เกาะเซบู ฟิลิปปินส์กลิ่นละติน

โดย...กาญจนา อายุวัฒน์ธนชัย ภาพ ณัฏฐ์ฐิติ อำไพวรรณ

ตอนใต้ของเมืองมะนิลามีเกาะเซบู (Cebu) น่าแปลกที่ชื่อนี้คุ้นหูแต่คิดไม่ออกว่ามีอะไร จึงเป็นเหตุผลให้ กล้วย-ศรัณยู นกแก้ว นักเขียนประจำนิตยสารโลนลี่ แพลนเน็ต ตัดสินใจไปดูให้เห็นกับตา และเธอก็ค้นพบว่า “ทุกคนควรไปเซบู”

เกาะเซบูอยู่ในแคว้นวิซายาส (Visayas) ทางตอนใต้ของเมืองหลวงประเทศฟิลิปปินส์ การเดินทางจากประเทศไทยต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่มะนิลาแล้วนั่งเครื่องบินภายในประเทศต่อไปยังเกาะเซบู หรืออีกทางคือโดยสารเรือช้าจากมะนิลาไปประมาณ 21 ชม. ซึ่งกล้วยเลือกวิธีแรกเพื่อเซฟเวลาจะได้มีเวลาเที่ยวมากขึ้น

“ตอนแรกก็กังวลใจกับข่าวนักท่องเที่ยวถูกทำร้ายบนเกาะ” เธอคลายฉงนว่าทำไมชื่อเซบูคุ้นหูนัก “แต่พอไปถึงกลับไม่รู้สึกถึงอันตราย แม้ว่าที่สนามบินและตามสถานที่ท่องเที่ยวจะมีตำรวจคุมเข้ม แต่ก็รู้สึกปลอดภัย เพราะผู้คนที่เป็นมิตรและบ้านเมืองที่มีสีสันจนลืมข่าวร้ายๆ ไปเลย” ทั้งนี้เธอก็เซฟตัวเองด้วยการไม่ออกไปเที่ยวในเวลากลางคืน แต่งกายให้เหมาะสม และระแวดระวังตัวแบบที่ไม่ทำลายความสนุกของตัวเอง

แผนการเที่ยวฉบับกล้วยๆ แบ่งเป็น 2 ส่วนหลัก คือ เที่ยวในตัวเมืองเซบูกับบนเกาะโอแลงโก้(Olango) ทั้งสองแห่งให้ประสบการณ์คนละอย่าง ซึ่งบางอย่างเหนือความคาดหมาย

 

เมืองอูคูเลเล่

หากเสิร์ชชื่อเมืองเซบูในอินเทอร์เน็ตจะพบคำว่า เมืองแห่งอูคูเลเล่ เพราะทั้งกีตาร์และอูคูเลเล่ถูกผลิตมากที่สุดในโลกบนเกาะแห่งนี้ คนชอบข้อมูลเชิงลึกอย่างกล้วยจึงไม่พลาดไปเห็นของจริงกับตาที่หมู่บ้านกีตาร์อะบูโน (Abuno) เธอให้ข้อมูลว่า กีตาร์ทำมาจากไม้มะฮอกกานี ไม้ตะโก และไม้มะม่วง ซึ่งทุกตัวทำขึ้นจากมือทุกขั้นตอน มีราคาตั้งแต่หลักร้อยถึงหลักแสน นักท่องเที่ยวสามารถเข้าไปดูวิธีการผลิตได้ตามโรงงานในหมู่บ้านที่เปิดให้เข้าชมฟรี ยกตัวอย่างโรงงาน Ferangeli (เธอก็ออกเสียงไม่ถูกว่าอ่านว่าอะไร) เป็นโรงงานขนาดเล็กที่ทำกีตาร์ให้เป็นงานศิลปะ และโรงงาน Alegre ที่มีขนาดใหญ่กว่า มีให้ชมทุกกระบวนการและผลิตเป็นของที่ระลึกขายแก่นักท่องเที่ยว

“คนเซบูทุกคนเล่นกีตาร์เป็น” เธอกล่าว นับเป็นความสดใสแรกที่เธอค้นพบในฟิลิปปินส์

เมืองละติน

หากกล่าวถึงสีสันและความสดใสอื่นๆ เธอยกให้การตกแต่งสถาปัตยกรรม การแต่งกาย และผู้คน กล้วยเท้าความไปถึงประวัติศาสตร์ครั้งที่สเปนเคยปกครองฟิลิปปินส์นานกว่า 300 ปี ทำให้วัฒนธรรมบางอย่างยังคงตกทอดมาถึงปัจจุบัน

“เซบูมีความเป็นละตินมาก” เธอกล่าว “ทั้งสีสันของบ้าน การแต่งกายสีฉูดฉาด เช่น หมวกปีกกว้างแบบสเปนก็ยังมีให้เห็น อาหารที่ผสมกันระหว่างท้องถิ่นกับละติน และศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิกที่สเปนนำมาเผยแพร่ ทุกอย่างมันดูสดใสมีชีวิตชีวาและรู้สึกสนุกกับเมืองนี้”

 

เธอยังโชคดีไปเที่ยวตรงกับวันฉลองพระกุมาร (Santo Nino) วันสำคัญที่ชาวเมืองจะแต่งกายสวยงามออกมาเต้นรำและเดินขบวนแห่พระกุมารไปทั่วเมือง ซึ่งแน่นอนว่าเธอเดินตามขบวนไปจนสิ้นสุดที่โบสถ์เซบู เมโทรโพลิแทน คาธิดรอล (Cebu Metropolitan Cathedral) สถานที่สำคัญของเมืองเซบูและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังด้วย

นอกจากนี้ ร่องรอยจากอดีตยังมีให้เห็นที่ป้อมปราการซาน เปโดร (Fort San Pedro) อายุ 119 ปี เป็นป้อมขนาดใหญ่ที่เคยใช้สมัยสเปนยังปกครอง โดยภายในจะแบ่งเป็นห้องๆ ให้เดินชม แต่หากต้องการเห็นวิถีคนเซบูปัจจุบันเธอแนะนำให้ไปตลาดปลา (Pasil Fish Market)

“ตลาดปลาเปิดตอนตีสี่” กล้วยวางแผนทริปแบบขัดใจไกด์ที่จ้างมา เพราะมันไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยว ไกด์จึงเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย “มันเป็นตลาดปลาที่ใหญ่มาก มีการเปิดประมูลปลาเหมือนที่ญี่ปุ่นเลย แต่เป็นปลาสีแปลกๆ ที่จับได้ในทะเลน้ำลึกของมหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อน” จากนั้นเธอแนะนำให้ไปคาร์บอน มาร์เก็ต (Carbon Market) เป็นตลาดขนาดใหญ่ ขายผัก ผลไม้ งานหัตถกรรม สินค้าแนะนำคือ มะม่วงแปรรูปและเครื่องสานจากใยอะบาก้า

กล้วยยังให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า เมืองเซบูแบ่งเป็นสองเกาะย่อย ได้แก่ เกาะเซบู และเกาะแม็กทัน (Mactan) อยู่ห่างกัน 2-3 กม. โดยมีสะพาน 2 แห่งเชื่อมถึงกัน บ้านเรือนและแหล่งท่องเที่ยวจะอยู่บนเกาะเซบู ส่วนบนเกาะแม็กทันจะเป็นที่ตั้งของสนามบินและโรงงาน

 

ว้าว โอแลงโก้

กิจกรรมอีกอย่างที่นักท่องเที่ยวควรทำคือ Island Hopping หรือการไปเที่ยวเกาะต่างๆ ซึ่งมีให้เลือกทั้งดำน้ำตื้น ดำน้ำลึก คายัก เรือใบ เจ็ตสกี หรือ ซี วอล์กกิ้ง (Sea Walking) โดยคนส่วนใหญ่จะเลือกไปหลายๆ เกาะภายในหนึ่งวัน แต่สำหรับกล้วย เธอเลือกไปเพียงเกาะเดียวแล้วใช้เวลาทั้งวันบนเกาะนั้น เธอเลือกเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าโอแลงโก้ (Olango Island Wildlife Sanctuary)

“จากที่เคยเดินทางมาไม่เคยเห็นป่าชายเลนที่ไหนสวยเท่าที่นี่” เธอกล่าวถึงโอแลงโก้ “มันมีทางเดินให้ดูป่าชายเลนยาวหนึ่งกิโลฯ ตลอดทางจะเห็นปลาดาว ปูก้ามดาบ หอยเม่น น้ำทะเลใสมากจนมองเห็นพวกมัน น้ำเป็นสีเทอร์คอยส์ตัดกับโคลนสีน้ำตาล แล้วจังหวะที่เดินไปจนสุดทางมันว้าวมาก เพราะข้างหน้าเป็นทะเลสีฟ้า ท้องฟ้าสีฟ้า แล้วรอบข้างเป็นป่าโกงกาง ทุกอย่างสวยมาก”

เธอยังได้พูดคุยกับชาวต่างชาติคนหนึ่งที่มาเยือนเกาะนี้ทุกปีเพื่อดูนก เขาเล่าให้ฟังว่าเกาะโอแลงโก้มีนกมากถึง 4 หมื่นสายพันธุ์ ทั้งนกประจำถิ่นและนกอพยพ ซึ่งทั้งปีจะมีนกอพยพเวียนมาตลอด ทำให้ไม่ว่าเวลาใดก็จะมีนกสลับพันธุ์มาให้ดู

“คนที่มาเกาะโอแลงโก้ทำกิจกรรมได้หลายอย่าง ดูนก ดูป่าโกงกาง ดูทะเล หรือจะนั่งสามล้อพ่วงไปเที่ยวรอบเกาะ ไปดูหมู่บ้านท้องถิ่น ซึ่งสามารถใช้เวลาได้ทั้งวันบนเกาะนี้” เธอยืนยัน โดยที่นักท่องเที่ยวไม่จำเป็นต้องซื้อทัวร์ เพราะจากเกาะเซบูมีเรือข้ามฟากบริการอยู่แล้ว นอกจากนี้เซบูยังมีแหล่งดำน้ำดูฉลามวาฬที่ออสลอบ ซึ่งรับประกันว่ามีโอกาสเห็นพี่บิ๊กมากถึง 99%

 

เมืองมิรู้ลืม

หลังจากได้สัมผัสกับเซบู สิ่งแรกที่เธอบอกต่อคือ “เซบูไม่น่ากลัว” เพราะเธอเองก็เคยกลัวมาก่อนจากข่าวที่ฟังมา แต่เมื่อได้ไปเจอกับตัวกลับรู้สึกหลงใหลเมืองนี้มากกว่า

อย่างต่อมาเธอยืนยันว่า “เซบูสวย” ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติ ท้องทะเล ผู้คน วัฒนธรรม และสถาปัตยกรรม องค์ประกอบต่างๆ มันฉีกกรอบคำว่าเอเชีย เพราะอิทธิพลความเป็นละตินที่สเปนทิ้งไว้

และอย่างสุดท้าย (ที่เธอพอคิดออก) เธอขอฝากทิ้งท้ายแก่คนที่กำลังคิดจะเดินทางว่าควรไป “เซบูสักครั้ง” โดยเฉพาะคนไทยที่การเดินทางไปฟิลิปปินส์ช่างง่ายดาย ทั้งไม่ต้องทำวีซ่า ค่าครองชีพพอๆ กัน และสามารถใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร จึงน่าเสียดายมากกว่าถ้าไม่คบหาเพื่อนบ้านคนนี้

ทิปส์กล้วยๆ 1.จุดชมพระอาทิตย์ตกแบบไม่เสียเงินต้องไปที่ South Reclamation Project หรือถ้าอยากกินข้าวไปด้วยต้องที่ Top's Lookout จะมีร้านอาหารบนจุดชมวิว อยู่ห่างจากตัวเมือง 20 นาที

2.ไปถึงเซบูแล้วต้องกินบาร์บีคิวทะเล มีให้เลือกทั้งแบบร้านริมทะเลง่ายๆ ไปจนถึงโรงแรม ต่อด้วยของหวานอย่างแยม (คล้ายสังขยา) ในลูกมะพร้าวกินกับขนมปัง และปิดท้ายด้วยมะม่วงสุกอบแห้งของฟิลิปปินส์

3.ระวังเรื่องแลกเงิน เพราะตามสถานที่ท่องเที่ยวจะมีคนมาเสนอให้แลก ทางที่ดีควรแลกที่โรงแรมหรือธนาคารจะปลอดภัยที่สุด

4.ยามวิกาลไม่ควรออกมาเดินคนเดียว (ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ต้องระวังข้อนี้) 5.ดูข้อมูลการท่องเที่ยวฟิลิปปินส์ได้ที่ www.itsmorefuninthephilippines.com หรือเวอร์ชั่นภาษาไทย www.philippinetourism.in.th