อู่ซ่อมรัก

โดย...เอกลักษณ์ หลุ่มชมแข [email protected]

เวลาคุณตัดสินใจจะซื้อรถมือสองคุณอาจถูกค่อนแคะจากคนรู้จักคนใกล้ชิดกระทั่งคนในครอบครัวคุณเองว่าจะซื้อมาซ่อมเหรอ?หรือไม่ก็ถากถางว่าซื้อมาปลูกสะระแหน่เหรอ?(จริงๆผมปลูกสะระแหน่ไม่เป็นหรอกและคิดว่าคนที่ถากถางก็ปลูกสะระแหน่ไม่เป็นเช่นกัน)ซึ่งในความเป็นจริงแล้วผมเชื่อว่าทุกคนที่อยากมีรถส่วนตัวไว้ใช้สอยคงอยากได้รถที่สมบูรณ์ที่สุดซึ่งถ้าในกระเป๋ามีเงินพอรถป้ายแดงคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดเช่นกัน

ทว่าความจำเป็นในการจับจ่ายใช้สอยและการดำรงชีวิตของคนเรามักไม่เท่ากันจะให้กะเกณฑ์ด้วยมาตรฐานเดียวกันคงไม่ได้ความอยากมีอยากได้ก็อีกเรื่องหนึ่งผสมปนเปกับความจำเป็นในชีวิตประจำวันและฐานะที่จ่ายได้

ถามว่ารถยนต์มีความจำเป็นในการดำรงชีวิตมั้ยก็ขึ้นอยู่กับว่าแต่คนมีความจำเป็นอย่างไรในการเดินทางถ้าบ้านอยู่ติดรถไฟฟ้าก็คงมีทางเลือกที่ดีแต่ความเป็นจริงบ้านของทุกคนไม่ได้ติดรถไฟฟ้าบ้านผมก็ไม่ติดรถไฟฟ้าติดแต่จำนองแบงก์อยู่เท่านั้นเอง555การจะให้ต่อรถสองแถวมาขึ้นรถตู้แล้วมาขึ้นรถเมล์เพื่อต่อรถไฟฟ้าและมาต่อรถเมล์อีกต่อเพื่อมาถึงที่ทำงานก็คงเป็นเรื่องที่ลำบากไม่ใช่น้อยการกัดฟันเพื่อหารถสักคันมาใช้ในชีวิตประจำวันดูเป็นความฝันของคนที่ยืนโหนบนรถเมล์หรือนั่งเบียดบนรถตู้อย่างผม(ใครไม่เคยมีสภาพแบบนี้อย่าเพิ่งตำหนินะครับว่าฟุ้งเฟ้อต้องลองนั่งรถสาธารณะหลายๆทอดหลายๆต่อในวันเดียวกันดูครับแล้วจะซาบซึ้ง)

---

เมื่อประมาณ4ปีก่อนผมตัดสินใจเอาเงินเก็บในชีวิตที่มีอยู่ไปซื้อรถมือสองมาใช้งานมันเป็นรถมือสองจริงๆเพราะมีเจ้าของแค่คนเดียวไม่เคยเปลี่ยนมือเลยผมต่อรองราคาจากหนึ่งแสนบาทเหลือเจ็ดหมื่นบาทรถมือสองของผมในราคาเพียงเจ็ดหมื่นบาทกับรถฮอนด้าแอคคอร์ดปีค.ศ.1989รวมสิริอายุของรถในตอนซื้อมาประมาณ24ปีแน่นอนว่าคนรอบข้างผมพูดทันทีว่าซื้อมาซ่อมหรือปลูกสะระแหน่กันแน่

มันคือรถคันแรกที่ผมรักมันมากเคยพาผมไปไกลที่สุดระยะทางประมาณ600กิโลเมตรรวดเดียวจากกรุงเทพฯถึงร้อยเอ็ดโดยไม่งอแงหรือเสียระหว่างทางให้ได้กินข้าวลิงเลยแต่รถอายุขนาดนี้ย่อมต้องมีเสียและซ่อมบำรุงแน่นอนซึ่งหลังจากได้รถคันนี้มาไม่นานก็เริ่มต้องทยอยซ่อมหลายรายการตั้งแต่รายการเล็กๆน้อยๆไปถึงรายการใหญ่ๆอย่างการเปลี่ยนยางทั้งสี่ล้อเรียกว่าซึ่งกับรสชาติรถ=ลดจริงๆประสบการณ์การเข้าอู่ซ่อมรถเพื่อดูแลรถที่เรารักและพาเราไปทุกที่ทำให้ผมแข็งแกร่งมากขึ้นเพราะมีทั้งประสบการณ์แง่ดีแง่ร้ายกระทั่งถูกหลอกถูกโกงหรือเรียกว่าถูกช่างฟันกระเป๋าแบะผมก็เคยผ่านมันมาได้หลายครั้งแล้วจนผมเริ่มเคยชินกับการค้นหาและทดลองไปซ่อมรถตามอู่ต่างๆทำให้พบสัจธรรมว่าไม่มีอู่ซ่อมรถไหนที่น่าพอใจที่สุดแต่ละอู่มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันออกไปและที่สำคัญอะไรไม่เสียอย่างไปซ่อมถ้ารื้อออกมาแล้วมันจะเสีย

---

ผมตระเวนตามหาอู่ซ่อมรถอยู่เป็นงานอดิเรกตามอาการเสียของรถจนกระทั่งมาพบข้อมูลจากเว็บไซต์รถยนต์แห่งหนึ่งแนะนำสั้นๆว่ามีอู่ที่ซ่อมรถราคาถูกและวิเคราะห์ปัญหาแก้ได้ตรงจุดผมไม่รีรอเพราะรถออกอาการเสียอีกแล้ว

กลายเป็นว่าผมมาอู่นี้จากคำแนะนำสั้นๆในหน้าอินเทอร์เน็ตเท่านั้นเป็นการลองผิดลองถูกจากคำบอกเล่าไม่กี่บรรทัดล้วนๆแต่ผมก็พร้อมจะลองเพราะรถเสียมันใช้งานไม่ได้ผมจึงตัดสินใจลองไปอู่นี้ทันที

ตอนมาเห็นสภาพอู่ครั้งแรกรู้สึกอยากถอยรถออกทันทีมันมีความไม่มั่นใจคืออู่มันรกๆและเหมือนมีรถซ่อมค้างอยู่หลายคันผมคิดไปเองว่านั่นอาจหมายถึงซ่อมไม่จบซ่อมไม่เสร็จต้องแก้งานหรือทิ้งงานไปเลยหรือเปล่าซึ่งผมมโนไปเองทั้งสิ้นระหว่างรอซ่อมก็คิดว่าจะหาจังหวะถอยหนีออกไปยังไง

ไม่นานจากนั้นผมเห็นชายคนหนึ่งอยู่ภายในอู่เขาแต่งตัวโทรมๆเล่นกับหมาและให้อาหารนกที่บินอยู่รอบอู่มารู้ตอนหลังเขาเป็นช่างและเป็นเจ้าของอู่จึงเริ่มเปลี่ยนใจอยากลองซ่อมรถดูในฐานที่เขาน่าจะมีจิตใจดีมันเหตุผลอะไรของผมก็ไม่ทราบได้คิดเพียงว่าถ้าคนจิตใจอ่อนโยนเวลาเขาซ่อมรถเราก็คงจะใจเย็นและรอบคอบไม่ใจร้อน

ปกติแล้วอู่ซ่อมรถส่วนใหญ่มักไม่ชอบให้ลูกค้ามายืนดูตอนซ่อมเพราะอาจจะรำคาญหรือเกะกะทำงานไม่สะดวกและเหมือนเป็นการกดดันช่างไปในตัว(เรายังไม่อยากให้เจ้านายมายืนดูเราทำงานเลย)บางอู่ลูกค้ามักถามปัญหาเกี่ยวกับอาการของรถแล้วช่างไม่ค่อยอยากจะตอบคำถามของเราเกี่ยวกับปัญหาของรถแต่ช่างเจ้านี้อธิบายละเอียดมากพามาชี้ให้ผมเห็นทุกจุดเลยให้ผมเห็นด้วยสองตาของเราเองว่ามันเสียและต้องเปลี่ยนต้องซ่อมตรงจุดไหนจะได้ไม่มาระแวงกันว่าเปลี่ยนมั่วซ่อมมั่ว

---

ผมจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันอาทิตย์

ผมโทรหาช่างตอนเช้าถามว่าวันนี้อู่เปิดมั้ยซึ่งปกติการหาอู่ซ่อมรถที่เปิดวันอาทิตย์เป็นเรื่องที่ยากมากเขาถามอาการและอธิบายแนวทางให้ฟังและสรุปว่าเขาเปิดวันอาทิตย์ด้วยให้เข้ามาซ่อมได้

ผมไปถึงอู่เช้าตรู่แต่ก็ปรากฏว่ามีรถมารออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว3คันผมเป็นคิวที่สี่คิวก่อนผมเป็นรถแท็กซี่มาซ่อมระหว่างวิ่งหาลูกค้าคงซ่อมไม่มากช่างคิดค่าแรงค่าเสียเวลาแค่40บาทเท่านั้นจากนั้นอีกรายมีลูกค้าก่อนผมกำลังจ่ายค่าซ่อมรถที่เสร็จแล้วลูกค้าถามถึงค่าก๋วยเตี๋ยวเมื่อเช้าแฟนเจ้าของอู่บอกไม่เป็นไรค่ะ-“เลี้ยง”

ผมนั่งรออยู่สักพักรถเข็นผลไม้ผ่านมาช่างชี้สั่งผลไม้รวมกันหลายอย่างเป็นเงิน50บาทแล้วใส่จานมาวางไว้ตรงหน้าลูกค้าและเรียกให้ทุกคนกินผลไม้

สักพักเขาก็ไปเล่นกับหมาอีก...

เวลาผมเห็นใครทำงานด้วยความสุขมีวิถีชีวิตประจำวันที่มีความสุขมันน่าอมยิ้มนะครับ

เขาซ่อมรถผมไม่นานเพราะเป็นการเปลี่ยนอะไหล่ซ่อมบำรุงค่าแรงถูกมากและค่าอะไหล่ตามใบเสร็จซึ่งพิมพ์คอมพิวเตอร์จากร้านอะไหล่มาเลยแสดงว่าไม่บวกเงินเพิ่มใดๆเลย(ปกติอู่ส่วนใหญ่จะบวกราคาอะไหล่เพิ่ม)

ตอนนี้รถทุกคันที่บ้านทั้งหมดเป็นรถมือสองผมนำมาซ่อมที่นี่ทุกคันด้วยความไว้วางใจในฝีมือและตัวช่าง

เป็นอู่ซ่อมรถที่น่ารักและซ่อมรถที่เรารักพาเราไปได้ทุกแห่งหนด้วยความมั่นใจ

ไม่แปลกใจเลยก่อนกลับลูกค้าส่วนใหญ่ยกมือไหว้ร่ำลาช่างและเช่นกันผมยกมือไหว้ช่างด้วยความนับถือเขาทุกคนให้เกียรติไม่ใช่เพราะเขาคิดราคาถูกแต่เพราะเขาซื่อสัตย์และมีความยุติธรรมต่ออาชีพของเขาเอง

เขาเป็นอู่ซ่อมรักในดวงใจของผมเลยทีเดียว