‘เคสเตรล’ ซุป’ตาร์

โดย....ปริญญา ผดุงถิ่น

ปลายปีที่แล้ว ช่วงที่ลมหนาวเริ่มล่อง ผมไปเจอเหยี่ยวเคสเตรล (Common Kestrel) วัยเด็ก บนยอดเขาเขียว อุทยานฯ เขาใหญ่ ตอนนั้นมันก็แค่เหยี่ยวโนเนมไม่มีหัวนอนปลายเท้า แต่ใครจะรู้ ไม่กี่วันต่อมา เหยี่ยวตัวนี้จับพลัดจับผลูกลายเป็นซุป’ตาร์ หรือเน็ตไอดอล แห่งวงการดูนกเลยทีเดียว

เช้านั้น 7 โมงกว่า ผมออกจากห้องนอนมายืนตาโหล พร้อมกับกล้องและเลนส์ ตาโหลเพราะตามถ่ายรูปนกกลางคืนแบบมาราธอน กว่าจะได้นอนก็ปาไปตี 4 หลับตางีบแค่ไม่ถึง 3 ชั่วโมง ก็ลุกมาหานกกลางวันถ่ายต่อ (ละโมบโลภมากซะไม่มี 555)

เหยี่ยวเคสเตรลเกาะบนกิ่งสวย แสงแดดเช้าสาดมาจนแววตาเป็นประกาย หาไม่ได้อีกแล้ว เหยี่ยวระยะฉกรรจ์ในแสงงามเช่นนี้

แค่นั้นไม่พอ เหยี่ยวพุ่งลงมาโฉบจับตั๊กแตนตรงแทบเท้าผมเลยทีเดียว ความง่วงแท้ๆ ทำเอาผมพลาดถ่ายรูปจังหวะสวยๆ นี้ไป จากการลืมเปิดระบบโฟกัสติดตามวัตถุ แต่ก็คิดว่าพอแล้ว แค่รูปเกาะกิ่งตาปิ๊งๆ ก็พอใจแล้ว

ดวงคน เอ๊ย เหยี่ยวมันจะดัง ไม่มีอะไรฉุดได้ หลังจากวันที่ผมเจอเหยี่ยวนี้ ก็มีช่างภาพนกคนอื่นมาเจอมันเข้า แล้วมองเห็นมีแววพอจะปั้นเป็นดาราได้ จากนิสัยเชื่องคนและชอบกินตั๊กแตน ก็เลยเกิดรายการขี่ช้าง เอ๊ย จับตั๊กแตนมาล่อเหยี่ยวกันให้วุ่น

มีการเซตกิ่งไม้บนโต๊ะ ให้เหยี่ยวพุ่งมาจับตั๊กแตนครั้งแล้วครั้งเล่า กลายเป็นกระแสฟีเวอร์ น้าๆ ช่างภาพนกแห่ตามมาสอยเหยี่ยวเคสเตรลในท่ากางปีกบินแบบจ่อๆ กันกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า ล่วงสู่ปีใหม่แล้วก็ยังไม่เบื่อ จนมันกลายเป็นเหยี่ยวมหาชน ต่อให้คนมะรุมมะตุ้มกันเป็นสิบก็ไม่กลัว แค่มีตั๊กแตนมาเป็นค่าแรงก็แล้วกัน (จิ้งหรีดสวนจตุจักรก็ไม่เกี่ยงนะ 555)

อย่างไรก็ดี เพื่อนช่างภาพสัตว์ป่าคนหนึ่งอดรนทนไม่ไหว แสดงความกังวลออกมาว่า การไปล่อเหยื่อซะจนเสียเหยี่ยว อาจนำภัยมาถึงตัว มันอาจถูกคนยิงตาย หรือจับขังกรงสิ้นอิสรภาพง่ายๆ จากความอ่อนโลกเห็นคนเป็นมิตรไปหมด ทั้งที่โลกนี้ไม่มีอะไรอันตรายเท่าคนอีกแล้ว

ก็ได้แต่อวยพร ขอให้มันปลอดภัยจากคนใจร้ายในการเดินทางไกลเที่ยวกลับ และตลอดชีวิตที่เหลืออยู่