พุทธมณฑล Bike Park

โดย...วิทยา เคหสุขเจริญ

ถ้าจะพูดถึงเส้นทางปั่นจักรยานของชาวกรุงเทพฯ แล้ว นาทีนี้ใครๆ ก็ต้องนึกถึงแต่ Sky Lane เส้นทางปั่นรอบสนามบินสุวรรณภูมิ ด้วยผิวทางที่เรียบกริบและระยะทางที่ยาวถึง 23.5 กม./รอบ ทำให้มีนักปั่นไปใช้บริการเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในวันหยุดสุดสัปดาห์น่าจะมีหลายพันคนต่อวัน ถือเป็นพระเอกในฝั่งตะวันออกของกรุงเทพฯ แต่ถ้าเราข้ามเมืองมาอีกฝั่งยังฟากตะวันตก นักปั่นย่านฝั่งธนฯ รวมไปถึงคนที่อยู่แถบนนทบุรี ปทุมธานี ไม่ใคร่จะมีใครถ่อไปถึง Sky Lane หรอก เพราะพวกเขามีสวนพุทธมณฑลให้ปั่นได้อย่างสะดวก ปลอดภัย ที่สำคัญร่มรื่นกว่ากันเยอะ

พุทธมณฑล เป็นสถานที่สำคัญทางพุทธศาสนา สร้างขึ้นเนื่องในโอกาสฉลองวาระกึ่งพุทธกาล พ.ศ. 2500 โดยมีเนื้อที่กว่า 2,500 ไร่ แต่กว่าจะสร้างเสร็จสมบูรณ์ก็ต้องรอถึงปี พ.ศ. 2525 ปัจจุบันเปิดเป็นสวนสาธารณะด้วยให้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชนในแถบตะวันตกของกรุงเทพฯ และจังหวัดใกล้เคียง

เส้นทางปั่นจักรยานในพุทธมณฑลมีหลายเส้นทางซึ่งมีรูปแบบที่ต่างกัน เส้นหลักเลยคือถนนโดยรอบภายในพุทธมณฑล เป็นถนนคอนกรีตสำหรับรถยนต์ ปั่นได้ทั้งเสือหมอบ เสือภูเขา จักรยานพับ Mini Velo และจักรยานทุกชนิด ระยะทางประมาณ 8 กม.

เส้นที่สอง คือถนนรอบนอกพุทธมณฑล ซึ่งจะเลียบไปกับคูน้ำที่ทำหน้าที่เป็นรั้วธรรมชาติของพุทธมณฑล ลักษณะเป็นรูปเกือกม้าหรือตัว U ถนนด้านทิศเหนือมีอุโมงค์ต้นไม้ที่ร่มรื่นมากๆ แต่ถนนบางช่วงอาจจะไม่ดีนัก ระยะทางประมาณ 6 กม. นักปั่นเจ้าถิ่นจะใช้วิธีปั่นไป-กลับย้อนทางเดิม ทำให้ไม่ต้องออกถนนใหญ่เลย และหากช่วงสายที่แดดเริ่มร้อนแรงแล้วก็จะปั่นแค่ถนนด้านทิศเหนือและทิศตะวันตกแล้วย้อนกลับเลย ซึ่งจะร่มรื่นตลอดทาง

เส้นที่สาม คือเส้นที่เราอยากจะนำเสนอในวันนี้ เป็นเส้นปั่นฝึกทักษะเสือภูเขาโดยเฉพาะ อยู่ภายในสวนฯ บริเวณสะพานข้ามเข้าสู่เวฬุวัน เส้นทางนี้เดิมชมรมจักรยานอักษะทำเอาไว้ ปัจจุบันได้นักปั่นขาประจำในสวนพุทธมณฑลนี่แหละช่วยกันดูแล โดยพื้นที่สวนป่าสองฝั่งของถนนจะมีแทรคเสือภูเขาที่เป็นทางคดเคี้ยวเลี้ยวลดไปตามช่องว่างระหว่างต้นไม้จำลองทางแบบ Single track ในธรรมชาติ แต่หากจะทำเป็นทางตรงยาวก็คงจะต้องใช้เนื้อที่กว้างมาก จึงเกิดเป็นทางคดเคี้ยว เลี้ยวไปมาหลายสิบโค้งให้ได้ใช้ฝึกทักษะ และด้วยทางคดเคี้ยวแบบนี้ทำให้สามารถทำเส้นทางได้เป็นระยะทางกว่า 5 กม. ภายในพื้นที่อันจำกัด

จุดเริ่มต้นของแทรคพุทธมณฑลจะอยู่บริเวณคอสะพาน เป็นทางไหลลงชันมุ่งสู่ป่าไผ่ ช่วงแรกทางจะค่อนข้างตรงยาวพับไปมาหลายทบและทางจะพาเราข้ามถนนไปสู่แทรคอีกฝั่ง ทางช่วงที่สองนี้จะเป็นทางโค้งวกไปวนมา แรกๆ อาจจะเข้าโค้งจนงง เดี๋ยวซ้ายเดี๋ยวขวา ขวาแล้วขวาอีก ฯลฯ ถ้ามาเร็วเกินไปก็จะไม่สามารถเข้าโค้งได้ ติดขัดไปหมด แต่เมื่อเริ่มชินทางและรู้ว่าต้องเตรียมเข้าโค้งยังไง การขี่จะเริ่มพลิ้วและต่อเนื่องยิ่งขึ้น

เมื่อข้ามถนนกลับมาสู่ทางช่วงที่สาม จะเป็นทางปั่นเลาะริมน้ำ และแน่นอน โค้งสิครับ เข้าโค้งกันจนเมื่อยเอว ทางช่วงนี้จะมีดีที่มีเนินสูงๆ ต่ำๆ ให้ฝึกการใช้เกียร์ด้วย ตลอดทางทั้งสามช่วงจะมีเนินหรือแลมป์เอาไว้ โดดแต่ก็มีทางเลี่ยงอยู่คู่กันเสมอ ซึ่งเนินโดดเหล่านี้นักปั่นที่อยากจะเล่นควรจะต้องมีทักษะที่ดีพอ เพราะอาจเกิดอันตรายได้

เคล็ดไม่ลับสำหรับการปั่นจักรยานเข้าโค้ง นั้นคือการวางตำแหน่งร่างกาย โค้งที่แคบต้องอาศัยการเอี้ยวตัวช่วย โดยให้ศีรษะของเราอยู่ตรงกับด้านหลังของล้อหน้าเสมอ เท่ากับว่าโค้งซ้าย-เอี้ยวตัวไปทางขวา โค้งขวา-เอี้ยวตัวไปทางซ้าย ถ้าโค้งยิ่งแคบก็ยิ่งต้องเอี้ยวตัวมาก เป็นที่มาของคำว่า “เข้าโค้งจนเมื่อยเอว” นั่นเอง

หากเป็นการเข้าโค้งกว้างด้วยความเร็ว ให้วางเท้าด้านนอกโค้งในตำแหน่งต่ำที่สุดและออกแรงกดบันไดด้านนอกโค้งไว้ จะช่วยให้เข้าโค้งได้ด้วยความเร็ว ปัญหาคือไม่ว่าวิธีไหนก็ต้องมีการเตรียมการก่อนเข้าโค้ง ฉะนั้นเราต้องรู้จักหรือชินทางเสียก่อน รอบแรกๆ อาจจะช้านิดหนึ่งแต่รอบต่อๆ ไปจะเริ่มคล่องและจากนี้ไปความสนุกจะมาเยือน