นักเขียนเหนือจริง ปองวุฒิ รุจิระชาคร

โดย...วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ ภาพ : ภัทรชัย ปรีชาพานิช

ลมฝนมาเร็วกว่ากำหนด นัดเจอนักเขียนเจ้าของผลงานดัง “ประเทศเหนือจริง” “Facebook เน็ตเวิร์คชวนตาย” “Summer เกาะชะตาฆาต” “Rain สายฝนมรณะ” รวมทั้งอีกหลายต่อหลายเล่มตีพิมพ์ไปแล้วกว่า 60 ปก ปองวุฒิ รุจิระชาคร วัย 33 ปี ผู้ให้คำจำกัดความตัวเองว่า คือนักเขียนเต็มเวลา ชีวิตของเขาจะลึกลับซับซ้อนเหมือนตัวละครในหนังสือที่เขาเขียนหรือไม่ น่าคิดนะ!

ปองวุฒิเป็นคนเงียบๆ ออกแนวครุ่นคิด ระมัดระวังคำพูด เขาจบคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก่อนจะมาเป็นนักเขียน ทำงานธนาคารมาก่อนระยะหนึ่ง ตั้งแต่จำความได้ชอบอ่านชอบเขียน เริ่มต้นจากการเขียนต้นฉบับเก็บๆ ไว้ ก่อนจะส่งไปวัดดวงตามกองบรรณาธิการต่างๆ ได้ลงบ้าง ไม่ได้ลงบ้าง แนวถนัดในยุคเริ่มต้นคือเรื่องสั้นที่เขียนอยู่เกือบ 4-5 ปี

“เรื่องยาวเรื่องแรกที่ได้ตีพิมพ์ คือ Pornnovel สำนักพิมพ์ a book จากนั้นก็เขียนเรื่องยาวเรื่องต่อๆ มา โดยผมจะเน้นที่ความหลากหลาย หลายเรื่องหลายแนว ถึงจุดหนึ่งก็ออกมาเป็นนักเขียนเต็มตัว” ปองวุฒิ เล่า

การเป็นนักเขียนเต็มเวลาสำหรับบางคนไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับปองวุฒิแล้ว นั่นหมายถึงการทำงานเขียนในระดับคุณภาพและปริมาณที่ต่อเนื่องและคงที่ คิดพล็อตได้จะเขียนโน้ตเก็บไว้ก่อน โชคดีที่เขาเขียนหนังสือค่อนข้างเร็ว เรื่องหนึ่งๆ ใช้เวลาประมาณ 1-2 เดือนก็เขียนเสร็จ มีความคิดรวบยอดอยู่ในหัวแล้ว ลุยเลย!

“ผมจะคิดพล็อตไว้ในหัวก่อน คิดเร็วและเขียนเร็ว ก็ไม่มีปัญหาอะไร รู้ระบบของตัวเองว่า จะทำยังไง จะคิดยังไง ส่วนใหญ่จะคิดจนจบเรื่อง พล็อตใหญ่มีอยู่แล้ว พล็อตย่อยจะค่อยๆ ตามมา” ปองวุฒิ เล่า

รูปแบบงานของปองวุฒิ เนื้อเรื่องค่อนข้างหวือหวา มีหักมุมที่คาดไม่ถึง ตัวละครมีความลึกลับและเงื่อนปมในจิตใจที่ถือเป็นเอกลักษณ์ของงานเขียนที่สร้างพลังให้กับเขาในหลายปีที่ผ่านมา เรื่องสั้น นวนิยาย และบทความของนักเขียนหนุ่มจะสอดแทรกความรู้และแง่คิด โดยมากมักมีภาษาอังกฤษแทรกอยู่ในชื่อเรื่องเสมอ ใครที่แฟนพันธุ์แท้คงทราบดี

การเป็นนักเขียนและงานของปองวุฒิ ในมุมหนึ่งแล้วคือการสะท้อนและพิสูจน์ตัวเองด้วย โดยความคิดแรกที่จะออกจากงานมาทำงานเป็นนักเขียนอาชีพนั้น ได้รับการคัดค้านจากพ่อแม่บุพการีอย่างขันแข็ง (ฮา) ทั้งสองท่านเป็นข้าราชการ จึงค่อนข้างปฏิเสธความไม่มั่นคงในอาชีพใดๆ การใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยอาชีพนักประพันธ์ใน 5 ปีมานี้ จากไม่เข้าท่าก็เริ่มเข้าท่าขึ้นเรื่อยๆ

“5 ปีแล้วครับ ทุกคนรอบๆ ตัวผมก็เริ่มยอมรับมากขึ้นว่า ผมน่าจะอยู่ได้ ดำรงความเป็นตัวเองอยู่ได้ด้วยการเป็นคนเขียนหนังสือ อันนี้เป็นความฝันของผมนะครับ ทำได้ตามฝันนี่มันยอดมาก”

มุมทำงานของปองวุฒิเป็นมุมสุดคลาสสิก โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ 1 ตัว กับคอมพิวเตอร์ 1 ตัว มองออกไปเห็นสนามหญ้าหน้าบ้าน เวลาทำงาน 6 ชั่วโมง/วัน ใครอยากทำงานที่บ้านอ่านแล้วคงอิจฉา ปองวุฒิบอกว่าเขาใช้ชีวิตให้ดีที่สุด เก็บประสบการณ์ให้มากที่สุด สร้างระบบงานที่ดี เพราะหมายถึงฐานคนอ่านและการเติบโต

“ผมเคยเจอมาหมดแล้ว ทั้งคนอ่านที่ชอบเรา คนอ่านที่ไม่ชอบเรา เกลียดเรา (ฮา) รับฟังครับ ผมถือว่าเป็นสิทธิคนอ่าน ผมไม่สั่นสะเทือนนะ เพราะชินแล้ว งานเขียนระดับโลกก็เจอมาทั้งนั้น แฮร์รี่ พอตเตอร์คนชอบทั่วโลก แต่ก็มีคนเกลียดเป็นล้านคนเหมือนกัน” ปองวุฒิ เล่า

เรื่องจิตตกเพราะคนอ่านไม่ชอบไม่เคยเกิดขึ้นก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะบรรลุหลุดพ้น ยังมีความรัก ความอยาก ความไม่อยาก ปฏิเสธไม่ได้ในฐานะความเป็นมนุษย์ หากปองวุฒิเล่าว่า คือความพยายามเข้าใจโลก พยายามแต่ไม่ผิดหวัง ทุ่มเทแต่ไม่ซีเรียส จากนั้นก็พยายามมีความสุขกับชีวิต รับมือกับปัญหาถ้ามี มองโลกแบบไม่เข้าใจถ้าไม่เข้าใจ พยายามมีสติ แต่ไม่ใช่สติแบบธรรมะนะ

“ผมสังเกตตัวเองครับ ตั้งใจสังเกตคนรอบข้าง สังเกตธรรมชาติและชีวิต ถอยตัวเองออกมา มองตัวเองให้เห็นชัดๆ เหมือนมองตัวละครตัวหนึ่ง ใครเป็นพระเอกใครเป็นผู้ร้ายกันแน่ คิดและสืบค้นเหมือนตอนที่เรากำลังเขียนบท แต่บางทีก็ไม่ได้หรอกครับ ชีวิตที่ดีต้องไม่ใช่ชีวิตที่เราควบคุมได้ 100% บางทีต้องมีหักมุมบ้าง (ฮา-ฮา)”

นอกเหนือจากการเขียนหนังสือแล้ว การอ่านหนังสือก็เป็นอีกสิ่งที่นักเขียนผู้นี้โปรดปราน ปัจจุบันยังอ่านหนังสือและติดตามงานเขียนของนักเขียนจากทั่วโลก สำหรับนักเขียนไทยนิยม ชาติ กอบจิตติ ชอบในความแรงความดิบ คุณภาพโดยรวมอยู่ในระดับดีมากทั้งหมด จำลอง ฝั่งชลจิตร ชอบในความสวยงามของภาษา โดยเฉพาะเรื่องสั้นของจำลองที่ต่อเนื่องลื่นไหล นักเขียนไทยคนสุดท้ายชอบ “ปลาอ้วน” วิรัตน์ โตอารีย์มิตร ชอบในความครุ่นคิดชีวิต อ่านแล้วเข้าใจโลก

ตบท้ายด้วยบันทึกข้อความประจำวันของ “ตฤณ” ตัวละครเอกจาก “ประเทศเหนือจริง” นวนิยายเล่มหนึ่งของปองวุฒิ “...มีอยู่หลายครั้งที่หน่วยงานของฉันได้รับคำสั่งให้ทำการควบคุมช่องทางข่าวสารของประชาชน เป้าหมายคือปิดกั้นข้อมูลบางอย่างที่อาจส่งผลเสียต่อตัวรัฐเอง

ถ้าให้วิเคราะห์ตามสภาพความเป็นจริงแล้ว การควบคุมคัดกรองอย่างสมบูรณ์แบบนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย ยิ่งเทคโนโลยีเจริญขึ้นมากเท่าใด มนุษย์ทุกคนล้วนมีช่องทางสื่อสารที่สามารถกระจายข่าวได้ทั้งสิ้น

ยิ่งออกโรงบังคับอย่างโจ่งแจ้งมากเท่าใด ก็ยิ่งมีความเป็นไปได้ว่าจะมีผลในทางตรงกันข้าม ผลพวงจากสิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้มีอำนาจต้องหาทางพัฒนา คิดค้นการควบคุมข่าวสารให้แนบเนียนและมีประสิทธิภาพไปด้วย ตามการพัฒนาของเทคโนโลยีและสภาพสังคม ตัวอย่างของวิธีการอย่างนี้ก็เช่นปล่อยให้ประชาชนเข้าใจว่าตัวเองมีอิสระ สามารถใช้ชีวิต คิด ตัดสินใจและแพร่ข่าวสารได้ตามต้องการ แต่ความจริงข้อมูลทั้งหมดเป็นเพียงสิ่งที่หน่วยงานรัฐสร้างขึ้นมา กระทำการจัดตั้ง ว่าจ้างใครบางคนให้เล่นบทบาทผู้เชี่ยวชาญ คอยชี้นำความคิดของเป้าหมายจำนวนมาก

ความจริงที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ความจริงจอมปลอมอีกขั้นนั้น จำเป็นต้องอาศัยสติปัญญา รวมถึงวิจารณญาณในการสังเกต ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่มีอยู่ในประชาชนส่วนน้อยเท่านั้น...สิ้นสุดบันทึกข้อความประจำวัน”

ประเทศเหนือจริง นวนิยายของปองวุฒิที่บอกเล่าถึงดินแดนที่ไม่เชื่อว่าคนเท่ากันได้ แต่เชื่อว่าคนควรคิดเหมือนกัน หนังสือเขียนขึ้นเมื่อเดือน ก.พ. 2558 หากใครที่ได้อ่านคงคิดเหมือนกันว่า ช่างเป็นนวนิยายเหนือจริงที่เหมือนจริง และทันสมัยราวกับจะรู้อนาคตได้ล่วงหน้าเล่มหนึ่ง