Only God Forgives (รับคำท้าจากพระเจ้า)

โดย...อินทรชัย พาณิชกุล

Only God Forgives (รับคำท้าจากพระเจ้า)

ประเทศ ไทย

ประเภท ชีวิต/อาชญากรรม

เรตติ้ง น.18+ เหมาะสำหรับผู้ชมที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

ความยาว 90 นาที

กำกับ นิโคลัส วินดิง เรเฟน

นำแสดง ไรอัน กอสลิง คริสติน สกอตต์ โทมัส และวิทยา ปานศรีงาม

พูดได้เต็มปากว่าภาพยนตร์เรื่อง Only God Forgives ผลงานกำกับของผู้กำกับสุดติสต์ชาวฟินแลนด์ นิโคลัส วินดิง เรเฟน เรื่องนี้ ทำให้ทุกคนประจักษ์กับตาแล้วว่าเมืองไทยก็มีนักแสดงฝีมือเยี่ยมไม่น้อยหน้าชาติใดในโลก นักแสดงคนนั้นชื่อ วิทยา ปานศรีงาม

วิทยารับบท ช้าง นายตำรวจมือสังหาร ชายหัวเถิกวัยกลางคน สีหน้าเรียบเฉยแต่แฝงไว้ด้วยรังสีอำมหิตรุนแรง เจ้าของฉายาเทพเจ้าแห่งการล้างแค้น อาจทำให้คนหวาดผวาเมื่อถึงฉากที่เขาปรากฏตัว ไม่แพ้ตัวละครมือปืนโรคจิต แอนทอน ชีกัวร์ รับบทโดยฆาเวียร์ บาร์เดม ในหนังเรื่อง No Country for Old Men

ว่ากันง่ายๆ แบบนี้ดีกว่า พี่แกโดดเด่นเป็นที่จดจำกลบรัศมีพระเอกอย่างไรอัน กอสลิง คริสติน สกอตต์ โทมัส นักแสดงสาวรุ่นใหญ่จากฮอลลีวูดไปเสียสิ้น ไม่ต้องพูดถึงขบวนนักแสดงไทยที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีอย่าง โกวิท วัฒนกุล ญาญ่าญิ๋งรฐา โพธิ์งาม สหจักร บุญธนกิจ และตัวประกอบโฆษณาเงินล้านอย่างสายเชีย วงศ์วิโรจน์

Only God Forgives (ชื่อไทยว่ารับคำท้าจากพระเจ้า) เป็นผลงานที่ถูกจับตามองด้วยใจจดจ่อของแฟนๆ หลังนิคเคยฝากฝีมือขั้นเทพไว้ในหนังเรื่อง Drive เมื่อสองปีก่อน ด้วยลีลาการถ่ายภาพสุดอาร์ต งดงามละเอียดลออ จนดูเหมือนนิทรรศการภาพถ่ายชั้นเยี่ยม คาแรกเตอร์โหดๆ ขรึมๆ เท่ๆ ที่ทำให้ไรอัน กอสลิง กลายเป็นดาวเด่นดวงใหม่ในประวัติศาสตร์หนังฟิล์มนัวร์ รวมถึงบทที่กระชับ แต่เข้มข้นหนักแน่น เต็มอิ่มทั้งอารมณ์โรแมนติก โหดสะใจ ดราม่าสะเทือนอารมณ์ ไม่นับเพลงประกอบภาพยนตร์ที่ติดหูติดใจคนดู

เรื่องนี้ยังวนๆ เวียนๆ อยู่กับแวดวงอาชญากรรม เมื่อ บิลลี (บิลลี เบิร์ก) พ่อค้ายาชาวต่างชาติซึ่งเปิดค่ายมวยไทยบังหน้าเกิดไปฆ่าโสเภณีคนหนึ่งตาย แล้วถูกตำรวจตามเช็กบิลอย่างโหดเหี้ยม ทำให้น้องชายอย่าง จูเลียน (ไรอัน กอสลิง) ถูก เจนนา (คริสติน สกอตต์ โทมัส) แม่บังเกิดเกล้า นายหญิงแห่งแก๊งมาเฟียชิคาโกบินลัดฟ้ามากดดันถึงเมืองไทย เพื่อให้ติดตามตัวฆาตรกรมาล้างแค้นให้จงได้

โลเกชันที่กรุงเทพฯ ยังคงถูกนำเสนอออกมาในแง่มุมที่มืดดำ ซ่องโสเภณี การพนัน ยาเสพติด ตำรวจนอกแถว รวมถึงการไล่ล่าฆ่ากันเลือดท่วมถนน ซีนแอ็กชั่นที่แฟนๆ ผู้กำกับจอมซาดิสม์ต่างรอคอย ยังเหี้ยมดุดันตามคาด ฟันแขนขาด เอาไม้หน้าสามหวดจนแหลกเละ ตะเกียบเสียบ เชือดคอ ตบแก้วยัดหน้า แล้วเอานิ้วเกี่ยวปากลากไปตามพื้น ยันกระทะที่มีน้ำมันเดือดๆ ตีกบาล ดิบเถื่อน ทว่าไม่อลังการเหมือนฉากกระทืบหน้าในลิฟต์จากเรื่อง Drive ที่เหล่านักวิจารณ์พากันยกให้เป็นหนึ่งในฉากแอ็กชั่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว

ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉากแรกยันฉากสุดท้าย ภาพสวยงามเหลือล้น เน้นทุกช็อตจริงๆ เหมือนเอานิทรรศการภาพถ่ายมาจัดวางเป็นสตอรีบอร์ด ร้อยเรียงเป็นเรื่องราว โดยส่วนตัวชอบฉากรำดาบในยามเช้าที่สวนลุมฯ ของช้าง เพราะมันช่างคลาสสิกจริงๆ เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างเรียบนิ่ง มีบทพูดน้อยมาก น้อยเสียจนน่าอึดอัด เน้นแสดงผ่านสีหน้า ท่าทาง และมุมกล้องเท่ๆ มากกว่า ยอมรับว่าฝีมือด้านการถ่ายภาพยังสร้างความฮือฮาได้เสมอ แต่เรื่องบทยังไม่แข็งแรง ออกจะประหลาดๆ ด้วยซ้ำ ไม่ไหลลื่นต่อเนื่องเป็นเรื่องราว นำไปสู่บทสรุปที่คลี่คลายหมดจด คนดูเดินออกตอนหนังจบก็ยังงงๆ ต่างบ่นอุบ นี่มันหนังอาร์ตชัดๆ พูดให้เข้าใจง่ายๆ คือ ดูเกือบจะไม่รู้เรื่อง

เพลงประกอบหนังถือว่าแจ๋วเหมือนกัน ฉากช้างร้องคาราโอเกะ ท่ามกลางสายตาลูกน้อง ในเพลงลืมไม่ลงของ สุรพล สมบัติเจริญนั้น เป็นอะไรที่เฟี้ยวมากๆ เก๋ไก๋พอสมควรเลยสำหรับผู้กำกับฝรั่งหัวใจ (ลูกทุ่ง) ไทย

ใครคาดหวังไว้มหึมาว่าหนังเรื่อง Only God Forgives จะถูกใจเหมือนกับ Drive ก็คงรู้ผลลัพธ์กันแล้ว แต่สำหรับผู้เขียน นอกจากเทคนิคด้านภาพขั้นเทพ กับฝีไม้ลายมือการแสดงที่นักแสดงชาวไทยชื่อวิทยา ปานศรีงาม ได้ฝากไว้อย่างน่าปรบมือแล้ว หนังเรื่องนี้แทบไม่มีอะไรให้น่าจดจำนัก

ว่ากันว่า นิโคลัส ฟินดิง เรเฟน อพยพครอบครัวและโปรดิวเซอร์คู่ใจมาอาศัยอยู่เมืองไทยถึง 6 เดือน เพื่อซึมซับบรรยากาศและรายละเอียดต่างๆ ของกรุงเทพฯ เขาได้ชื่อว่าเป็นผู้กำกับที่ชอบถ่ายทำในสถานที่จริง ดังนั้น สถานที่ในเรื่องอย่างซ่องโสเภณี สลัม สนามมวย ร้านคาราโอเกะ ร้านข้าวต้มโต้รุ่ง ล้วนเป็นสถานที่จริงแทบทั้งสิ้น

ไรอัน กอสลิง ผู้รับบทจูเลียน ได้เรียนคอร์สการต่อสู้แม่ไม้มวยไทยที่ค่ายภพธีรธรรมของยอดนักมวยแห่งตำนาน สามารถ พยัคฆ์อรุณ

เป็นที่ร่ำลือกันในกองถ่ายว่า คริสติน สกอตต์ โทมัส เป็นนักแสดงที่จริงจังและมีวินัยในการทำงานสูงมาก เรื่องนี้เธอจัดการแปลงโฉมตัวเองด้วยการย้อมผมบลอนด์ ฝึกพูดสำเนียงไมอามี

ความน่าสนใจประการหนึ่ง คือผู้กำกับนิโคลัสต้องฟังเพลงไทย ทั้งยุคเก่ายุคใหม่ หลากหลายแนว นับร้อยเพลง เพื่อนำมาใช้ในหนัง เราจึงได้ยินเพลงอย่างเธอคือความฝันของวงพราว ลืมไม่ลง สุรพล สมบัติเจริญ หรือใจอ่อน ของฝน ธนสุนทร ในหนังเรื่องนี้ที่ได้อารมณ์บรรเจิดไปอีกแบบ