ดนตรี ชีวิต โอเอซิส

โดย...แหนง-ดู

บอกก่อนเลยว่า ผู้เขียนสถาปนาตัวเองเป็นแฟนคลับเบอร์สุดของ เบลอร์ ซึ่งยืนอยู่ตรงข้ามกับ โอเอซิส มาตั้งแต่เมื่อกว่า 20 ปีที่แล้ว แต่ ณ จุดหนึ่งระหว่างนั้น เราก็ได้พบว่า งานเพลงของ 2 พี่นั้นก็ดี อีกทั้งในความเกรียนของทั้งคู่ก็มีความน่าเอ็นดูซุกซ่อนอยู่ (บ้าง) ทำให้เวลาซึ่งเราใช้ไปกับหนังเรื่องนี้จึงบันเทิงอยู่ไม่น้อย

Oasis: Supersonic สารคดีโดย แม็ท ไวท์ครอสส์ ผู้กำกับหนุ่มชาวอังกฤษซึ่งเคยแสดงฝีมือใน The Road to Guantanamo (2006) และ Sex & Drugs & Rock & Roll (2010) โดยเรื่องแรกนั้นเป็นสารคดีการเมืองอันเยี่ยมยอดจนคว้ารางวัลหมีเงินจากเทศกาลหนังเบอร์ลินและรางวัลอินดิเพนเดนต์สปิริตมาครองได้ ส่วนเรื่องหลังเป็นหนังชีวประวัติของ เอียน ดูรี หนึ่งในผู้สร้างพังก์ร็อกในปี 1970 เขายังผ่านประสบการณ์ทำซีรี่ส์สำหรับโทรทัศน์และมิวสิควิดีโอหลายชิ้น ส่วนทีมโปรดิวเซอร์นั้นก็เป็นทีมเดียวกับที่ทำ Amy และ Senna ด้วยโปรไฟล์ทีมนี้ก็เรียกความสนใจได้แล้ว ยิ่งได้รู้ว่าสารคดีเรื่องนี้ได้รับความร่วมมือจากคนต้นเรื่องอย่าง เลียม-โนล กัลลาเกอร์ อย่างดีแล้ว หนังก็ยิ่งน่าดูเข้าไปอีก

เล่าเรื่องราวของ โอเอซิส วงดนตรีร็อกสัญชาติอังกฤษ ผู้เป็นไอคอนแห่งทศวรรษ 1990 โดยเล่าเรื่องราวตั้งแต่การก่อร่างสร้างวงไปจนถึงการแสดงที่ เน็บเวิร์ธ พาร์ค ในปี 1996 ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตยิ่งใหญ่ที่จัดขึ้น 2 รอบ โดยแต่ละรอบมีคนดูมากถึง 125,000 คน ส่วนชื่อเรื่องนั้นได้มาจากชื่อซิงเกิ้ลแรกของวง ซึ่งรวมอยู่ใน Definitely Maybe อัลบั้มเปิดตัวของ โอเอซิส ในปี 1994 ด้วย

หนังนำเสนอให้เห็นมุมหนึ่งของโลกร็อกแอนด์โรลล์ ซึ่งหมุนไปอย่างรวดเร็ว และอลหม่าน! มีภาพคอนเสิร์ตและการสัมภาษณ์แบบตรงไปตรงมา รวมทั้งสิ่งที่เกิดขึ้นหลังเวที เมื่อพี่น้องแทบจะฆ่ากันตายให้ได้ดู หนังให้พลังรุนแรงพอๆ กับอีโก้ของ เลียม และ โนล หนังให้คำตอบบางอย่างที่เราเคยตั้งคำถามกับวงโอเอซิส แต่ก็ไม่ทั้งหมด ถ้าหากเรื่องราวก่อนหรือหลังเหตุการณ์ที่นำเสนอในหนังถูกเสริมเพิ่มเข้าไปอีก น่าจะทำให้เราเห็นภาพของ โอเอซิส ที่กว้างและลึกกว่านี้ 

อย่างที่บอกว่า สารคดีเรื่องนี้ได้รับความร่วมมือจากคนต้นเรื่องอย่าง เลียม-โนล กัลลาเกอร์ เป็นอย่างดี ทำให้มีคลิปวิดีโอและภาพถ่ายหาดูยากรวมอยู่ในหนังด้วย ส่วนเพลงของ โอเอซิส นั้นมีให้ได้ยินได้ฟังในหนังมากมายชนิดที่ว่าแฟนๆ ของวงคงจะสาสมใจกับการร้องตามไปด้วย ประหนึ่งอยู่ในคอนเสิร์ตทีเดียว

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีข่าว (ลือหรือเปล่าไม่แน่ใจ) ออกมาว่า กว่างานชิ้นนี้จะสำเร็จเสร็จสิ้น ทีมผู้สร้างก็แทบจะคลั่งตายด้วยความเกรียนของ 2 หนุ่ม เมื่อหนังเสร็จและเปิดฉายรอบพรีเมียร์ที่ลอนดอน เลียม ก็โมโหสุดๆ จึงระบายอารมณ์ผ่านทางทวิตเตอร์ว่า งานนี้ต้องจัดที่แมนเชสเตอร์สิ เพราะว่าโอเอซิสเกิดที่นั่น!

Oasis: Supersonic อาจจะไม่ได้ทำให้เรารัก โอเอซิส มากขึ้น (ha) และหนังเรื่องนี้อาจจะไม่หมดจดงดงามสมบูรณ์แบบ (ก็คงเหมือนกับดนตรีร็อกแอนด์โรลล์นั่นล่ะ) แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ดูสนุก ได้พลัง และเพลิดเพลินดีที่ได้ย้อนกลับไปสู่ทศวรรษ 1990

และสุดท้าย ... ต้องบอกไหมว่า ยังรัก เบลอร์ เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนใจ (haha)