สงบสงัด ณ วัดหินหมากเป้ง

โดย...โจนาธาน

หลบความวุ่นวายจากเมืองกรุงมุ่งสู่ จ.หนองคาย เลาะเลียบริมแม่น้ำโขงไปอย่างไร้จุดหมาย ตั้งใจว่าถ้าเจออะไรที่โดนๆ ก็จะแวะแบบไม่รีรอ

แดดยามสายส่องประกายกระทบผิวถนน ความเจริญจากตัวเมืองหนองคายแผ่ขยายตามเส้นทาง เดิมทีเป็นเพียงถนนสายเล็กๆ เงียบเหงาและเรียบง่าย แต่ตอนนี้ไหล่ทางถูกเพิ่มขนาด รถราวิ่งได้ฉิ่วหายห่วง ที่สำคัญ บ้านเรือนและชุมชนเติบโตขึ้นมาก

จากตัวเมืองหนองคายขับรถไม่นานก็ถึง อ.ท่าบ่อ แนะนำว่าให้เลี้ยวรถเข้าถนนเลียบโขง ก็จะพบกับวิวน้ำโขงสวยๆ เพลินสายตาไม่หยอก หรือเกิดหิวขึ้นมา ขอให้แวะฝากท้องกับร้านอร่อย โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยวเนื้อสูตรเด็ด น้ำซุปรสชาตินัวหล้ายหลาย ชามเดียวไม่เคยพอ ต้องเบิ้ลต่อแน่ๆ

คนชอบเดินตลาด ตลาดท่าบ่อก็มีของให้เลือกเยอะแยะ ละลานตาด้วยเสื้อผ้าและของกิน เลื่องชื่อต้องยกให้ แหนม หมูยอ ไส้กรอก ตั้งแผงในตลาดสด ทำใหม่ทุกวัน ขายกันราคาสบายกระเป๋า

รถมุ่งสู่ อ.ศรีเชียงใหม่ อำเภอที่หลายคนไม่เคยคิดจะแวะ ผ่านแล้วก็ผ่านเลย แต่ครั้งนี้เราไม่พลาด แวะพักจิบเครื่องดื่มเย็นๆ ตรงถนนเลียบโขง วิวฝั่งประเทศลาวที่เห็นไกลลิบคือนครหลวงเวียงจันทน์ ยามค่ำคืนคนท้องถิ่นบอกว่า แสงไฟระยิบ สวยจับใจ

ลาจาก อ.ศรีเชียงใหม่ พร้อมเสบียงจานด่วน ข้าวจี่ หรือขนมปังฝรั่งเศสชิ้นจิ๋วยัดไส้หมูยอ ติดเป้ไว้กินกลางทาง หิวเมื่อไหร่ก็ไม่ง้อร้านสะดวกซื้อ งัดออกมาจากถุงกัดเต็มปากเต็มคำ อิ่มอร่อยกันถ้วนหน้า

ถนนสายคดเคี้ยวพาเราลัดเลาะไปตามริมโขง ทิวเขาและแมกไม้เขียวขจี สูดอากาศเต็มปอดเพราะไร้มลพิษ ป้ายบอกระยะทางและสถานที่ต่างๆ ขึ้นเด่นหรา "วัดหินหมากเป้ง" สะดุดตาโดยบังเอิญ หันซ้ายแลขวารถก็เลี้ยวเข้าถึงตัววัดเรียบร้อย

วัดแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ ต.พระพุทธบาท มีพื้นที่กว้างขวาง น่ามองด้วยต้นไม้ใบหญ้าที่เพิ่มความร่มรื่นให้แก่ผู้มาเยือน เงียบสงบสมกับเป็นสถานปฏิบัติธรรมอันโด่งดัง สมัยเกจิอาจารย์แห่งภาคอีสาน "หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี" ยังชีวิต ผู้คนต่างแห่แหนมาไม่ขาดสาย เรียกว่ารุ่งเรืองสุดๆ แต่พอหลวงปู่มรภาพ (วันที่ 17 ธ.ค. 2537 สิริรวมอายุ 93 ปี 71 พรรษา) ที่นี่ก็ร้างด้วยผู้คน

ถึงอย่างนั้น ทุกวันก็ยังมีขาจรแวะมาชื่นชมบารมีหลวงปู่และกราบมนัสการหุ่นขี้ผึ้งจำลองกับอัฐิ ซึ่งบรรจุไว้ในเจดีย์ รวมทั้งทางวัดยังจัดแสดงอัฐบริขารและชีวประวัติของหลวงปู่ให้ผู้คนได้ศึกษาไปพร้อมๆ กับสูดกลิ่นอายธรรมชาติและวิวน้ำโขงสวยๆ

ตามประวัติ หินหมากเป้งที่กลายเป็นชื่อวัดนั้น มาจากก้อนหิน 3 ก้อนขนาดใหญ่ ลักษณะคล้ายลูกตุ้มเครื่องชั่งทองคำ เรียงกันอยู่ริมโขงหน้าวัด ขณะเดียวกันก็มีเรื่องเล่าปรัมปราจากปากคนเฒ่าคนแก่ว่า ก้อนหินทั้ง 3 เปรียบดั่งกษัตริย์ 3 นคร ก้อนบน (เหนือน้ำ) เป็นของหลวงพระบาง ก้อนกลางเป็นของกรุงเทพฯ ก้อนใต้เป็นของเวียงจันทน์ ที่วันหนึ่งจะมาสร้างความเจริญให้บ้านเมืองในอนาคต

เรื่องเล่านี้สุดแต่จะเชื่อ ทว่าที่เห็นประจักษ์ชัดคือ ภาพวาดก้อนหินทั้ง 3 ภายในวัด ที่เด่นสง่าท้าทายความคิดว่าเรื่องเล่าปรัมปราอาจจะมีมูลความจริงอยู่ไม่น้อย

เราละสายตาจากภาพวาดก้อนหินแล้วไปปะทะกับสายน้ำโขงสีขุ่นที่กำลังไหลเชี่ยว น้ำโขงลดปริมาณลงตามฤดูกาล เข้าสู่หน้าแล้ง ฝนตกน้อย เป็นธรรมดาโขดหินจะโผล่กลางลำน้ำ เดินเท้าไปชมใกล้ๆ โขดหินราวกับประติมากรรมจัดวาง ฝั่งตรงข้ามเป็นวัดประเทศลาว มองเห็นถนัดถนี่ดีทีเดียว เพราะน้ำโขงบริเวณนี้มีความกว้างไม่มาก ไพล่คิดไปถึงเพลงฮิตในอดีต "แค่คืบเท่านั้น ฉันให้ งง งัน มิกล้าเอ่ย แค่คืบเท่านี้ น้ำใจไมตรี มีให้ตระหนัก"

ไฮไลต์หนึ่งเมื่อมาที่นี่ ต้องนั่งสมาธิ บรรยากาศพาไป สมาธิเกิดโดยอัตโนมัติ ความว้าวุ่นในใจถูกทำให้สงบ ใกล้ธรรมะ ปัญญาก็มา หลายคนชอบที่จะนั่งนิ่งๆ หลับตาพริ้ม นึกทบทวนสิ่งที่ผ่านมา เสียงนกร้องดังแว่ว ลมพัดเย็นวูบใหญ่ เปิดตามองน้ำโขงยังไหลเชี่ยว

โล่ง โปร่ง สบาย เมื่อพาตัวเองออกจากวัดแห่งนี้ ความสงบและความสงัดทำให้สมองของเราสดชื่นอย่างไม่น่าเชื่อ จิตที่ว้าวุ่นครุ่นคิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง กลายเป็นจิตร่มๆ ได้ไม่ยาก ณ ที่นี่แหละ มีโอกาสผ่านไปแถวนั้น ต้องลองแวะสักครั้ง