา

จุดเริ่มต้นของการเป็นนักเซปักตะกร้อของเจ้าหนูจอมอึด “แม็ก-ด.ช.จิรพัฒน์ วงค์สงฆ์” เกิดขึ้นมาจากเมื่อช่วงที่เจ้าหนูน้อยกำลังอยู่ในวัย 4 ขวบเรียนชั้นอนุบาล1 โดยทางโรงเรียนวัดคงษา (ประชา-รัฐอุปถัมภ์) ได้มีการเข้าร่วมแข่งขันการแข่งตะกร้อเยาวชนระดับประเทศ โค้ชผู้ดูแลจึงให้นักกีฬาที่เข้าร่วมแข่งขันซ้อมเช้า ซ้อมกลางวัน ซ้อมเย็น นั้นจึงทำให้เด็กน้อยในวัยกระเตาะที่อยากรู้อยากลองตามประสาตื่นตาตื่นใจจนก่อเป็นความอยากลองอยากรู้

“ผมรู้จักตะกร้อตั้งแต่อายุ 4ขวบครับ” เจ้าหนูยอดนักตะกร้อเล่าด้วยความเขินอาย นั้นเพราะในช่วงหลังที่ได้รู้จักคำว่า ‘ตะกร้อ’ หนูน้อยก็ไม่ได้แค่เฝ้ามองดูเท่านั้น ทุกๆ ช่วงเวลาพักกลางวันที่เพื่อนๆ นอนหลับ เจ้าหนูแม็กจะตาสว่างและแอบย่องออกจากห้องมาคว้าลูกตะกร้อมาจับเล่นตลอดจนบรรดาครูและยายต้องปวดเศียรเวียนเกล้ากับพฤติกรรม

“ผอ.เขาก็บอกว่าแม็กต้องนอนนะ เป็นเด็กจะเล่นไม่ได้ มันก็กลับเข้าไปทำเป็นนอน แต่พอครูเผลอแม็กมันก็วิ่งออกมาอีก” ยายของน้องแม็กเผยความรักที่มีต่อตะกร้อของหลานชายคนเก่ง

เมื่อห้ามไม่ได้ก็ต้องให้ได้ลองเล่นเพราะนิสัยเด็กๆ อาจจะแค่อยากรู้แต่พอได้ลองแล้วก็เบื่อตามวัย ยิ่งเป็นเด็กชั้นอนุบาลอายุ 4 ขวบยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่ใครคิดว่าเจ้าหนูแม็กจะตั้งใจและมุมานะจริงจัง

“หากอยากจะเล่นต้องเดาะตะกร้อให้ได้ 3 ที ใน7วัน ผมก็ตั้งเงื่อนไขไปเพราะ ผมก็คิดว่าเด็กระดับอนุบาลจะมาเล่นอะไรได้ ตะกร้อมันยังไม่ใช่วัยของเขา” โค้ชระบุ

เรื่องเงียบหายไปหลังเงื่อนไขจนกระทั่งในเช้ารุ่งของวันที่ 7 เจ้าหนูแม็กก็มาพร้อมกับลูกตะกร้อและเดาะโชว์ได้ครบจำนวนที่สั่งจากนั้นก็ฉีกยิ้มพูดกับโค้ชว่า “จะให้ผมทำอะไรอีกครับ”  

“ผมก็ยังดูเขาต่อ สั่งเพิ่มการเดาะเป็น 5 ที เป็น 7 ที เขาก็ทำได้ ก็เริ่มเอะใจแล้วไอ้เด็กคนนี้มันเอาเรื่อง (ยิ้ม) ทีนี้ก็เลยให้เดาะข้างเท้าที่ไม่ถนัดคือข้างซ้าย ก็ทำให้อีก ให้เดาะสลับซ้าย-ขวา เจ้าแม็กก็ทำได้อีก  

“ผมก็ไปแจ้งผอ.และก็รับแม็กมาในทีมสอนเบสิคพื้นฐานแบบเดียวกับรุ่นพี่เขาที่แก่กว่า5-6 ปี ในระหว่างที่สอนผมก็ค่อยๆ ได้เห็นความตั้งใจของเขา แม็กเป็นเด็กที่มีความมุมานะ เด็กโตๆยังมีการหลบหลีก เด็กคนนี้พอถึงเรียกมาทันที และการที่เขาเป็นแบบนี้มันทำให้ผมเป็นโค้ชมาตก 20 ปี ไม่เคยเจอเด็กมหัศจรรย์แบบแม็กเลย เล่นได้หมดทุกตำแหน่ง

“ทีนี้จากตัวสำรองก็ขยับมาเป็นตัวหลักเพราะความอึด ความคงทน ความเก่ง เขาอายุ 8 ขวบตอนนี้เขาเตะแข่งกับรุ่นพี่อายุ 11-12 ปีที่ไปในรายการต่อมาเขาทำได้ เล่นได้ ไม่กลัว เป็นตัวช่วยพาได้แชมป์  ตอนนี้ฝีเท้าเขาหาตัวจับยาก น่าจะอยู่เบอร์ต้นๆ ของประเทศเลยล่ะครับ”

ติดปีกให้ครอบครัวด้วยฝัน

นักตะกร้อสังกัดกองทัพอากาศ

จากความสนุกกลายเป็นความชอบแม้ว่าการซ้อมของโค้ชจะหนักใช้เวลาถึงกว่าเกือบ 4 ชั่วโมง ในแต่ละวันของช่วงเย็น แต่แม็กก็ไม่ย่อท้อ ไม่สนใจเพื่อนๆ จะไปเล่นสนุกแต่เข้าต้องมาซ้อมตะกร้อ นั้นก็เพราะแม็กวางอนาคตในวงการลูกสานไว้ที่การเป็นนักเตะตะกร้อระดับประเทศสังกัดกองทัพอากาศ เพื่อจะได้ดูแลยายและน้องๆ อีกสองคนให้มีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าตอนนี้ที่กับข้าว 2 อย่างต้องล้อมวง 4 คนแบ่งกันกิน

“ถ้าเกิดพอไปเตะอะไรมา จะได้เงินรางวัลอะไรมาแม็กจะกลับไปให้ยาย เพื่อจะเอาไปซื้อนมให้น้องซื้อแพมเพิร์สให้น้อง พอได้เงินมาต้องนึกถึงยายก่อนเลย แม้กระทั่งให้ขนม ให้อะไรเนี่ยแม็กจะไม่กินที่โรงเรียนจะใส่กระเป๋า เดี๋ยวกลับไปกินบ้าน คือจะไปกินกับยาย กินกับน้อง” โค้ชเผยถึงความกตัญญูของแม็กที่เป็นอีกแรงผลักดันหนึ่งของเขาที่ทุ่มเทแรงกายให้กับตะกร้อแบบไม่เหนื่อย ไม่ลดละ จนเกิดเป็นความเอ็นดูของเหล่าบรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ให้การสนับสนุนเป็นประจำ

“ได้รางวัลก็วิ่งมาบอกเรียกยายบ้าง แม่ใหญ่บ้าง อะตังค์พร้อมกับยื่นซองปิดผนึกอย่างดี ล่าสุดเมื่องวดที่แล้วมีการเดาะและเตะตะกร้อโชว์มีเงินถึง 3,000 บาท ก็เอามาให้ไม่มีเก็บเองสักครั้งเดียว

“เราเลี้ยงมาเราก็รักและยิ่งรักขึ้นไปอีกเพราะเขาเป็นเด็กกตัญญู เป็นเด็กดี รักน้อง บอกตลอดแม่ใหญ่ถ้าหนูได้ตังค์มา หนูจะซื้อแพมเพิร์ส  หนูจะซื้อนมให้น้อง ซื้ออะไรอย่างนี้ มันก็จะพูดอย่างเงี้ยตลอด

“เขาฝันว่าอยากเป็นนักตะกร้อทหารอากาศ เราก็อยากจะให้เขาได้เป็นอย่างที่เขาฝัน เราก็จะเลี้ยงและดูแลเขาให้ดีที่สุด ให้เขาได้ไปถึงในสิ่งที่เขาฝัน ที่เขาอยากจะเป็น” คุณยายกล่าวทิ้งท้าย

และนี่ก็คือเรื่องราวของนักตะกร้อจิ๋วที่ไม่เพียงฝีเท้าฉกาจฉกรรจ์เท่านั้น แต่หัวใจของหนูน้อยคนนี้ยังเปี่ยมไปด้วยความกตัญญูกตเวทิตาและความมุ่งมั่นที่ต่อให้ฟ้าสร้างโอกาสให้น้อยกว่าคนอื่นๆ แต่ก็ไม่ยอมแพ้เลือกที่จะลิขิตและทำมันขึ้นด้วย 2 แขนและ 2 ขาตัวเอง