เรียนรู้คู่กิจกรรม ชนิตา วุฒิเลิศเดชา

การเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยอาจจะยาก-ง่ายต่างกัน แต่ถ้าได้เข้ามาแล้วต้องทำเต็มที่....

เรื่อง พี่ชายที่แสนดี / ภาพ กิจจา อภิชนรจเรข

“ประกาศนียบัตรและใบแจ้งเกรดคงจำเป็นสำหรับการสมัครงาน แต่ประสบการณ์ทำให้เราไปต่อได้ทั้งชีวิต” สาวหมวยอินเตอร์ ชื่อเล่นว่า ปอย บอกกับผม

ผมแวะมาพบ ชนิตา วุฒิเลิศเดชา ที่โต๊ะหลังตึกพาณิชยศาสตร์และการบัญชี รั้วจามจุรี รับฟังเส้นทางชีวิตของลูกสาวคนกลางครอบครัวไทย-จีน เธอดูเรียบง่าย แต่หัวใจมั่นคง และเปี่ยมไปด้วยความขยันแห่งวัยเรียนรู้

ปอย จากเมืองไทยไปเรียนต่อสายวิทย์ที่ Yusof Ishah Secondary School ที่สิงคโปร์ หลังจากจบระดับมัธยมต้นที่โรงเรียนนานาชาติชูเบอร์รี่ เธอสนใจศาสตร์การตลาดและบริหาร ด้วยพื้นฐานที่ครอบครัวทำการค้ารองเท้าแฟชั่นระดับแมสแบบขายในประเทศและส่งออก

“คุณพ่อมักเล่าถึงหลักและความคิดของการค้าให้ฟังอยู่เสมอ มีเกร็ดและเรื่องสนุกๆ ทำให้ปอยรู้สึกไม่เบื่อ นั่นยิ่งทำให้สนใจ แม้ตอนนี้จะยังไม่แน่ใจว่าต้องมารับช่วงต่อกิจการที่บ้านหรือไม่ แต่ก็ตั้งใจทำเต็มที่” สาวน้อยปี 1 จากคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ภาคอินเตอร์ ปี 1 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เล่า

ปอย เพิ่งเริ่มต้นชีวิตในรั้วอุดมศึกษาได้เพียง 1 เดือนกว่าเท่านั้น ตลอดระยะเวลาการศึกษาในช่วงเริ่มต้น เป็นการซ้อมก่อนการเรียนจริงในเทอม 1 ที่กำลังจะเปิดในสัปดาห์หน้า

เหตุหลักที่ชนิตาเลือกมหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ นอกจากความมีชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับแล้ว เธอมั่นใจในสายสัมพันธ์เพื่อน พี่น้อง และคณาจารย์ อันจะเป็นสิ่งที่ต่อยอดได้ในด้านการงานและชีวิตในภายภาคหน้า

“เราไปอยู่สิงค์โปร์ได้รับรู้การแข่งขันในโลกการเรียนมัธยมปลาย ถ้าไม่กลับมาเรียนที่นี่ก็อาจจะขาดคอนเนกชันเพื่อนฝูงไป อยู่ที่จุฬาฯ นอกจากจะเรียนอย่างเดียวแล้ว ยังต้องหาทางเข้าร่วมกิจกรรม และมีส่วนร่วมกับเพื่อนพี่น้องในคณะด้วย ซึ่งนั่นจะทำให้เราไม่ใช่ฉลาดในการเรียน แต่เพิ่มประสบการณ์ในมุมอื่นด้วยค่ะ

ที่ผ่านมาก็มีงานกีฬา และมองกิจกรรมชมรมไว้บ้าง แต่ที่ร่วมไปแล้วจริงๆ ก็มีงานเดินแฟชั่นชุดนิสิต เพื่อรณรงค์ให้นิสิตแต่งกายถูกระเบียบค่ะ”

กิจกรรมวันว่างของปอยคือ เล่นอินเทอร์เน็ต ช็อปปิ้ง อ่านหนังสือ ฟังเพลง และดูหนัง การช็อปปิ้งเป็นสิ่งที่แม่มักคอยปรามไว้เสมอ ถ้าเทียบกับพี่ชายและน้องสาวซึ่งไม่ได้สนุกกับกิจกรรมนี้เท่าเธอ แต่ปอยก็ขยันพอจะนั่งอยู่กับตำราและชีตความรู้ต่างๆ ในการเรียนครั้งละ 2 ชั่วโมง เพราะสำหรับเธอต้อง A และ B ไว้ก่อน ไม่เคยต้องเจอกับเกรด C เลย

“จะบาลานซ์ ถ้ารู้สึกว่าเริ่มห่างเรียนไปแล้วต้องขยันและพยายามมากขึ้นค่ะ วิชาที่รักคือภาษาอังกฤษ และคณิตศาสตร์ แต่ถ้าให้นับวิชาในสายวิทย์ที่ผ่านมา ชอบชีววิทยามาก เพราะมันจับต้องได้ เข้าใจง่ายกว่าฟิสิกส์และเคมี”

หลายครั้งที่เธอได้รับรางวัลชมเชย รางวัลที่ 2 ที่ 3 จากการประกวดวาดภาพในหัวข้อต่างๆ อาทิ วันพ่อ วันคริสต์มาส ตั้งแต่ประถม-มัธยม นั่นสะท้อนว่าปอยมีความสนใจพอตัวในเรื่องศิลปะ

“เวลาว่างๆ นั่งสเกตช์ภาพคน วิว สิ่งของ ที่ชอบขีดๆ เขียนๆ อยู่บ่อยๆ ทำให้เราได้ปล่อยใจพักผ่อนและพัฒนาฝีมือค่ะ แต่ไม่ชอบลงสีนะ ชอบสเกตช์อย่างเดียว นอกจากนั้นก็มีพาน้องไปดูคอนเสิร์ต เพราะน้องสาวยังเล็ก กับพี่ชายเองก็มีเล่นปิงปองด้วยกัน ส่วนใหญ่ก็ทำได้แค่นั้น เพราะเขาจะขลุกอยู่กับเกมบอล หรือไม่ก็ดูบอล

สิ่งอื่นๆ ที่มักทำยามพักผ่อนคือ ฟังเพลงเบาๆ ง่ายๆ สบายๆ อย่างกลุ่มเบเกอรี่ ดูซีรีส์ต่างประเทศ และอ่านการ์ตูนชินจัง จะมีไปเข้ายิมใกล้บ้านบ้าง อย่างวันอาทิตย์คือวันครอบครัว ไปกินข้าวนอกบ้านกัน เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านหลังเดียวกับอาม่า (ย่า) ปอยได้ลองทำกับข้าว เรียนรู้จากอาม่ามาบ้าง ท่านบอกว่าเป็นลูกผู้หญิงต้องทำกับข้าวเป็น”

เมนูที่เธอเรียนรู้สูตรเด็ดจากอาม่า จนเคยทำให้เพื่อนๆ ที่สิงคโปร์ติดใจกันมาแล้วคือ ซุปไก่ตุ๋น นอกจากนั้นก็ยังมีหมูผัดพริกขิงด้วย

“จริงๆ ปอยและพี่น้องจะโตกันมาด้วย 3 เมนูหลัก คือ ซุปไก่ ซุปเห็ดหูหนู และข้าวผัดอเมริกัน แต่เมนูที่ติดใจฝีมืออาม่าที่สุดคือ ผัดบวบกุ้งกับไข่ และหมูผัดพริกขิง แหม...พูดแล้วหิวจัง (หัวเราะ)”

ท้ายสุดปอยฝากสิ่งดีๆ ถึงเพื่อนๆ ในวัยอุดมศึกษาด้วยกัน

“การเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยอาจจะยาก-ง่ายต่างกัน แต่ถ้าได้เข้ามาแล้วต้องทำเต็มที่ จะได้ไม่เสียดายทีหลัง บางคนก็เที่ยว บางคนก็เรียน แต่คนที่เที่ยวเก่งก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ตั้งใจเรียน อย่าไปตัดสินใครภายนอก ถ้ามีเพื่อนที่คอยเตือนกันก็ดี คบคนที่ดี และใช้ชีวิตให้ดี

มหาวิทยาลัยเป็นสถาบันหนึ่งในสังคม จะทำอะไรก็รักษาชื่อเสียงมหาวิทยาลัย ครอบครัว เราเป็นวัยที่กำลังกระตือรือร้น มีความคิดสดใหม่ แตกต่าง นอกกรอบ แต่ให้คิดในทางสร้างสรรค์ อาจจะไม่ใช่สิ่งยิ่งใหญ่ แต่ก็ทำให้ภูมิใจไว้ก่อน ที่สำคัญต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อน”