โดราเอมอนไซไฟ ดีต่อใจเหมาะกับเด็ก

โดย...เพรงเทพ

ความเป็นอมตะที่อยู่เหนือกาลเวลาของการ์ตูนโดราเอมอน โดยเฉพาะผู้คนและเด็กๆ ที่เติบโตผ่านรุ่นต่อรุ่นใน 40 ปีหลังที่ผ่านมา ทั้งในญี่ปุ่นเอง และเอเชียที่เป็นฐานใหญ่ที่สุด ก่อนจะขยับขยายไปทั่วโลก

ในแต่ละปีเป็นธรรมเนียมปฏิบัติ จะมีภาพยนตร์การ์ตูนหรือแอนิเมะโดราเอมอนออกมาปีละเรื่อง โดยสลับกันระหว่างการนำภาพยนตร์โดราเอมอนที่เคยทำมาแล้วมาทำใหม่หรือรีเมกให้ดูมีความร่วมสมัยมากขึ้น แต่ยังเคารพและคงโครงเรื่องไว้อย่างเคร่งครัดครบถ้วน กับภาพยนตร์ที่เป็นโดราเอมอนที่สร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ตามยุคสมัยอย่างแท้จริง

ตรงนี้เป็นความชาญฉลาดที่จะรักษาฐานคนดูที่เติบโตขึ้นไปในแต่ละรุ่นและเชื่อมโยงพวกเขากับเด็กๆ รุ่นใหม่ที่เติบโตขึ้นมารุ่นหลังให้เป็นกลุ่มก้อนอย่างไม่แยกไปไหน

“Doraemon: Nobita and the Birth of Japan” (โดราเอมอน เดอะมูฟวี่ ตอนโนบิตะกำเนิดประเทศญี่ปุ่น) เป็นภาพยนตร์แอนิเมะโดราเอมอน ตอนที่ 36 หมายความว่ามีภาพยนตร์ของโดราเอมอนมาแล้วถึง 35 เรื่อง จากจุดนี้แสดงให้เห็นถึงความคงเส้นคงวาของการเป็นไอคอนของยุคสมัยที่ไม่มีวันเสื่อมความนิยมลงไป

ดูได้จากการที่ภาพยนตร์เรื่องนี้กวาดรายได้ในญี่ปุ่นไปถึง 4,070 ล้านเยน

อย่างที่ว่าสำหรับผู้ใหญ่ การชมโดราเอมอนคือการย้อนและรำลึกไปถึงวันชื่นคืนสุขอย่างอิ่มเอมใจและไม่คาดหวังอะไรมาก เพราะรู้ทิศรู้ทางรู้ทันกันอยู่ในระดับหนึ่งที่พอจะคาดเดาได้

สำหรับเด็กๆ รุ่นใหม่ ความครบเครื่องของโดราเอมอนในการวางโครงเรื่อง (ภาคนี้รีเมกจากตอนเดิมที่มีชื่อว่า โดราเอมอน ตอน ท่องแดนญี่ปุ่นโบราณ เข้าฉายที่ญี่ปุ่นเมื่อปี 2532) ที่เด่นชัดในการต่อสู้ระหว่างธรรมะกับอธรรม หรือความดีกับความชั่ว ด้านสว่างและด้านมืด ซึ่งไม่ยากต่อการทำความเข้าใจได้ในทันที

การ์ตูน 2D ตามขนบที่มีสีสันสดใส ภาพสวย คมชัด แอ็กชั่นต่างๆ ลื่นไหล องค์ประกอบการเดินเรื่องจังหวะจะโคนทุกอย่าง ตั้งแต่เปิดเรื่องจนจบเรื่องนั้นวางไว้อย่างเหมาะเจาะ เพลิดเพลินในการติดตาม ถ้าเป็นเส้นกราฟของอารมณ์คนดูก็ค่อยๆ ไต่ไปเรื่อยๆ ช่วงครึ่งเรื่องแรกก็มีขึ้นลงเพื่อปูเรื่องราวให้เข้าที่

พอถึงช่วงหลังที่เป็นการผจญภัยต่อสู้อย่างเต็มที่กราฟจะพุ่งสูงไปจนถึงจุดสูงสุดของเรื่องแล้วจบลงในห้วงอารมณ์ของความสุขและดีงาม โลกหลุดพ้นจากหายนะจากเงื้อมมือจอมมารที่ชั่วร้ายอย่างสวยงาม

ลูกเล่นทั้งเครื่องมือและอุปกรณ์วิเศษจากศตวรรษที่ 22 ของโดราเอมอนนั้น เป็นเครื่องหมายทางการค้าในไอเดียสร้างสรรค์ล้ำยุคที่เป็นเครื่องหมายการค้าในการตรึงคนดูอยู่แล้ว

ยังมีมุมของคนรักสัตว์เลี้ยงเสริมเข้ามาอย่างทรงพลัง สัตว์วิเศษ 3 ชนิด เปก้า-เปกาซัส  กุริ-กริฟฟิน และ ดราโก้-มังกร ซึ่งโนบิตะสร้างขึ้นมา เป็นความผูกพันที่วางไว้อย่างแนบเนียน

27 ปี ไม่ได้ยาวนานมากมายในการหยิบเอาโดราเอมอนในอดีตมาทำใหม่ โดยเฉพาะในเรื่องของมิตรภาพระหว่างเพื่อน และมนุษย์ที่แตกต่างออกไป การสานต่ออุดมการณ์ของผู้ก่อกำเนิดโดราเอมอน ฟุจิโกะ เอฟ. ฟุจิโอะ และเต็มไปด้วยความแพรวพราวของการเล่าเรื่องที่ยังใส่ความไร้เดียงสาแบบเด็กๆ ไว้ครบถ้วน

ประเด็นเริ่มต้นของเรื่องราวคือ โนบิตะต้องการหนีออกจากบ้าน เนื่องจากทำข้อสอบได้แย่และถูกแม่ด่า ส่วนคนอื่นๆ ในก๊วนที่เป็นเพื่อนกันไม่ว่า ชิซูกะ ซูเนะโอะ ไจแอนต์ ก็มีปัญหาในบ้านไปต่างคนต่างเรื่องราวที่ไม่พอใจบรรดาพ่อแม่ของตัวเอง

นี่คือเหลี่ยมมุมของการซ่อนประเด็นของครอบครัวไว้อย่างแนบเนียนให้ผู้ปกครองได้ฉุกคิด และนี่คือเสน่ห์ของการ์ตูนโดราเอมอนที่เป็นอมตะ

ดูจบก็เตรียมตัวดูภาคต่อไปกันอีกอย่างมิรู้เบื่อ