เรื่องของอัยยา

โดย...อัยยา โดย วาดฝัน ภาพโดย เพียว

“เรื่องของอัยยา” เป็นเรื่องราวของหญิงสาวในยุคปัจจุบันที่มีความเป็นตัวเองค่อนข้างสูง ผลงานเขียนโดย “วาดฝัน” ที่วางคาแรกเตอร์ของเรื่องได้อย่างนุ่มนวล ชัดเจน และมีรายละเอียดลึก ชวนให้ผู้อ่านตามติดไปได้อย่างใคร่รู้

“อายวาดฝัน คุณาวงศ์” เกิดเมื่อปี 2536 จบการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่ โรงเรียนนานาชาติโชวส์เบอร์รี่ ในสาขา Drama English Literature และ Business Studies ปัจจุบันศึกษาระดับปริญญาตรีอยู่ที่ Goldsmiths College ในสาขา Drama and Theatre Arts ณ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ เธอชื่นชอบการอ่านมาตั้งแต่เด็ก นิยายเรื่อง “ปริศนา” เป็นเล่มโปรดเลยล่ะ อ่านตั้งแต่ชั้นประถมและอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะประทับใจที่ตัวละครมีคาแรกเตอร์ค่อนข้างชัด สนุกและต้องติดตามอ่านจนจบ

ครั้นพอเริ่มมีความคิดที่จะเขียนหนังสือบ้าง วาดฝันจึงเริ่มต้นจากเรื่องราวใกล้ตัว ในสิ่งที่ตัวเองชอบ “เรื่องของเราเองและสิ่งรอบๆ ตัว ชีวิตประจำวัน อายคิดว่ามันเป็นเสน่ห์ของการเล่าเรื่อง การเดินซูเปอร์มาร์เก็ต การไปร้านหนังสือ ดูภาพยนตร์ หรือแม้แต่การดื่มกาแฟ ความน่าสนใจมันเกิดจากเราใส่ใจสิ่งรอบๆ ตัว แล้วหยิบยกออกมาเล่าผ่านตัวหนังสือ เหมือนจดหมายเหตุกลายๆ ของชีวิตในช่วงนั้น แต่ไม่ใช่เรามากเท่าไหร่ มีชาวบ้านด้วย 50% คือสิ่งที่เราคิด งานดูเหงาๆ ก็มีอิทธิพลของความซึมเศร้าของตัวเองในช่วงนั้นด้วย”

ผลงานเล่มนี้เป็นผลงานแรก ซึ่งวาดฝันเริ่มเขียนตั้งแต่อายุ 16 ปี และเสร็จสมบูรณ์ในวัย 18 ปี “ตอนแรกอายนึกถึงความสัมพันธ์ของคนสมัยนี้ บางคู่คบกันนานหลายปี แต่ก็ไม่ได้แต่งงานกัน บางคู่คบกันไม่กี่ปีแต่งงานกันเลย และคิดถึงจังหวะชีวิตของคนชั้นกลาง ก็เริ่มเขียน เขียนทุกอาทิตย์ ตั้งใจเขียนให้เหมือนผู้หญิงวัย 25 ปี ใช้เวลานาน แต่อารมณ์มันลิงก์กันได้อยู่ เพราะความรู้สึกไหนที่เราประทับใจ เหตุการณ์มันกระทบใจเราก็เก็บมันเอาไว้ พอมีอะไรที่คล้ายๆ อารมณ์แบบนี้เราก็นึกถึงมันได้และเอาออกมาใช้ได้ เป็นคนช่างจินตนาการมาก และอายใช้วิธีจำความรู้สึก เป็นคนจำฝังใจได้ แล้วสักวันหนึ่งนำกลับมาใช้ เพราะอายเรียนทางการแสดงด้วย การเก็บอารมณ์บางอย่างไว้ ช่วยเราอย่างมาก บางอย่างมาจากทัศนคติของตัวเองและจากคนรอบๆ ข้าง ก็มีคนแซวเป็นเด็กแก่แดดบ้าง (หัวเราะ) อายมีเพื่อนที่มีอายุกว่ามากๆ เช่นเรื่องแต่งงาน ผู้หญิงที่เคยฝันอยากแต่งงานมากๆ คิดว่า ณ จุดหนึ่งจะเฉยๆ รู้สึกว่าการแต่งงานก็เป็นห่วงผูกคอในอนาคต เป็นความคิดของอายตอนนี้”

แค่สร้างเรื่องไม่พอ วาดฝันต้องการให้หนังสือเล่มแรกของตัวเองมีภาพประกอบสวยๆ ด้วย “เราชอบนิยายภาพ ก็คือการทำหนังสือในฝันขึ้นมาเล่มหนึ่ง ชอบรันนิงนัมเบอร์ ชอบปกแข็ง ชอบริบบิ้นกั้น ชอบภาพประกอบสวยมากๆ และชอบผลงานของพี่เพียว ก็เลยชวนมาเขียนรูปให้ เราอยากให้ภาพเยอะๆ ตัวอักษรก็เป็นแบบหนึ่ง ภาพก็แบบหนึ่ง ตีความไปได้อีกแบบหนึ่ง ได้หลายมุมมองในการอ่านหนังสือเล่มนี้ มีหลายทางแยกให้เป็นทางเลือกที่น่าสนใจดี”

อยากรู้ว่าเรื่องของอัยยาจะเป็นอย่างไร ผู้หญิงคนนี้จะพาผู้อ่านไปพบกับการค้นหาความหมายอะไร ต้องหยิบหนังสือมาเปิดอ่านเรื่องราวของเธอดู...

ล้อมกรอบ มีรูปใส่ด้วยนะคะ

คนวาดภาพ ‘เพียว โลกุตรพล’

จบการศึกษา นิเทศศาสตรบัณฑิต ภาควิชาวารสารสนเทศ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2555

ปัจจุบันเป็นครูสอนศิลปะและออกแบบกราฟฟิก นักวาดภาพประกอบ นักเขียน และบรรณาธิการสำนักพิมพ์ “Orange Pumpkin”

อีกหนึ่งผลงานคือ ภาพประกอบหนังสือ “มัดใจ” ผลงานเขียนของ “มัดหมี่พิมดาว พานิชสมัย” และเร็วๆ นี้จะมีนิทานภาพเป็นของตัวเอง

“ผมได้อ่านเรื่องของอัยยาหนึ่งรอบ ซึ่งระหว่างที่อ่านนั้นก็จะมีบางช็อตที่นึกรูปขึ้นมาในหัว บางช่วงก็จินตนาการตาม ช็อตไหนสวยมากๆ ก็เกิดประทับใจทันที อย่างเปิดมาอ่านบทแรก บรรยายถึงร้านน้ำชาสีน้ำตาลมีแสงผ่านเข้ามา มีชั้นวางหนังสือ ดอกไม้ มีคนมานั่งอ่านหนังสือ เป็นคอมโพสต์ที่ชัดมาก ผมก็วาดตามที่นักเขียนบรรยายและดึงประสบการณ์ของเรามาช่วยด้วย

การสร้างคาแรกเตอร์ตัวละครหลัก นักเขียนสร้างมาได้ชัดเจน และก่อนวาดเราได้คุยถึงความต้องการของนักเขียน เราตกลงได้ว่าคาแรกเตอร์จะออกมายังไง เคลียร์กันแต่ต้น ดังนั้นพอรูปออกมาก็เป็นที่พอใจ อย่างตัวละครชื่อวาสุ ในเรื่องเป็นผู้ชายที่ตัวอัยยาไม่รู้จัก แค่คุ้นเคย ผู้อ่านหรือผมก็ไม่รู้จักวาสุ ผมจึงวาดแค่โครง และให้เขาหันหลัง เพราะเรารู้สึกอย่างนี้ ทำความเข้าใจเนื้อเรื่องแล้ววาดออกมาโดยที่ไม่ทิ้งคาแรกเตอร์และความเป็นเรา”