จานชามในความทรงจำ กับ ความรักที่ได้ทำในสิ่งปรารถนา

โลกของคนบางคนไม่อนุญาตให้ใครไหนเข้าแต่โลกของจิ๊บ-สิตานัน วุตติเวช เจ้าของร้านสปูนฟูล สักกะ คาเฟ่ อนุญาตให้ผู้คนเข้ามาเยี่ยมเยือนเสมอ ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่ร้านสปูนฟูลฯ ที่ตึกปอร์ติโก้ หลังสวน ร้านเปิดเป็นคาเฟ่ (ไม่เล็ก) ที่น่ารัก อบอุ่น ขายกาแฟและสโคนอร่อย รวมทั้งข้าวของเครื่องใช้ในบ้านแปลกๆ เก๋ๆ

ความทรงจำก็อยู่รอบตัวเรานี่เอง อยู่ในข้าวของเครื่องใช้ที่วางอยู่ตรงนั้นตรงนี้ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่จะผลักและทำให้เราเดินต่อ สปูนฟูลฯคือเรื่องราวของสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึก ไล่ไปตั้งแต่จานชาม แก้วน้ำหรือพิมพ์ขนมของแม่ ที่นำมาสู่การเริ่มต้นในธุรกิจที่รัก

 

“สะสมตั้งแต่อายุ 5 ขวบค่ะ (ฮา) ของชิ้นแรกคือพิมพ์วุ้นลูกเต๋ารูปหอย ที่บ้านคุณแม่ทำขนมให้ลูกกินเอง เพราะเราต้องประหยัด พิมพ์ขนมพวกนี้เป็นพิมพ์ที่คุณแม่ใช้ทำขนม และเป็นของเล่นของพวกเราเด็กๆ” จิ๊บเล่า

พิมพ์ขนมสมัยโบราณ ใช้วัตถุดิบที่ดี รูปทรงสวยงามคงทน ในวันสุดสัปดาห์ที่แม่ทำขนม มีหน้าที่เป็นพิมพ์ขนม หากวันธรรมดามีหน้าที่เป็นของเล่นในอ่างอาบน้ำของเด็กๆนอกจากพิมพ์วุ้นแล้วยังมีพิมพ์ขนมปุยฝ้าย ขนมโตเกียว ทั้งแบบวงกลม สี่เหลี่ยม พิมพ์ดาว พิมพ์ดอกไม้ พิมพ์ลายจีบเหลี่ยม และพิมพ์รูปหัวใจ“แม่ทำขนมปุยฝ้ายอร่อย เห็นพิมพ์ขนมที่เก็บไว้ก็จะเห็นภาพแม่และขนมของแม่” จิ๊บเล่า

 

ของสะสมของจิ๊บทั้งหมด เป็นข้าวของและเครื่องใช้ในชีวิตประจำวัน เหมือนธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา ได้แก่ จานชาม แก้วน้ำ ถ้วยน้ำ จานใส่ผลไม้ ที่คั้นน้ำผลไม้ ฯลฯ หรืออุปกรณ์ครัว เช่นพิมพ์แป้ง ทุกชิ้นเป็นของใช้ในอดีต หากเป็นของดีมีคุณภาพที่หาไม่ได้แล้วในปัจจุบัน อายุไม่ต่ำกว่า 40 ปี หากหลายชิ้นก็เก่ากว่านั้น

ค่อยๆ หยิบขึ้นมาทีละชิ้นทีละใบ เรื่องราวแห่งความหลังก็ค่อยๆ ไล่เรียง เริ่มจากชิ้นโปรด-แก้วเดซี่ จิ๊บบอกว่า ชอบแก้วสีน้ำเงินใสใบนี้มากมองแล้วชอบทั้งลวดลายและสีสัน ให้ความรู้สึกของกังหันแสนสวย อายุของแก้วจริงๆ มากกว่า40 ปี เป็นของขวัญที่แม่ได้รับจากเพื่อนรัก ที่ซื้อและหอบหิ้วมาให้จากต่างประเทศ ทั้งชุดมี 6 ใบ

 

ส่วนแก้วใบโปรดอีกใบหนึ่ง มีอายุ 12 ปีแล้วได้มาจากประเทศญี่ปุ่น เป็นงานปั้นมือของคุณป้าคนหนึ่งที่จังหวัดกิฟุ ที่นี่มีชื่อเสียงเรื่องปั้นงานเซรามิก เมืองเงียบสงบเล็กๆ ที่เก็บซับไว้ทุกสิ่งคุณป้าผู้ปั้นอายุมากแล้ว จิ๊บชี้ให้ดูลายก้นหอยที่ใต้ก้นชา บอกว่าชิ้นงานของคุณป้าไม่เหมือนใครทุกชิ้นมีซิกเนเจอร์ที่เร้นอยู่อย่างมีนัย

“ชอบเพราะเป็นทรงที่ไม่เคยเห็น มีที่จับเป็นหูเหมาะมือ มีจะงอยสำหรับเทของเหลววิธีเผาก็สวยมากๆ ลายไม่เยอะแต่ลึกซึ้ง เนื้อเซรามิกยิ่งใช้ยิ่งมีลายเพิ่มขึ้นตามธรรมชาติ รวมทั้งสีที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามเวลาที่ใช้” จิ๊บเล่า

 

ต่อมาเป็นจานอเนกประสงค์ (ฮา) ที่จิ๊บเล่าว่า เป็นจานสารพัดนึก ใบนี้เกือบ 10 ปีแล้ว เป็นจานที่เมื่อนึกอันใดไม่ได้ ก็จะหยิบมาใช้เสมอ ชอบในความเป็นสีเหลืองสว่างสดใสแม่มีลูกสาว 3 คน ตัดเย็บเสื้อผ้าให้ใส่ด้วยตัวเอง เสื้อผ้าลูกสาวคนโตเป็นสีแดง คนที่ 2 สีฟ้าส่วนเธอเป็นคนที่ 3 เสื้อผ้าทุกตัวเป็นสีเหลือง สีเหลืองจึงเหมือนเป็นสีประจำตัวของเธอ

“ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก ไม่เบา ไม่หนัก จับง่ายถือง่าย จานใบนี้ซื้อในเมืองไทยนี่เอง แต่จำไม่ได้แล้วว่าซื้อที่ไหน”

 

แก้วจากประเทศอังกฤษ ก็เป็นอีกหนึ่งใบโปรด ชอบในสีสันที่เหมือนกระจกวาดหรือสเตนกลาส ดูเป็นศิลปะแปลกตา แก้วใบนี้อายุ 20 ปี ลวดลายในแก้วคิดเอาเองว่าคือนางฟ้า ได้มาจากเมืองแคนเทอเบอรี ราคาแพงมากคือ 4.9 ปอนด์ กัดฟันซื้อมาหนึ่งใบก่อนจะกลายเป็นหนึ่งในของสะสมชิ้นโปรดถัดมาเป็นซีรี่ส์แก้วอายุกว่า 40 ปี เป็นซีรี่ส์ชุดคาร์เนชั่น มีสีแดง สีเหลือง สีส้ม ผลิตในประเทศอังกฤษ ชุดนี้มีเหยือกด้วย เนื้อแก้วดีมาก ส่วนชุดกาน้ำชาก็เนื้อแก้วดีมากเช่นกันลวดลายละเมียดละไม อีกชุดจานลายองุ่น ซึ่งเป็นชุดที่ใช้ในชีวิตประจำวันมาแต่ดั้งเดิม ตอนนี้ปลดระวางแล้ว เก็บสะสมไว้ในฐานะทรัพยากรที่มีคุณค่า

อ้อ! ชุดจานรองถ้วยสีน้ำเงินน้ำทะเลสดชุดนี้ นี่คือถ้วยและจานรองกาแฟของพ่อ พ่อเคยใช้เคยชงทั้งกาแฟและเหล้า ส่วนชามใบนี้เป็นชามอายุ 40 ปีเคยเป็นชามใส่กับข้าวของพ่อ ภาพต่างๆ ในอดีตหวนมาเหมือนลมพัดหวน วางอยู่ตรงโน้นคือจานประจำตัวสีเหลืองมัสตาร์ดในวัยเด็ก ส่วนใบนี้เป็นงานอาร์ตทำมือ ชุดจานนกกระจอกเทศ มีแบบกลม สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมพิเศษที่ผิวสัมผัสหรือเทกซ์เจอร์ที่เหมือนหินๆทำให้ใช้ประจำสำหรับเรื่องปิ้งย่าง (ฮา)

 

นอกจากนี้ ยังมีจานหอยลายอบเนยกระเทียมเก่าสุดเก๋ เจ้าตัวระบุว่าทำ ในเมืองไทยนี้เอง หากเป็นแบรนด์อิตาลีที่หาสมัยนี้ไม่มีแล้ว จานทำ เป็นหลุมไว้พอดีตัวหอย น่ารักมากทำ เสร็จแล้วแกล้งเสิร์ฟเลยทั้งจานอบ อีกอย่างมาจากอิตาลีเช่นกันคือเครื่องคั้นน้ำส้ม เป็นเครื่องคั้นโบราณ ที่คลาสสิกด้วยฟังก์ชั่น คงทนแข็งแรง

“ความทรงจำของจิ๊บคือใช้มานาน ไม่เคยเสีย ไม่เคยซ่อม แม่ใช้คั้นทุกอย่างที่ต้องคั้นรวมทั้งน้ำส้ม ซึ่งแม่คิดว่าเด็กต้องกินสิ่งที่มีประโยชน์ ข้าวของเครื่องใช้สมัยก่อนส่วนใหญ่ผลิตอย่างดี มีคุณภาพ แม่ไม่ซื้อของเยอะ แต่ซื้อของดี นั่นทำให้เรามีของใช้ที่ดีและความทรงจำที่ดี” จิ๊บเล่า

 

นอกจากคอลเลกชั่นจานชามในอดีต จิ๊บเล่าว่า ในช่วงที่เดินทางไปศึกษาที่ญี่ปุ่น เธอยังได้สะสมชุดพรีเมียมของมิสเตอร์โดนัทที่ญี่ปุ่นด้วย ส่วนใหญ่เป็นจานชามและอุปกรณ์ของใช้ที่มีดีไซน์น่ารักน่ามอง เก็บชิ้นแรกแล้วเก็บมาเรื่อย ปัจจุบันสะสมไว้ไม่น้อยหน้าแฟนมิสเตอร์โดนัทชาวญี่ปุ่นเองก็แล้วกัน

“แก้วชุดฮอน เดอ ไลอ้อน ของมิสเตอร์โดนัทที่ญี่ปุ่น โดดเด่นที่ลวดลายวงแหวนแล้วมีหยักๆ โดยรอบ ซึ่งก็ล้อมาจากแผงขนคอของไลอ้อนหรือสิงโตนั่นเอง”

 

จิ๊บเล่าว่า ชอบแก้วนำ้ใบเล็กๆ จะกินนำ้ กินนม หรือกินไข่ลวกก็สะดวก และทำให้อร่อยขึ้น(ฮา) มีความหนาและสั้น เหมือนแก้วตามร้านกาแฟไข่ลวกที่เห็นชินตาตอนเช้าๆ นอกจากนี้ก็มีชุดแก้วหน้าหลากอารมณ์ เป็นรูปสิงโตที่มีหน้าเปลี่ยนตามอารมณ์ ถ้าตื่นมาอารมณ์ดีก็คว้าใบที่หน้ายิ้มแย้มมากิน แต่ถ้ายังครึ่งหลับครึ่งตื่น ก็หยิบใบที่มีหน้าง่วงๆ

“Every Little Thing Could Make BigDifferent in Life ของสะสมของจิ๊บเป็นข้าวของเครื่องใช้เล็กๆ น้อยๆ ก็จริง แต่ทั้งหมดมีคุณค่าในความรู้สึก ต้องขอบคุณข้าวของเหล่านี้ เพราะทำให้จิ๊บได้ทำในสิ่งที่รัก”