ตัณหัฏฏิตเปรต

เปรตชนิดนี้เป็นเปรตที่ถูกความอยาก (ตัณหา) อันได้แก่ความหิวกระหายเล่นงานอย่างหนักหน่วงจนปวดแสบปวดร้อนไปทั่วท้องตลอดเวลาราวจะขาดใจตาย

โดย...อ.ตุ้ย วรธรรม

พูดถึงตัณหัฏฏิตเปรต (อ่านว่า ตัน-หัด-ติ-ตะ-เปรด) นั้นจะมีลักษณะรูปร่างผ่ายผอมมากจนหนังติดกระดูก ที่ใบหน้าแก้มสองข้างตอบเหมือนถูกเย็บเข้าหากัน ขุมตาโบ๋ลึกมองแทบไม่เห็นลูกตา

เป็นเปรตที่ถูกความอยาก (ตัณหา) อันได้แก่ความหิวกระหายเล่นงานอย่างหนักหน่วงจนปวดแสบปวดร้อนไปทั่วท้องตลอดเวลาราวจะขาดใจตาย

จนไม่อาจจะอยู่กับที่ ต้องวิ่งวนไปมา ทางซ้ายที ทางขวาที ไปข้างหน้าที มาข้างหลังที ไม่รู้จัก “หยุด” ด้วยเหตุนี้จึงเรียกว่า “ตัณหัฏฏิตเปรต” เปรตที่ถูกความอยากบีบคั้นอย่างหนัก (อฏฺฏิต-อัฏฏิตะ)

การที่เปรตนี้ต้องออกแรงวิ่งไปมาทางโน้นที ทางนี้ที ก็เพื่อต้องการหาอาหารและน้ำดื่มเพื่อมาช่วยระงับความอยากและความหิวที่เสียดแทงกระเพาะของตน

ครั้นพวกเปรตไปเจอข้าวและน้ำเข้า ก็มีความกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ รีบจัดการลำเลียงข้าวและน้ำเข้าปากทันทีโดยไม่รีรอ

พออาหารเข้าปากไม่ทันไรบรรดาเปรตก็ต้องหวีดร้องด้วยเสียงอันดังแสบแก้วหู เพราะข้าวและน้ำที่กินเข้าไปนั้น ไม่ใช่อาหารที่น่ากินอย่างที่เห็น

แต่กลายเป็นไฟ ทั้งส่วนที่เป็นข้าวและน้ำ!

ลุกโพลงไหม้ร่างของเปรตนั้นตั้งแต่ปากแล้วลุกลามไปทั่วตัวจากหัวลงมาล่างสร้างความเจ็บปวดแสบร้อนให้หมู่เปรตจนต้องกลิ้งเกลือกไปมาและตายในไฟนั้นเป็นเวลานาน

การที่ตัณหัฏฏิตเปรตต่างสาละวนกับความเจ็บปวดทรมานต่างๆ นี้ก็เนื่องจากด้วยผลแห่งกรรมชั่วของตนที่ได้กระทำไว้ในชาติมนุษย์นั่นเอง

และกรรมชั่วอะไรที่ชักนำให้พวกเขาต้องมาเกิดเป็นตัณหัฏฏิตเปรต เสวยทุกขเวทนาสาหัสตลอดวันและคืนอย่างนั้น

ท่านว่าเพราะชาติก่อนของตัณหัฏฏิตเปรตนั้น เป็นคนที่ไร้เมตตาและกรุณาธรรม เวลา|ทำอะไรก็ไม่คำนึงถึงความทุกข์ยากความเจ็บปวดของคนอื่น

โดยเฉพาะคนจน ชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่กระทำการกดขี่ ข่มแหง รังแกคนจนที่พวกเขาประสบความยากเข็ญแร้นแค้นอยู่แล้วให้สาหัสสากรรจ์ขึ้นไปอีก

ซึ่งนอกจากไม่มีความปรานีสงสารทั้งใช้อำนาจบาตรใหญ่รังแกคนอื่นแล้ว จิตใจก็ยังมากไปด้วยความโลภที่คิดอยากได้ทรัพย์สินของคนอื่นมาเป็นของตน

ด้วยวิธีการต่างๆ ด้วยการปรักปรำใส่ร้ายป้ายความผิดให้เจ้าของทรัพย์จนทรัพย์ของเขานั้นต้องตกมาเป็นของตนสร้างความชอกช้ำเจ็บปวดให้เจ้าของทรัพย์ที่ไม่มีทรัพย์จะเลี้ยงชีพต่อไป

ซึ่งไม่ว่าใครก็ตามที่ถูกรังแกและถูกกลั่นแกล้งไร้ความเป็นธรรมอย่างนี้ จะยากดีมีจนหรือร่ำรวยแค่ไหน ก็ไม่มีใครสักคนจะอยู่อย่างมีความสุขได้

เพราะทุกคนมีสภาพถูกอัดแน่นด้วยความทุกข์มหันต์

ยิ่งคนจนที่มีความเป็นอยู่ลำบากอยู่แล้วเมื่อถูกกลั่นแกล้งจากคนที่มีอำนาจในมือหรือคนที่ไม่มีอำนาจแต่แสดงอำนาจบาตรใหญ่|ก็ยิ่งเพิ่มความลำบากกายและความเจ็บปวดใจให้พวกเขาหนักขึ้นไปหลายเท่า

เพราะฉะนั้น ใครก็ตามที่มีพฤติกรรมชอบใช้อำนาจในการรังแกคนอื่น ชอบใส่ร้ายป้ายความเท็จให้คนอื่นต้องเดือดร้อนจนสิ้นทรัพย์หมดตัวและอยู่อย่างลำบาก

ผู้นั้นดูมีชาติวาสนาจะได้เกิดไปเป็นตัณหัฏฏิตเปรตเสียแล้วล่ะ เพราะฉะนั้น จึงต้องเตือนกันไว้ ฝากให้คิด อย่าได้คิดดูหมิ่นดูแคลนกรรมเป็นอันขาด

เพราะกรรมให้ผลจริงๆ ไม่เห็นชาตินี้ ชาติหน้าก็คงไม่แคล้วหรอก

ฉะนั้น จงทำความดีเข้าไว้มากๆ เพราะยังไงเสียทุกคนก็ตายแหง จะมีศักดินาหรือไร้ศักดินา จะรวยหรือจน จะมีอำนาจมากหรือมีอำนาจน้อย หรือไม่มีอำนาจ
ชีวิตล้วนมีความตายเป็นที่สุด!

จงหยุดใช้อำนาจเพื่อคุกคามคนอื่น จนหยุดใส่ร้ายป้ายสีคนที่ไม่มีความผิด เพราะบาปกรรมนี้จะติดตัวคุณไปและเมื่อใดที่พร้อมให้ผล คุณก็ไม่มีทางที่จะปฏิเสธผลแห่งกรรมได้เลย