วริศ เลิศจารุวงศ์ ‘เป้าหมายผมเอาจริงนะ’

โดย...ป้าปอย ภาพ : ภัทรชัย ปรีชาพานิช

เป้าหมายคือถอดเสื้อก็สวย ใส่เสื้อก็ต้องเท่ คือความมุ่งมั่นของหนุ่มหน้าตี๋สุดเร้าใจวริศ เลิศจารุวงศ์ หุ่นล่ำแซ่บมากับส่วนสูง 184 ซม. น้ำหนัก 77 กก. เล่นกล้ามมาร่วมสิบปีและในวงการแข่งขันเพาะกายเวทีหลักของประเทศไทย Latchford Classic ล้วนรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเขาอย่างดี หนุ่มสุดหล่อคนนี้คือแชมป์ในรุ่นโมเดล

วริศ บอกว่า วันนี้ขอเป็นไม้แขวนเสื้อที่ดีกับอาชีพนายแบบที่งานชุกคนหนึ่ง ต่างจากเมื่อก่อนที่เขาใฝ่ฝันอยากเป็นนักมวยปล้ำ นักยกน้ำหนัก นอกจากความแข็งแรงสุขภาพดีแล้ว นักกีฬาพวกนี้ยังมีความแกร่งพิเศษเหนือใครอีกด้วย

“ผมเข้าฟิตเนสเล่นกล้ามตั้งแต่ ม.4 เพราะแรงบันดาลใจจากนักกีฬาครับ ไม่ใช่หุ่นสวยแบบนายแบบ แต่วันนี้เป้าหมายของผมเปลี่ยนไป เมื่อมีโอกาสได้งานเดินแบบแล้วมีงานต่อเนื่องมาเรื่อยๆ จากหุ่นที่อยากได้ร่างกายใหญ่ๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นหุ่นลีนๆ สรีระโอเคก็พอใจแล้ว แต่สิ่งที่คนเล่นฟิตเนสหลายๆ คนลืมตัวคือการเสพติดความหนักเลยครับ ยกได้แค่นี้ก็ไม่พอจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมเคยยกน้ำหนักในแบบหนักที่สุดคือ ได้แค่ 4 ครั้ง ซึ่งอันตรายมากๆ ถ้าไม่มีเทรนเนอร์ช่วยดูแลอยู่ข้างๆ เราอาจเส้นพลิกหรือร่างกายบาดเจ็บจนเป็นอัมพาตได้ ผมควบคุมตัวเองให้ยก 12-15 ครั้งเท่านั้นครับเหมาะกับหุ่นในวันนี้แล้ว”

“น้ำหนัก 77 กก. ถือว่าอ้วนนิดหนึ่งนะครับ ผมชอบดูแลตัวเองในเป้าหมายก็ต้องได้น้ำหนัก 74-75 กก.ครับ ผมเป็นคนจริงจังมากนะ บางวันมองกระจกก็เครียด ไม่ใช่กลัวไม่หล่อครับ (ยิ้ม) แต่กลัวคนเห็นเราแล้วผิดหวังเพราะผมมีดีกรีแชมป์ติดตัวมา เราภูมิใจตรงนี้มาก”

วริศ เล่าว่า ช่วงแข่งขันเขาเข้ายิมวันละ 5-6 ชั่วโมง ในระยะ 3 เดือน

“ซ้อมถึงกินก็ต้องถึงยิ่งกว่า ตั้งแต่กินคลีนนับแคลอรี่เลยครับ มื้อเช้ากินอกไก่ 200 กรัม มื้อกลางวันอกไก่ 200 กรัม และมื้อเย็นอีก 300 กรัม กินแป้งได้บ้างตามกำหนดครับ ตามด้วยเดือนสุดท้ายผมตัดแป้งทิ้งไปเลย โหดมาก แล้วรู้ไหมว่าอาหารจานโปรดของผมคืออะไร พิซซ่า ไก่ทอด (หัวเราะ) ซ้อมหนักหนื่อยก็เหนื่อยเป็นการแข่งกับตัวเองก่อนไปแข่งขันกับคนอื่นนะครับ ต้องมีวินัยเพราะหลักการสร้างกล้ามเนื้อคือเล่นหนัก เพื่อให้ร่างกายบาดเจ็บหรือแล้วกินอาหารที่ไม่มีไขมัน โปรตีนสูง ไปซ่อมในส่วนสึกหรอ ผมทำแบบนี้ก็มีคำตอบให้ตัวเองนะครับว่าทำไม? เพื่อตอบได้ว่าเราเป็นใคร? ผมอยากเป็นนายแบบท็อปเอเชีย เพื่อจะได้ไปทำงานโมเดลต่างประเทศ”

แล้วก็ไม่ใช่ว่าแข่งปีแรกแล้วจะได้แชมป์ ในปีแรกวริศตกรอบ เพราะไร้ประสบการณ์ ปีที่สอง เข้ารอบ 7 คน ปีที่สามจึงได้แชมป์

“ความรู้สึกของคนตกรอบคือเราต้องเก่งกว่านี้ (ยิ้ม) พอปีต่อมาก็พลาดเพราะประสบการณ์ไม่ปึ้ก ไปเผลอดื่มน้ำก่อนขึ้นเวที ปรากฏว่ากล้ามท้องหายหมดเลย...เชื่อไหมครับ? น้ำทำให้ท้องบวมทันที ปีที่ได้แชมป์ทั้งวันเพื่อการลีนให้ได้กล้ามเนื้อสวยที่สุด ในช่วงแข่งขันทั้งวันผมกินน้ำได้แค่ขวดยาคูลท์เล็กๆ แค่นั้น (หัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าคนฟัง OMG!!!) เวลาใจอ่อนแอไม่ไหว ผมก็จะบอกตัวเอง...ถ้าแค่นี้ทนไม่ได้ ก็กระจอกว่ะ!”

“ความฝันอีกอย่างคือ ผมเรียนคณะดุริยางคศาสตร์ สาขาดนตรีแจ๊ซ มหาวิทยาลัยศิลปากร จึงรวมตัวกับเพื่อนๆ ตั้งวงชื่อซีทรู (Z2) เล่นดนตรีในผับ นักดนตรีก็อยากมีอัลบั้มเป็นของตัวเองนะครับ ทำงานกลางคืนก็ต้องรักษามาตรฐานหุ่นนายแบบไว้ให้ได้ด้วย ช่วงเช้าก็ไปยิม ช่วงค่ำก็ไปเล่นดนตรี 3-4 ทุ่มทุกวัน เป็นสองความฝันที่ผมเอาจริงเลยนะครับ ก็เลยต้องมีวินัยในตัวเองสูงมากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ครับ”