วทัญญู มรรคมงคล ความแกร่งในแบบ ‘แบดบอยกลับใจ’

โดย...ป้าปอย ภาพ วิศิษฐ์ แถมเงิน

“ผมเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 15 ปีแล้วครับ” มิกกี้-วทัญญู มรรคมงคล Waiter ตี๋หนุ่มน้อยบุคลิกคล่องแคล่วตั้งอกตั้งใจทำงานบริการของร้านอาหารสมอร์ (S'more) บอกว่าสนุกกับงานเทกแคร์ยิ้มแย้มเฮฮา ให้ทุกๆ คนที่มากินอาหารรู้สึกว่ามากินข้าวกันเองๆ ชิลๆ แต่ถ้าเป็นทีเด็ดมิกกี้ชอบนำเสนอคอมพลีเมนทารีเครื่องดื่ม สแน็กเล็กๆ น้อยๆ ให้คนประทับใจกลับไป เขาย้ำว่าการเซอร์วิสที่มากกว่าธรรมดา เป็นการสร้างเอกลักษณ์ให้คนทำงานได้ดีที่สุด

แล้วการได้พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา ทำให้การทำงานถึง 6 วันต่อสัปดาห์ วันละเกือบ 10 ชั่วโมง ก็ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อหรือหนักหนาอะไรเลย แต่กลับกันมันคือรสชาติของชีวิต

ตอนนี้ทำงานด้วยเรียนไปด้วย หนุ่มมาดกวน บอกว่า กำลังเรียนการศึกษานอกระบบเทียบได้ชั้น ม.6 และในปีหน้าก็เตรียมตัวเอนทรานซ์ ไม่มีเรื่องยากสำหรับการเรียนการสอบสามารถผ่านฉลุยๆ โดยการประเมินข้อสอบใช้ความน่าจะเป็นมากกว่าการอ่านหนังสือหนัก มิกกี้บอกเคล็ดลับการเรียนและนี่คืออนาคตที่ต้องไขว่คว้าด้วยตัวเอง

“แต่กว่าจะถึงวันนี้ผมเคยเกเร ตอนเรียน ม.3 โรงเรียนเบญจมบพิตร โรงเรียนชายล้วนครับ วันๆ ก็หาเรื่องไปตีกับโรงเรียนอื่น ในวัยนั้นคนเรียน ม.ต้นเขาเรียนหนังสือกัน แต่ผมจัดเต็มแล้วทุกๆ รูปแบบ ดูดบุหรี่ กินเหล้า มีเซ็กซ์ตั้งแต่วัยนั้นเลยครับ (พูดเรียบๆ ดูว่าธรรมดาๆ จริงอะไรจริง) สองสามเดือนก็ไม่กลับบ้าน ซึ่งก็ไม่ได้หนีพ่อแม่อะไรหรอกครับ แค่ไม่เอาโทรศัพท์ไปแล้วติดเพื่อน (หัวเราะ) และด้วยประสบการณ์บอกได้เลยครับ ว่าพอถึงที่สุดแล้วทุกคนก็จะคิดได้เองนะ ขึ้นอยู่กับใครโชคดีก็คิดได้เร็วนะครับ

ผมใช้ชีวิตแบบนั้นลองใช้ยาก็เคย โชคดีไม่พลาดไปมากกว่านี้ จนวันหนึ่งก็มีคำถามกับตัวเองว่า จะเอายังไง (วะ???) กับชีวิต! เราจมอยู่กับเพื่อนที่วันๆ มีแต่รวมกันเป็นกลุ่มแก๊งไปตีรันฟันแทงกับโรงเรียนอื่น ชีวิตแบบนี้ไม่รอดได้ทุกวันแน่นอน

แล้วในเมื่อเราต้องใช้ชีวิตในเมืองไทย คุณก็ต้องมีใบปริญญา ผมยังไม่ออกนอกกรอบไปสุดโต่งหรอก (บอกพร้อมรอยยิ้มดูกันเอง) ต่อให้คุณเจ๋งแต่ไม่มีใบการันตีก็ไปได้ไม่ไกลหรอกนะครับ...ใช่ไหม? จึงกลับมาพยายามเรียนหนังสือ พยายามสอบให้ผ่านทุกครั้ง ผมชอบเรียนภาษาอังกฤษเพราะไม่ได้เข้าใจยาก ผมสื่อสารได้ ใช้จริงในชีวิตประจำวันกับลูกค้าในร้าน แต่ไม่ได้เก่งกาจอะไรนะครับ แค่พูดแบบสื่อสารฝรั่งเขาเข้าใจได้ ก็มัน(ส์)แล้ว”  มิกกี้ เริ่มต้นสนทนาคล่องแคล่วแฮปปี้กับการงานและการเรียน

วันนี้เขาใช้ชีวิตในแบบที่ดีกับตัวเอง ก็เริ่มทำ! อย่างเช่นกล้ามแขน หุ่นลีน มิกกี้ บอกว่าชั่วโมงชีวิตส่วนใหญ่คือการทำงานอยู่แต่ในร้านอาหาร จึงไม่ได้เข้าฟิตเนสเป็นเรื่องเป็นราวอะไร แต่ถ้ามีโอกาสก็จะไปทันที ชกมวยนี่น่าจะเหมาะ (555)

“การสร้างกล้ามเนื้อผมไม่กินเวย์โปรตีนนะ ไม่ใช่ทางผมน่ะ รู้สึกไม่มีแรงบันดาลใจอยากหุ่นดีแบบใคร แต่ก็หาวิธีการออกกำลังกายของตัวเอง คือ 1 อาทิตย์ วิดพื้นอย่างหนัก 4 วันเพื่อให้กล้ามเนื้อฉีก แล้วพัก และดูแลการกินอาหารให้ครบหมู่ก็จะไปสร้างกล้ามเนื้อที่ฉีกให้ใหญ่ขึ้น ผมศึกษาจากยูทูบ 

เวลาทำงานถ้าต้องยกลังน้ำอัดลมผมไม่เคยปฏิเสธเลย ชอบ (ว่าแล้วก็ยิ้มตาหยีอีก) อีกอย่างผมชอบเดินมากๆ เลิกงานบางวันถ้าไม่เหนื่อยนะครับ เดินจากร้านที่เซ็นทรัลเวิลด์ไปต่อบีทีเอสอโศกกลับบ้าน ชิลๆ ครับ ฟังเพลงไอพอดไปด้วย วันหยุดก็วิดพื้นอยู่ที่บ้านต่อเพราะคนทำงานพลังมันถูกดึงจนในวันหยุดเราแทบไม่อยากออกไปไหนเลย

ขนาดวันที่เงินเดือนออกมาผมไม่ได้ตื่นเต้นว่าอยากซื้อโน่นนี่ ต้องไปกินข้าวร้านนั้นร้านนี้กับแฟน (ชิส์สส) ไม่มีเลยครับ บางทีก็เซ็งเหมือนกับใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีจุดมุ่งหมายว่าเราต้องการอะไร หรืออาจจะมีแต่เรายังมองไม่เห็นก็ได้นะครับ” หนุ่มน้อยอารมณ์ร้อน พูดอะไรตรงๆ มิกกี้ บอกด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ซึ่งเขาก็ยอมรับว่าเวลางานนี่ไฮเปอร์สุดๆ ไปเลย