ฮีโร่น้อยผจญภัย ตามหาสายพิณที่หายไป

โดย...แหนง-ดู

หลังประสบความสำเร็จจาก Coraline (2009) ParaNorman (2012) และ The Boxtrolls (2014) ไลก้า สตูดิโอ ก็มาลุยต่อกับ Kubo and the Two Strings งานซึ่ง ทราวิส ไนท์ ประธานและซีอีโอไลก้า รับหน้าที่ผู้อำนวยการสร้างและผู้กำกับ อย่างหลังสุดนี้เป็นหน้าที่ใหม่ซึ่งเขาเพิ่งจะได้ลิ้มลองรสชาติ

การเป็นสตูดิโอเล็กๆ อายุน้อยๆ ในวงการแอนิเมชั่นนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทางเลือกของไลก้าคือ การทำในสิ่งที่แตกต่างออกไปจากงานของสตูดิโออื่นๆ ที่มาก่อน ด้วยปณิธานยิ่งใหญ่ เพื่อสร้างสรรค์งานที่เชิดชูศิลปะในการเล่าเรื่อง ให้เชื่อมโยงทุกคนบนโลก โดยมีความคิด ความรู้สึก และประสบการณ์ร่วมกัน นั่นเองจึงเกิดเป็น Kubo and the Two Strings

หนังพาคนดูเข้าสู่โลกพิศวง ด้วยการผจญภัยของเด็กชายคนหนึ่ง เพื่อเอาชีวิตรอด รวมทั้งปกป้องครอบครัว คูโบ้ (ให้เสียงพากย์โดย อาร์ต พาร์คินสัน จาก Game of Thrones และ Dracula Untold) หนูน้อยผู้เฉลียวฉลาดและจิตใจงดงาม เขากับแม่ใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมืองริมทะเล แต่เมื่อวิญญาณอาฆาตตามมารังควานทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป คูโบ้ต้องออกไปผจญภัยโดยมีลิง (ชาร์ลิซ เธอรอน) และด้วง (แมทธิว แม็คคอนาเฮย์) ร่วมเดินทาง

เพื่อครอบครัว คูโบ้ต้องค้นหาดาบ เสื้อเกราะ และหมวกนักรบ เพื่อไขปริศนาเรื่องซามูไรผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นพ่อ  ระหว่างนั้นคูโบ้ได้ประมือกับศัตรูที่น่ากลัว รวมถึง มูนคิง ผู้เต็มไปด้วยความอาฆาต (เรล์ฟ ไฟน์ส) และคู่แฝดปีศาจ (รูนีย์ มารา) เพื่อไขความลับของตำนาน และทำให้ครอบครัวกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

 

แอนิเมชั่นเรื่องนี้สะท้อนแรงบันดาลใจและอิทธิพลของญี่ปุ่นอย่างมาก ทั้งยังพยายามนำเสนอวัฒนธรรมและปรัชญาของญี่ปุ่นออกมาอย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะเป็น ศิลปะ ดนตรี มังงะ ซามูไร ฯลฯ ทั้งยังมีกลิ่นอายของมหากาพย์แฟนตาซี ตัว ทราวิส ไนท์ นั้น ได้รับอิทธิพลทางด้านภาพจากงานของ อะกิระ คุโระซะวะ ผู้กำกับชาวญี่ปุ่น รวมทั้งนักสร้างภาพยนตร์แอนิเมชั่นผู้เป็นตำนานอย่าง ฮายาโอะ มิยาซากิ

Kubo and the Two Strings เน้นการ "เล่าเรื่อง" อย่าง คูโบ้ นั้น เขาเติบโตมาโดยมีแม่เล่าเรื่องต่างๆ ในอดีตโดยเฉพาะชะตากรรมอันแสนเศร้าของพ่อผู้ล่วงลับให้ฟัง แล้ว คูโบ้ ก็กลายมาเป็นนักเล่านิทาน เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ โดยมีกระดาษและเครื่องสายซามิเซ็งเป็นเครื่องมืออันแสนอัศจรรย์

หนังพูดถึงปัจเจกที่เป็นสากล โดยมีเรื่องของครอบครัวและการเติบโตเป็นหัวใจ สำหรับ คูโบ้ แล้วเขาต้องเรียนรู้จักเข้าใจการสูญเสียและเจ็บปวด ต้องเยียวยารักษาหัวใจและความรู้สึก อีกหนึ่งสิ่งที่ช่วยทำให้เขาก้าวพ้นจากเด็กไปเป็นผู้ใหญ่คือ การให้อภัย

หนังของไลก้ายังคงไม่ขาดตัวละครหญิงที่แข็งแกร่ง อย่างในเรื่องนี้ก็มี ลิง ตัวละครที่มีสีสันไม่ด้อยไปกว่ากันคือ ด้วงซามูไร

ความพยายามในการสร้างสรรค์ที่กินเวลาเป็นปีๆ ให้ผลของงานอันน่าชื่นชม แอนิเมชั่นเรื่องนี้เต็มไปด้วยรายละเอียด เป็นงานที่ดูใหญ่ แพง และอลังการ โดยใช้เทคนิคสต็อปโมชั่นซึ่งมีมายาวนานเก่าแก่ ผสมผสานกับเทคโนโลยีใหม่ๆ ในยุคดิจิทัล สร้างสรรค์เป็นภาพอันสวยงาม ตื่นตา ตื่นเต้น เป็นความท้าทายสำหรับผู้สร้างอย่างมาก

 

ดนตรีประกอบโดย ดาริโอ มาริอาเนลลี และมีเพลง While My Guitar Gently Weeps เพลงของ จอร์จ แฮร์ริสัน ที่ เรจินา สเปคเตอร์ นำมาขับร้องใหม่ปรากฏในตอนจบ ดนตรีไพเราะจากเสียงของซามิเซ็ง เป็นเสน่ห์ดึงดูดใจอย่างมาก

แอนิเมชั่นเรื่องนี้ไม่ได้เหมาะเฉพาะกับเด็กๆ แต่ผู้ใหญ่ก็ดูได้ ดูแล้วอาจจะได้อะไรมากกว่าที่คิดไว้

Kubo and the Two Strings นับเป็นแอนิเมชั่นสดใหม่ที่ไม่เหมือนใคร เป็นประสบการณ์ที่คนดูหนังไม่ควรพลาด