อายุน้อยก็เป็นบอสได้...ไม่ใช่ปัญหา

โดย...คุณหนูอี๊

สมัยนี้ “อายุ” ไม่ใช่ตัวชี้วัดหรือตัวการันตีว่า ใครเหมาะสมจะนั่งเก้าอี้ “ซีอีโอ” หรือ “หัวหน้าแผนก” เพราะถึงจะอายุน้อย แต่หากมีความสามารถ มีศักยภาพพอก็สามารถก้าวสู่ตำแหน่งที่สูงได้ ดังจะเห็นว่าปัจจุบันผู้บริหารยุคใหม่อายุน้อยลงกว่าในอดีต และสามารถพัฒนาองค์กรให้มีความทันสมัย เป็นไปตามวิสัยทัศน์ของคนรุ่นใหม่ แต่ปัญหาหนึ่งที่ผู้บริหารใหม่ต้องเผชิญ คือ การทำงานร่วมกับคนที่มีอายุมากกว่าและเกิดความเกรงใจ เพราะประเทศนี้ยังติดกับระบบอาวุโส (Seniority) ค่อนข้างมาก

สถานการณ์ กุ๊ก ซีเนียร์จากฝ่ายประชาสัมพันธ์ เริ่มเบื่องานที่ทำอยู่ ประกอบกับเริ่มไม่กินเส้นกับหัวหน้า เพราะหัวหน้าชอบผู้จาหยอกล้อ แต่บางครั้งก็รุนแรงในความรู้สึกของเธอ บางทีก็แซวว่าเธอไม่สวยบ้าง หาสามีไม่ได้บ้าง ฟังดูเหมือนการหยอกล้อกันเล่นๆ แต่พอหลายครั้งก็เริ่มน้อยใจและเกิดเป็นความไม่พอใจ หลังจากทำงานมา 8 ปี กุ๊กตัดสินใจขอย้ายแผนก หัวหน้างานก็ใจดี เห็นใจกุ๊กยอมให้ย้ายแผนก และเลื่อนตำแหน่งให้ใหญ่ขึ้น ด้วยการเป็นหัวหน้าแผนกการตลาดแทน ปรากฏว่าพอย้ายมา มีทั้งคนที่ยินดีและคนที่รู้สึกไม่ยอมรับกุ๊ก โดยเฉพาะเรื่องวัยวุฒิ

ทางออก ก่อนอื่น นึกไว้เสมอว่านี่คือโอกาสสำคัญในการพิสูจน์ผลงาน ดังนั้นกุ๊กต้องตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด เพื่อแสดงฝีมือให้หัวหน้าที่ให้โอกาสเห็น และเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากเพื่อนร่วมทีม ขอให้คิดเสมอว่าอายุมากไม่ได้หมายความว่าฉลาดกว่าเสมอไป อายุมากขึ้นอาจทำให้คนคนนั้นเจอประสบการณ์ในชีวิตอะไรมามากกว่า เพราะฉะนั้นอย่าบั่นทอนกำลังใจตัวเอง แรกๆ อาจต้องทำงานหนักกว่าเหนื่อยกว่าคนอื่น แต่เพื่อผลงานที่ดีพิสูจน์ว่าเราก็เป็นผู้นำที่ดี เราก็ทำได้ นอกจากนี้ยังควรฝึกตัวเองให้รู้ว่าตอนไหนควรพูดและตอนไหนควรฟัง สำหรับพนักงานที่ซีเนียร์หรือมากอายุ พยายามเน้นรับฟังความคิดเห็นของเขาก่อน จากนั้นพยายามโน้มน้าวให้เขาทำตามแทนที่จะใช้วิธีสั่งทุกอย่าง

สถานการณ์ เจน น้องใหม่ในบริษัท แต่ด้วยวุฒิการศึกษาปริญญาโทจากสหรัฐ ทำให้เธอผ่านการคัดเลือกเข้ามาคุมแผนกโฆษณาของบริษัท แซงหน้าซีเนียร์ในแผนกที่หลายคนหมายมั่นว่าจะได้ขึ้นมาตำแหน่งหัวหน้า หลังจากคนเก่าลาออกไปแต่งงาน เมื่อเข้ามาแบบขัดใจเพื่อนร่วมงานเช่นนี้ ทำให้เจนได้รับแรงกดดันจากเพื่อนร่วมงานตลอด

ทางออก คำถามยอดฮิตที่เจนเจอบ่อยคือ อายุเท่าไหร่? คำถามนี้อาจเป็นเรื่องเล็กสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มงานแรกในชีวิต แต่สำหรับคนที่จะมาเป็นหัวหน้า อาจไม่ใช่เรื่องตลก หากโดนถามทีเล่นทีจริง เจนอาจลองเลี่ยงตอบไปด้วยอารมณ์ขันทำนอง “เพิ่ง 20 ต้นๆ เองค่ะ” หรือถ้าโดนถามไม่เลิก แซวทุกครั้งที่เจอ อาจลองตอบแบบทีเล่นทีจริงว่า แก่พอจะทำโปรเจกต์ใหญ่ๆ ให้สำเร็จได้แล้วกัน อย่างน้อยก็เป็นการทำให้ผู้ถามรู้สึกว่า กำลังถามคำถามที่เสียมารยาทอยู่

ขณะเดียวกัน เจนต้องปรับเปลี่ยนการวางตัวให้เหมาะกับตำแหน่ง ไม่ต้องเชิดคอ ไม่สุงสิงกับลูกน้อง แต่วางตัวให้เหมาะสม มีช่องว่างระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง แต่ต้องไม่ลืมใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เช่น วันเกิดลูกน้องในแผนก อาจมีของขวัญเล็กน้อยเป็นการสร้างมิตรภาพ ให้รางวัลทีมเมื่อมีผลงานที่น่าพอใจ เป็นต้น